The Contract

CHAPTER : THIRTY - EIGHT

Yanna

Tahimik lang akong nakaupo sa upuan ko kung saan kasama ko na amg ibang mga estudyante. I was supposed to be on demonyita's private plane pero tinakasan ko siya.

Kahit na may hangover ako kanina  bumangon pa rin ako para gumayak at nauna na rito sa airport. Wala na akong pake kung napaaga ako basta ang mahalaga natakasan ko siya.

I'm starting to distance myself from her but I still help Oliver about his proposal for her. Nga naman may dahilan kung bakit p'wede siya magpropose dahil ang alam ng lahat sila ang magkarelasyon.

Ship na ship mga silang dalawa eh. Tipong role model na sila para sa mga estudyante. Kaya panigurado ako na kapag nangyari na ung gusto ni Oliger a lot of student will cheer for them.

Nanatili lang akong tahimik na nagmamasid sa labas ng eroplano. May katabi rin ako pero hindi ko pinapansin. Wala sila Isla rito sa Economy plane kundi sa kaniya kaniya nilang mga asawa hindi ko lang alam kay Sierra.

Kahit sila iniwasan ko muna. Gusto ko mapagisa kahit ngayon lang. I want to make things rational ayaw ko pangunahan ng emosyon ko ngayon baka makagawa ako ng hindi maganda na siyang hindi na dapat mangyari.

I don't want to make the history repeat itself.

Naalala ko din ang pinaggagawa ko kagabi and that was embarrassing lalo na kamuntikan na akong mapaamin ulit kay demonyita buti nalang nakatulog na agad ako.

"Hi."

Ipinikit ko na lamang ang mga mata ko para ipahinga ang isip ngunit hindi pa nakakapikit ay may nangalabit na sa akin.

"Hi ulit." Saad nito kaya nilingon ko siya.

Hindi ko tuloy maiwasan mapakunot ng noo ng makilala ko siya.

"Jamaica?" I asked.

She nodded her head as an answer.

"Oh hey, ikaw pala katabi ko." Kamot batok kong sabi sa kaniya at ngumiti ng alanganin.

"Okay lang halata rin naman na masyadong okupado isip mo na hindi mo man lang napansin na ako na 'yong katabi mo." She said and chuckled.

"By the way penny for you thoughts?"

Umiwas ako ng tingin. "It's nothing." Simple kong sagot sa kaniya.

Kita ko naman sa gilid ng mata ko kung paano siya tumingin sakin na tila hindi naniniwala sa sinabi ko.

"By the looks of your face it doesn't looks like nothing."

Tuluyan ko nang ipinikit ang mga mata ko at bumuntong hininga ng malalim. "Wala talaga."

"Okay hindi na ako magtatanong pa. Whatever problem you have just call me. I am a good listener you know." Rinig ko pang turan niya.

"Noted that."

Tumahimik na muli ang paligid at nagsisimula ng umandar amg eroplano. Ilang oras biyahe na naman ang hihintayin namin makauwi lang.

Gusto ko nang umuwi at humilata nalang. Nadrain ang energy ko sa lahat ng mga nangyayari sakin.

Sa loob ng dalawampu't isang taon na pamumuhay ko ayos naman ako ah. Pero nang dumating si demonyita bigla nalang nagbago ang lahat.

I don't know if it is a good or bad news eh.

But one thing for sure, I didn't regret meeting her and liking her in the first place.

Bumuntong hininga nalang ako at napapahilamos ng kamay sa mukha. ang sarap magwala ngayon at magpahulog sa eroplano pero naalala ko mawawalan ng magaganda sa mundo kaya dapat life must goes on.