ASENA

23.BÖLÜM:BİR TAKIM GERÇEKLER

Selam. Bu bölümde bana daha da söveceksiniz sanırım. Anamı katmazsanız sevinirim.

Kalan son internetimle atıyorum bölümü...

Hoşçakal internetim...

Elveda...

Sınır:15 oy,15 yorum.

Bölüme geçebilirsiniz.

Onu pür dikkat izledim. Gerçekten bir şeyler saklıyordu.
"Asena."
"Ne olduğunu anlatsana Mustafa? Ne biliyorsun?"
"Asena Asil bizim çocuğumuz."

NE?
"Ne?"

Fısıltı gibi çıkan sesime başını salladı.
"Asil'in biyolojik ailesiyiz biz."
"Ne diyorsun sen Mustafa?"
"Doğurduğun bebek Asil'di."

Ağlarken onu dinlemeye çalışıyordum.
"Mustafa ne anlatıyorsun sen? Kendi çocuğumu mu hatırlamıyorum ben? Ne diyorsun ya?"
"Çok istediğin için günü birlik Antalya'ya gitmiştik. O zaman Asil'e hamileydin. Doğuma çok az kalmıştı. Bayılmışsın. Suya düşmüşsün. Beynine oksijen çok uzun süre gitmemiş."

Hafızamı mı kaybetmiştim?
"Hafızamı mı kaybettim?"
"Üniversite'deyken evlenmiştik seninle. Sen üniversiteye gidiyordun. Ben de yine görevlere gidip geliyordum. Yine burada,bu evde oturuyorduk."

Ersin?

Ben kendi çocuğumu unutup biriyle sevgili mi olmuştum yani? Bu muydu benim anneliğim?
"Her neyse. Seni apar topar ameliyata almışlardı. Çünkü hâlâ yaşıyordun ama Asil ölmek üzereydi."

O günü tekrar yaşıyormuş gibiydi. Yüzünü buruşturdu.
"Asil küçücüktü. Minik bir bedeni vardı. Sen günlerce uyudun. Hatırlamak bile istemiyorum. Asil'in ufak bedeni bir sürü kabloya bağlı yaşamaya başlıyordu. Onu bizim sevgimiz yaşatıyordu."

Ağlayarak devam etmesini söyledim.
"Uyandın. Annene derslerini sordun. Ne olduğunu bile umursamadan derslerini sordun. 2 ay uyudun sen Asena. Geberecektim. Beynine oksijen ulaşmadığı için bir kaç sorun oluşmuştu ama iki ayda ter türlü tedaviyi uygulamışlardı sana. Ama hasar kalan yerde biz vardık. Sen bizi unuttun."

Ellerimi saçlarımın arasından geçirdim. Allah beni gerçekten kahretsindi.
"Her gün beni hemşire sanmaya devam ettin. Başında sürekli ben duruyordum. Sen beni hemşire sanıyordun."

Ağlamam hızlanıyordu. Bunu yaşamış olmak istemiyordum. Böyle olmuş olmasını istemiyordum.
"Mustafa. Ben Ersin'le sevgili oldum."
"Hatırlatma lütfen. Duyduğumda gebermekten bin beter oldum."
"Mustafa. Özür dilerim. Hergün için binlerce kez özür dilerim."

Yanına gidip kollarımı ona doladım. Benimle birlikte yere indi.
"Lütfen bizi bir daha unutma Asena."
"Unutursam hatırlat. Yaşamayalım bir daha."
"Yaşamamıza izin vermeyeceğim Asena. Bir daha nefes alamadan yaşamaya niyetim yok."

Ben hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam ederken Mustafa saçlarımı okşayıp beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
"Asil'in kimliği?"
"Doğduğundan beri o kimlik var aslında Asena."

Derin bir nefes çekip ağlamaya devam ettim.
"Keşke geberseydim."
"Ne?! Ne diyorsun sen?!"
"Sana bu acıyı çektireceğime keşke geberseydim."
"Çekilecek acı olsun sadece Asena. Sen ölseydin bu acı dinmeyecekti."

Kollarımı ona daha sıkı sararken saçlarıma öpücüklerini sıraladı.
"Allah bir daha beni seninle sınamasın. Dayanamıyorum."