ASENA

27.BÖLÜM:İSİM

Selam. Nasılsınız? Ben çok iyiyim. Siz de iyi olun.

Sınır:15 oy ve 20 yorum. Sınır dolmadan bölüm yok.

Bu bölüm senin için aşkım. Doğum günün kutlu olsun. İyi ki doğdun. İyi ki hayatıma girip kendime inanmamı sağladın. hikimse906

Bölüme geçebilirsiniz.

Mustafa yerini yadırgamış gibiydi. Bir sağa bir sola dönüyordu. Üstüne üstlük beni de uyutmuyordu!
"Mustafa. Lütfen uyur musun artık?"
"Uyuyamıyorum."
"Kıpırdanma o zaman."
"Uyuyamıyorum ama."

Yavru köpek bakışlarını üzerime saldı.
"Bu yorgun kocanın saçlarıyla oynar mısın?"
"Yat göğsüme."

Başını göğsüme yasladı. Elimin birini saçlarına yerleştirdim.
"Bugün çok yorgundun. Nasıl uyuyamadın şaşırdım açıkcası."
"Yerimi tanıyamadım galiba."

İkimiz de fısıldıyorduk. Hafif şişen karnıma dudaklarını değdirdi.
"Her fırsatta dokunma. Çok kıpırdıyor sonra."
"Bu çocuğun uyuma vakti yok mu ya?"
"Geceyi gündüzü nasıl ayırt etsin Mustafa? İçerisi karanlıktır herhalde."

Gülecek gibi olduğunda kendini tuttu.
"Öyledir güzelim."

Boğuk gelen sesiyle tabiri caizse ağzımdan sular akacaktı. Fazla güzel geliyordu sesi.
"Uyu hadi."

Koridordaki adım sesiyle sustum.
"Ya biz niye liseli ergenler gibi gizli gizli konuşuyoruz? Evliyiz biz Asena."
"Susun lan."

Abim odasına yeni gidiyor olmalıydı.
"Dua et çocuk var Arsan."
"Yoksa ne yaparsın damat?"

Mustafa derin bir nefes alıp sustu. Saygısızlık yapmak istemiyordu. Çocukluk arkadaşıydı ama abim olduğu için saygısızlık etmek de istemiyordu.

Nefesleri düzene girerken ben de uykuma kaldığım yerden devam ettim.
~~~~~~~~~~~~~~~
Uyandığım da ne Mustafa ne de Asil odada değildi. Yerimde biraz gerinip parmaklarımı kütlettim. Delik deşik uyumuş olsam da kendimi enerjik hissediyordum.

Odamdaki tuvelette işlerimi halledip kısa bir duşa girdim. Üzerimi giyinip odamdan çıktığımda evde misafir olduğu belliydi. Annem bir o yana bir bu yana koşuyordu.
"Kim geldi?"
"Arsan'ın sevgilisinin ailesi kahvaltıya geldi."
"Öyle mi? Size yardım edeyim."
"Yok ablacığım. Sen git otur yorma kendini."
"Abla ben zaten evde bu işleri yapıyorum yorulacağımı mı sanıyorsun?"
"İyi öyle diyorsan."

Masanın üzerindeki sigara böreği tabağı alıp salondaki masaya ilerledim. Tabağı masaya yerleştirip tekrar mutfağa ilerleyecektim ki tuvaletten çıkan Mustafa kolumu tuttu. Yanağıma gizlice öpücük bırakıp mutfağa ilerledi.

O da masanın üzerindeki tabaklardan birini alıp salona götürdü. Babam hariç herkes sofrayı seriyordu. Annem kim bilir sabah kaçta kalkmıştı da bunların hepsini yapmıştı?

Hareketlenen miniğime gülümsedim. Hareket ettiğim zaman hareket ediyordu.

Duvara tutunup derin nefes aldım. Bazen ayaklarını karnıma doğru gerince nefesim kesiliyordu. Şu an o anı yaşıyorduk.
"İyi misin kızım?"
"Ne oldu ablacığım?"
"İyi misin abiciğim?"

Mustafa alışkındı. Annemlerin arkasından nefes egzersizlerini gösterdi. Ona bakarak egzersizleri yaptığımda gülümsedi.

Rahatladığımı anladığında gözlerini uzun süre yumup tebrik etti.
"İyi misin şimdi kızım?"
"İyiyim."
"Sen içeri geç haydi abim. Mustafa al Asena'yı."