(Unicode)
တန်ဆောင်တိုင်ကျောင်းပိတ်ပြီမို့ ကိုတိုးရွာပြန်ပြီ ကိုဟိန်းသူရကတော့မိသားစုတွေတောင်ကြီးသွားတာတောင်လိုက်မသွားဘဲ ကိုတိုးတို့ရွာလိုက်သွားတယ် နိုင်လင်းထက်တို့မိသားစုလည်း ဒေါ်မာလာဦး တို့နှင့်အတူပါသွားတယ်
ဒီတစ်ခေါက်ခရီးမှာတော့ကိုဟိန်းသူရနဲ့ ကိုတိုး၂ယောက်ထည်းသာ
"ကိုသူရကို အန်တီမာလာကမပြောဘူးလား သူတို့နဲ့မလိုက်လို့လေ"
"မပြောပါဘူး သဲငယ်ရဲ့ ဘာတွေတွေးပူနေတာလဲ"
ကိုဟိန်းသူရကတော့ ကိုတိုးကိုသဲငယ်လို့ဘဲခေါ်တော့တယ် ပြောမှမရတော့တာကို ဒါပေမဲ့ လူတွေရှေ့မှာအပြောအဆိုဆင်ချင်ဖို့ ကိုတိုးမှာထားတယ်
"သာမန်ခင်တဲ့ လူတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ မိသားစုနဲ့တောင်ခရီးမလိုက်ဘူးဆိုရင် အန်တီမာလာကတော့ သံသရဝင်မယ်မထင်ဘူးလား"
"ဒီမယ် သဲငယ် ကိုကရွာကပြန်လာရင် အမေတို့ကိုပြောပြတော့မလို့"
"မရဘူးကို ဖွင့်ပြောလို့မဖြစ်သေးဘူး သဲငယ် ရင်ဆိုင်ဖို့သတ္တိမရှိသေးဘူး စောပါသေးတယ် ကိုသူရရယ် ကျွန်တော်ခံစားချက်တွေက အစစ်မှန်လားဆိုတာမသေချာသေးဘူးလေ"
ကိုဟိန်းသူရ ကားကိုလမ်းလေးမှာစောင့်ရပ်ပြီး ကိုတိုးကိုဝမ်းနည်းစွာကြည့်တယ်
"သဲငယ် မင်းနဲ့ပတ်သက်ရင်ငါခံစားချက်တွေလုံးဝပြောင်းလဲမှာမဟုတ်ဘူး ငါဒီလမ်းကိုသေချာစဥ်းစားပြီးမှရွေးချယ်ခဲ့တာ ငါ့ဘဝတစ်သတ်တာ မင်းလက်ကိုငါဘယ်တော့မှမဖြုတ်တော့ဘူး သဲငယ်"
"ဒါပေမဲ့ကိုသူရ ရယ်...."
ကိုတိုးစကားမဆုံးခင်ပင် ကိုဟိန်းသူရ ကိုတိုးရဲ့ ပန်းဆီရောင်သန်းနေတဲ့နှုတ်ခမ်းပါကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ တစ်သားထည်းဖြစ်စေခဲ့တယ်
ကိုတိုးကြောင်အစွာဖြင့် မငြင်းဆန်ခဲ့ပါ ဒါဟာသူတို့ရဲ့second kissပါ first kissတုန်းကရန်ဖစ်နေရင်း ကိုသူရအတင်းရယူခဲ့တယ် ခုတစ်ခါကိုတော့ သူကလည်းသဘောတူစွာ အနမ်းမှာစီးမျောခံစားလိုက်တယ်
YOU ARE READING
သဲငယ်ရဲ့ကိုကို
Romanceကျောင်းဆရာဖစ်ပေမဲ့နှစ်ယောက်ထည်းတွေ့ရင်ကလေးလေးလိုဖစ်သွားတဲ့ကောင်လေးနဲ့ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်ပြီးသူ့ချစ်သူဆန္ဒလိုက်ရောတတ်တဲ့ဆရာဝန်လေးတို့၂ယောက်ရဲ့အချစ်ကြောင်း
