ASENA

15.BÖLÜM:KINA GECESİ

Selam. Bu bölüm daha çok dram ağırlıklı olacak. Ailesinden ayrılmak istemeyen Asena kuşumu okuyacağız. Biraz romantizme ara verme kararı aldım.
Medya Asena'nın bindallısı.

Keyifli okumalar.

Sınır 10 yorum.

Neler olduğunu anlamıyordum. Annemin oradan oraya koşuşturması beni strese sokuyordu. Sadece kına gecesiydi ama annem sanki düğün günündeymişiz gibi davranıyordu. Geriliyordum. Mustafa da aramıyordu,sakinleşmeme yardımcı olmuyordu. Onun bir işi yoktu. Beni arayıp güzel cümlelerini sıralayabilirdi. Zaten korkarken abimin bir de kavga eder gibi üstüme gelmesine katlanamıyordum.
"Anne."
"Ne oldu kızım?"

Sesim ağlamaklıydı.
"Anne. Lütfen sakinleş. Ben korkuyorum."

Yüzündeki buruk gülümsemeyle koltuğa oturdu. Dizini iki kere vurarak yatmamı söyledi.
"Tüm işler beklesin. Gel yat anneciğim. Sakinleştireyim kızımı."

Annemin dizlerine yattığımda ellerini saçlarımın arasında gezdirmeye başladı.
"Neyden korkuyormuş benim güzel kızım?"
"Anne ben dün evlendim ama bugün kafama tak etti. Korkuyorum. Mustafa'yı seviyorum. Ona güveniyorum. Ama bu yaşıma gelene kadar yanımda yoktu. Siz vardınız. Bu zamana kadar yanımda olmayan biriyle evlenip yanımda olan insanlardan binlerce kilometre uzağa gideceğim."
"Ah güzel kızım benim. Hayat böyledir. Bu dünyada evliliği saçma bulan insanlar bile evlenir. Doğanın kanunudur evlilik. Sen Mustafa'yla gitmekten değil,orada Mustafa göreve gidince tek kalmaktan bizi görememekten korkuyorsun. Ama unutma. Asil senin çocuğun Asena. Ben senin cüzdanında Asil'in kimliğini gördüm kızım. Nasıl yaptınız bilmiyorum ama evlenmeden onu nüfusunuza almışsınız. Annesisin sen onun. Sana anne diyor. Yoksa Asil'e evladın gözüyle bakamıyor musun Asena?"
"O nasıl söz anne? Öz evladım olsa böyle severdim. Asil benim çocuğum anne. Asil'i çok seviyorum. Öz çocuğummuş gibi görüyorum."
"Güzel kızım benim. Seni canımdan çok seviyorum. Abinle ablanı da. Arsen'i de. Hepiniz benim canımsınız. Sizin kılınıza zarar gelse kalbim yanar. Sen Asil için böyle mi düşünüyorsun?"

Asil'in başına gelebilecek herhangi bir olayı düşündüm. Saniyesinde gözlerim dolarken derin bir nefes alma zorunluluğunda hissettim kendimi.
"Nefesim kesildi anne. Başına hiçbir şey gelmesin onun. Onun için canımı bile veririm."
"Aferin benim güzel kızım. Sen o çocuğa annelik yapasın ki çocuk anne sevgisi görsün. Her çocuk anne sevgisine muhtaçtır. Haydi şimdi kalan 3-5 işi halledelim. Saat 18 olmuş. Bir saate kınan var. Hazırlanmaya git haydi sen de."

Annemi başımla onaylayıp odama adımladım. Babamın tavana astığı kancalara asılı olan bindallıma ve kına sonrasında giyeceğim elbiseye baktım. Annemle konuşmak iyi gelmişti. Rahatlamıştım.

Bindallımı giyip fermuarını kapattım. Makyajımı yapıp dünden sardığım saçlarımı açtım. Saçlarım ıslakken bornoz kuşağına sarmıştım. Bunca işin arasında saçlarımla uğraşamazdım çünkü.

Saçlarımı salıp ellerimle hacim verdim. Kafama takmak için olan mavi işlemeli tacı da takıp tel tokalarla tutturdum.

Hazırdım ve çıkmam gerekiyordu. Babamın kapımı tıklamasıyla açık olan kapıya döndüm.
"Geliyorum kızım."

Dolu dolu gözleriyle beni izleyen abime baktım. Hızlı adımlarla uzaklaştı. Buruk gülümsememle onu izledim. O böyle yaptıkça beni üzmekten başka hiçbir şey yapmıyordu.
"Haydi gidelim kızım. Misafirler bahçedeler."

Kınayı apartmanın geniş bahçesinde yapacaktık. Halamlar falan da gelmişti anlaşılan.
"Gidelim baba."

Babamın koluna girip yavaşça yürümeye başladım. Evden çıkıp aşağıya inmeye başladık. Biz binadan çıkar çıkmaz slow bir müzik çalmaya başlamıştı.