ASENA

5.BÖLÜM:ZAMAN

Selaaaaam❤
Medyaya Asena'yı koymak istedim. Sumru'yu birçok yerde gördüğünüze eminim ama hayalimdeki Asena ile sadece o uyuşuyor.
Keyifli okumalar🤍

Kafamı kaldırıp gelene baktım. Mustafa'ydı.
"Elini indir bilader. Sorun çıksın istemiyorum."
"Sen ne karışıyorsun lan?"
"Bileğini tutup ağzını kapatmaya çalıştığın kızın kocasıyım."
"Def ol şurdan. Bizim Asena'yla konuşacaklarımız var. Değil mi Asena?"
"Hayır konuşacak hiçbir şeyimiz yok bizim. Bırak beni."
"Her şeyin affı olur."
"İhanetin olmaz Ersin. Kolumu bırak."

Bırakmak yerine iyice sıktı. Acıyla ağzımdan bir inilti firar etti.
"Bırak!"

Mustafa tek bir hareketiyle bileğimdeki elini çözüp sırtını duvara vurdurdu.

Sıkılmaktan kızaran bileğime baktım. Hayvan herif bırak dedikçe sıkmıştı.

Mustafa yanıma gelip bileğimi avuçlarının arasına aldı.
"İyi misin?"
"İyiyim. Teşekkür ederim."
"Teşekkür etme. Kim bu hayvan? Ne işin olur senin böyle biriyle?"

Ciddi mi diye ona baktım. Hayatımı mı sorguluyordu?
"Teşekkür ettim bitti Mustafa?"

Derin bir nefes alıp hızlı adımlarla uzaklaştı benden. Hayat benim hayatımdı? Tamam gelip beni savunmuştu ama onun yaptığını güvenlik de yapabilirdi. Ben güvenliklere de teşekkür ederdim.

Yarım bıraktığım işi tamamlamak adına müdürlüğe ilerlemeye başladım. Kapıyı çalıp içeri girdim.

Uzun çabam sonucu izin almıştım.
Hastaneden çıkıp otoparka ilerledim. Burda beklediklerini umuyordum. Sonunda eve otobüsle değil arabayla gidecektim.

Onları otoparkta da göremeyince telefonumu çıkardım.

Komutanın numarasını tuşlayıp kulağıma yasladım. Birkaç kere çaldıktan sonra açtı.
"Nerdesiniz? İzin aldım ben."
"Eve geldik biz."
"Ne?"
"Kolay gelsin sana."
"Mustafa-"

Telefon yüzüme kapanınca sinirle telefonu cebime koydum.
"Ya sabır. Allah'ım sen sabır ver."

Aldığım izin boşa gitmesin diye sahile gitmeye karar verdim. Uzun zamandır gitmiyordum. Hastane çok yoğundu. İzin günlerimi uyuyarak geçiriyordum.

Sahile geldiğimde boş olan bir banka oturdum. Deniz havası beni rahatlatıyordu.

Düşüncelerin arasında yüzerken nefes alamadığımı bile hissediyordum artık. Yaptığım doğru muydu peki?

Asla tanımadığım bir adamla onun bile olmayan bir çocuk için evlenip annelik yapacaktım. Peki sonra ne olacaktı? Görevden dönünce götüme tekmeyi basacak mıydı? Bunu istemek yerine bakıcı tutabilirdi. Herkes bebekleri severdi. İmkanı olmayana bırakmak kolaydı. Ama herkes bebekleri severdi. Tamam her çocuğun anne şevkatine,anne sevgisine ihtiyacı vardı. Ama ben adamı tanımıyordum ki. Çocuk için evlenmeyi kabul etmiştim. Çünkü çocukları seviyordum.

Yanımda hareketlenme olunca oraya döndüm. Mustafa gelmişti. Nerden bulmuştu beni?
"Neden burdasın?"
"Sen neden burdasın? İznin yok mu? Evde yatıp dinlensene."
"Kafa dinlemeye geldim."
"Mesleğine adadın kendini sadece. Değil mi?"
"Evet."
"Evlilik işi ikimize de iyi gelecek. Rahat rahat 1 ay yatabileceğiz."
"Evlilik izni yok."
"Bunun hakkında konuşursan izin verdiklerini duymuştum."
"Bilmiyorum. Belki de vardır. Ama biz evlenmeyeceğiz."
"Ne?"
"Mustafa. Ben seni tanımıyorum. Sinirlensen ne olur. Mutlu olsan nasıl olursun. Daha tanışalı 5-6 gün oluyor. Fazla hızlı gidiyoruz. Ben yetişemiyorum."
"Asena. Sen bana güvenmiyorsun yani öyle mi?"
"Güvenmiyorum demedim Mustafa. Tanımıyorum dedim."
"Sadece Asil için dedim sana Asena. Senden zaten başka bir şey istemiyorum. Gerçek evlilik yapmayacağız. Biz birbirimize iki arkadaştan başka hiçbir duyguyla yaklaşmayacağız. Sana dokunmayacağım. Bana dokunmayacaksın. Biz evlenip çok mutluymuşuz rolü yapacağız."
"Aynı evde yaşayacağız biz Mustafa."
"Korktuğun bu mu? Ben görevde olacağım Asena. Evde olduğum günler bile kafam evde olmayacak. Beni de anla. Bana emanet edilen bir çocuk var ortada. Eğer orda görevin birinde ölüp gidersem çocuk ortada kalsın istemiyorum."
"Tamam. Bana zaman ver."
"Bizi fazla bekletme. Olur mu?"

Bölüm sonu

Asena'nın söylediklerine katılanlar?

Mustafa'nın söylediklerine katılanlar?

İyi günler. Hoşçakalın💜