ASENA

8.BÖLÜM: KİMLİK

Nasılsınız?
İyi günleriniz olsun.
Medya:Asena kuşumuz💅

Çok yoğun geçen iş günümden dizlerim ağrıya ağrıya ayrılmıştım. O kadar yorulmuştum ki eve gidip 10 gün uyumak istiyordum. Ama tabii ki yarın da işe gelecektim.

Hastaneden çıktığım gibi kapıda bekleyen Mustafa'ya gülümsedim.

Yüzükleri taktığımız günün üstünden 4 gün geçmişti. 4 gündür her iş çıkışında Mustafa ve Asil birlikte gelip beni alıyorlardı. Asil 'Anne' tarzında birkaç kelime geveliyordu. Garip bir histi. Ama çok güzel hissettiriyordu.

Onlara kocaman bir gülümseme gönderdim. Ön koltuğa kurulmamla Asil'in çığlığını duymam bir oldu.
"Any!"
"Annem."

Arka koltuğa uzanıp onu kollarıma aldım.
"Nolmuş bebeğime?"

Yanağındaki ruj izini görünce sinir katsayım arttı.
"Mustafa?"
"Ne oldu Asena?"
"Asil'in yanağındaki bu kocaman dudaklar sana ait değil mi?"
"Kuzenim geldi bize. O öptü. Senin çıkışına yetişelim diye dikkat edememişim."

 
Son cümlesinden sonra yüzümde sahici bir gülümseme peydahlandı.
"Kim öpmüş benim bebeğimi?"

Asil'e 2 haftada o kadar alışmıştın ki Mustafa tekrar göreve gittiğinde Asil olmadan ne yapacağımı bilmiyordum. Onu kendi çocuğum gibi görüyordum. Anne gibi hissettiriyordu. Gitsin istemiyordum ki. Hep benimle kalsın istiyordum. Biraz bencilce mi düşünüyordum acaba?

"Eve burdan gitmiyoruz ki Mustafa."
"Eve gitmiyoruz ki Asena."
"Nasıl?"
"İşlemleri başlatmıştım. Oğlumuzun kimliğini almaya gidiyoruz."
"Ne?"
"İkimizin adının yazdığı kimlik. Asil Türker oldu benim oğlum. Değil mi babacım?"
"Baba!"
diye çığlık attı.
"Aşkım benim."
dedi Mustafa.

Önüme dönüp dışarıyı izlemeye başladım. Arada Asil'in saçlarını kokluyordum.

Asil kollarımın arasına kıvrılıp büzüşünce Mustafa bunu hemen fark etti. Tek eliyle arkadaki battaniyeyi aldı. Asil'in yüzü açıkta kalacak şekilde onu örttü.

Sessiz geçen yolculuğumuz nikah dairesinde son buldu.
"Nüfusunda bir bebek var artık."

Başımı salladım.
"Hazır mısın?"
"Hiç olmadığım kadar."

Bu saatte devlet daireleri nasıl açıktı bilmiyordum ama çok heyecanlıydım.
Kucağımda uyuyan Asil'le birlikte karşımızda duran binaya adım adım ilerledik.

Daha evli bile değildik. Bu imkansızdı. Nasıl yapmıştı bunu? Evli değildik? Asil'e verebileceğimiz doğru düzgün bir ortam var mı diye gelip kontrol etmemişlerdi?

"Mustafa. Nasıl yaptın?"
"Bana güven Asena. Kimseye güvenme ama bana güven."
"Evli bile değiliz. Ya Asil'i bizden alırlarsa?"
"Alamazlar."
"Eminsin değil mi?"
"Eminim doktor hanım. Eminim."

Aklıma fazlasıyla takılan bu konuyu göz ardı etmiştim. Ama nasıl yapmıştı? Tamam askerdi ama başbakan falan değildi.
"Any?"

Asil'in meraklı sesine baktım. Doğru düzgün konuşamıyordu ama anne baba dede diyebiliyordu. Çok sevimliydi.
"Annem?"
"Mama?"

Ona gülümsedim.
"Birazcık sabredebilir misin annem? Babayla annenin işi var."

    Onaylar gibi başını omzuma yasladı.

Mustafa'nın peşinden binanın içine girdim.

Elini belime yerleştirip beni yönlerdirdi. İçimde bir şeyler hareket eder gibi olmuştu. Kendimi hızlıca toparladım.

İki kat çıktıktan sonra bir kapıyı çaldı.
"Vallahi Mustafa senin için bekledim bu saate kadar."
"Teşekkür ederiz Hasan abi."
"Merhaba yenge."

Başımla selamını aldım. Asil minik ellerini saçlarımda gezdirdiği sürece bu ortama giremeyecek gibiydim.

"Sadece şuraya imza atacaksınız. Son dakika söylemeseydin rahat ederdiniz."
"Kusura bakmayın. Benim bile haberim yoktu."

Hasan bey güldü.
"Gayet doğal Mustafa'dan bahsediyoruz çünkü."

Minik bir gülümseme sundum. İmza atılması gereken yere imza attım.

Mustafa bana kimliği verip odadan çıkmamı söyledi.

Asil ağlayacak gibi mırıltılar çıkarıyordu.
"Şşşt. Eve gideceğiz şimdi bebeğim."
"Mama."
dedi ağlamaklı sesiyle.
"Sakinleş bitanem."

Sırtını ovuşturdum.
"Hadi gidelim. Yemek yiyelim."
"Mama"
dedi tekrar Asil.
"Evet aşkım mama."

Bölüm sonu.

Nasıl buldunuz?

Kimlik olayını nasıl buldunuz?

Hoşçakalın💚