ASENA

22.BÖLÜM:BEBEĞİMİZ

Selam. Nabersiniz?

Sınır:15 oy ve 15 yorum.

Bölüm sonunda bölüm hakkında düşünceniz sorusuna hepinizin cevap vermesini istiyorum. Beni kırmayın lütfen. Bölüm,kitap hakkında neler düşündüğünü merak ediyorum.

Bölüme geçebilirsiniz.
~~~~~~~~~~~~
Esneyerek gerildim. Gece uyuyamamıştım. Asil sürekli uyanıp ağlamıştı. Gerilirken ağzıma doğru yükselen sıvıyla hızla yataktan kalktım. Tuvalete doğru seri adımlarla ilerlerken artık bulantıların geçmesi için dua ediyordum.

Klozete eğilip ağzımı açtım. Ard arda gelen öğürme isteğiyle midem kasılıyordu.

Derin derin nefesler alarak kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Aynı anda Asil'in ağlamasıyla bakışlarım tuvaletin kapısını buldu. Mustafa lütfen uyansındı.

Son kez öğürüp ayağa kalktım. Asil hâlâ feryat figân ağlıyordu. Ağzımı çalkalayıp tuvaletten çıktım. Koştur koştur Asil'in odasına ilerledim.
"Anneciğim. Özür dilerim bebeğim. Gel."

Kollarını bana uzatıp onu kucağıma almamı istedi.
"Anny."
"Bebeğim. Özür dilerim oğlum."

Kısa tombul kollarını boynuma doladı. Kucağımdan indirmeden mutfağa adımladım.
"Sen otur ben mama hazırlayayım. Olur mu aşkım?"
"Hayi."

Reddetmesiyle saçlarını okşadım.
"Neyden korktun anneciğim?"
"Babalar."
"Baban mı?"
"Hayi babalar."
"Canavar diyor annesi. Gel babaya aslanım."

Benim kucağımdan babasına geçerken tezgaha yaklaştım. Kalçamı tezgaha yaslarken onlara döndüm.
"Sabah fırladın yataktan? Bir şeyin mi var?"
"Sabah bulantılarım oluyor."
"Doktora gittin mi?"
"Hayır. Sadece eczaneden gebelik testi almıştım. Onunla öğrendim."
"Tamam. Kahvaltıdan sonra Asil'i Acarlara bırakalım. Hastaneye gidelim. Olur mu?"
"Olur."

Arkamı dönüp dolaardan bardak ve tabak indirmeye başladım. Mustafa Asil'i sandalyesine oturtup yanıma yardıma geldi. Buzdolabından salatalık ve domates çıkarıp doğramaya başladı. Ben de diğer kahvaltılıkları masaya diziyordum.

Patates kavurup ortaya koydum. Asil iştahla garip sesler çıkarırken ona güldüm. Birkaç parça minik ekmek bölüp kenara koydum. Asil'i yedirip sonrasında kendim yedim.

~~~~~~~~~~~~~~~
"Annyy!"
"Hemen geleceğiz bebeğim. Ağlama."
"Anny! Baba! Del!"

Çisem'e kapıyı kapatmasını fısıldadım. Asil, Aslı'yı görünce sakinleşirdi.

Mustafa kolunu omzuma atıp beni kendine çekti.
"Bakalım bebeğim babasına benziyor muymuş?"
"Sen sanırım her yeri oluşmuş bir bebek bekliyorsun Mustafa?"
"3.ayda oluşmaya başlamıyor mu Asena?"
"Biraz biraz. Tamamiyle değil."
"Ne yani? Biz bebeğin cinsiyetini öğrenemez miyiz?"
"3.ayda ne cinsiyeti ya?"

Onun homurdanmasına güldüm.
"Gül sen gül. Bakalım doğunca da böyle gülecek misin?"
"Bana yardım etmeyecek misin?"

Dolu gözlerimle ona dönmemle gözleri irice açıldı.
"Niye ağlıyorsun güzelim? Tabii ki yardım edeceğim. Sakinleş."

Dudaklarını saçlarıma bastırınca ona sokuldum.
"Bazen çok saçma sebeplere ağlamak istiyorum."
"Hormonlardan bebeğim. Gel bir su içelim."

Benden ayrılıp ellerimi tuttu. Acar abiler lojmanda oturuyorlardı. Arabamız da lojmanın dışındaydı.

Mustafa iki adım ötedeki büfeye ilerlerken beni banka oturtmuştu. Ellerimi karnıma yerleştirip konuşmaya başladım.
"Beni ağlatıp durma fasulye."