ASENA

19.BÖLÜM:GÖREV

Selam. Nasılsınız?

İyi olun iyi.

Sınır yine 10 oy.

Koşun bölüme.
~~~~~~~~~~~~~~
Saat gece yarısını geçerken Mustafa'nın bir gün daha kalacağını bildiğimden bunu dert etmiyordum. Ama eninde sonunda gidecekti.

Ona iyice sokulmuş televizyon izlerken o sürekli derin nefesler alıyordu.
"Bir şeyin mi var Mustafa?"
"Kokunu soluyorum güzelim. Lazım olursa."

Yüzümde saçma bir sırıtış oluşurken başımı omzuna yaslayıp sanki mümkünmüş gibi ona iyice sokuldum.
"Tayin işin ne oldu?"
"Bilmiyorum. Çalıştığım hastaneden istifa edip ayrıldım ama buraya hâlâ tayinim düşmedi."
"Sorun değil. İşin olana kadar bebeğimizin yanında olursun."

Asil'den bahsedince yüzümde kocaman bir gülümseme peydahlandı. Asil'i çok fazla seviyordum.
"Bugün ben yaralarını temizlerken bir şeyler düşünüyordun. Bana da anlatsana."

Sıçmıştım. Adam en saf duygularıyla benim yaralarımı temizlerken ben adamdan çocuk yapmayı düşünüyordum.
"Hiçbir şey düşünmüyordum sevgilim. Ne düşüneceğim yahu?"

İşi şakaya vurmamla kaşlarını çattı.
"Asena. Ne düşünüyordun?"
"Hemen çatma kaşlarını."
"Anlat o zaman. Beni boşamayacaksın ya?"

Söylediğine kıkırdarken başımı iki yana salladım.
"Anlatacak mısın Asena?"
"Anlatmasam ne kaybedersin aşkım?"

Sorgularcasına baktı. Ona asla samimi olmayan yapmacık gülümsememi gönderirken bana dik dik bakmaya devam etti. Sakladığım düşüncelerimden şüphelendiği belli oluyordu. 
"Asena. Yoksa beni boşayacak mısın?"

Koca bir kahkaha atarken hâlâ bana dik dik bakıyordu.
"Ya Mustafa. Zorlama işte ya."
"Neler geçiyordu acaba o aklından?"
"Ne geçecek canım?"

Saçlarıma öpücük bırakıp tekrar bana döndü.
"Haydi anlat bebeğim."
"Bir anlığına senin ve benim bir bebeğimiz olduğunu hayal ettim. Sadece o kadar."

Başımı göğsüne iyice gömüp derin derin nefes aldım. Konusu bile beni heyecanladırırken eğer gerçekten olsaydı diye düşündüm. O zaman kalp hastası olabilirdim.
"Sen... İkimizden bir parçayı taşımak ister misin yani?"

Sessizce başımı salladım.
"Yani sen. Yani. Yani bizim olan bir parçayı gerçekten ister misin Asena?"
"İsterim. Çok isterim."

Derin bir nefes alıp başını boynuma gömdü.
"Sevgimden emin olsaydın bunun için  yemin ederim çabalardım. Ama sevgimden emin olsaydın."
"Ben sevginden eminim Mustafa. Sadece şüphelerim vardı."

Bana bakarken gözlerindeki ışıltıyı gördüm.
"Asena."
"Efendim sevgilim?"
"Bebeğimiz olsun mu? Asil'in kardeşi?"

Derin bir nefes aldım.
"Henüz erken Mustafa. Diyorum ya. Bir anlığına düşündüm."
"İstemiyor musun? Anlamadım ben?"
"İstemiyor değilim. Ama sen göreve gideceksin. Ben Asil'le yalnız kalacağım. Hamileliğin de binbir tane derdi var. Zaten hormonlarını uçlarda yaşayan bir insanım. En ufak şeye ağlarım. Senin yanımda olmadığın anlarda böyle şeylerle başa çıkabileceğimi sanmıyorum."
"Tamam güzelim. Bekleriz biz de."

Dudaklarımı onun dudaklarına bastırırken hevesinin kırıldığının farkındaydım. Ama yapabileceğim hiçbir şey de yoktu.

Kollarımı boynuna sararken büyük ve sıcak elleri belimi kavradı.
"Seni seviyorum Asena. Hislerimden de sevgimden de şüphelenme ne olur."
"Seni aklının hayalinin almayacağı kadar seviyorum Mustafa."