El Grande Series 1: Aziel-Rigg Fabre|✔

CHAPTER 25

Chapter 25

Debie Pov

Isang malalim na hininga ang pinakawalan ko bago muling nilagay ang kamay sa busol ng pintuan at saka ako pumasok. Yuko at tahimik akong naglakad tungo sa hagdanan.

Wala akong balak na huminto sa sala kung saan sila Aziel, Theo at Gage. Pero awtomatik na tumigil ang paa ko sa paglalakad nang marinig ko si Aziel.

"Mal."

I heard some murmurs from Gage and Theo, or should I say cussing under their breath.

I tightly held the sling of my bag. My tears were on their way down to my cheeks. My heart tightens and I feel suffocated all of a sudden. I can't even turn my head to see where they are.

Nanatili lang akong nakatindig at di ko alam ang gagawin. Patuloy ko lang pinapakiramdaman ang paggipit ng dibdib ko.

"M-mal." Aziel's voice shake.

"Sa... s-sa taas muna ako." Halos bulong na iyon at pumiyok pa ang boses ko.

Hindi ko hinintay na magsalita ulit si Aziel at kinuha ko na ang pagkakataon na iyon na tumakbo sa taas.

"Fùck! You idiots get the hell out of our house!" Bulyaw ni Aziel sa kaibigan at pinsan niya. Di ko na iyon pa pinakinggan, just before I could close the door of our room, tinawag ako ng lalaki. "Mal! Deb! Dàmmit!"

I hastily wiped my tears and climbed on our bed.

Magtutulakbong na sana ako sa kumot nang biglang bumukas ang pintuan ng kwarto at niluwa n'on si Aziel na namumula ang mukha at hiningal. Hindi ko lang alam kung saan siya hiningal. Hiningal ba siya dahil hinabol niya ako o baka hiningal siya dahil alam niyang may kasalanan siya.

"You heard what Gage said." Panimula niya.

Inis kong pinalis ang mga masasaga kong luha at iniwas ko ang mata ko sa kanya.

"Mal." Nananantiyang tawag niya sa akin pero di ko siya sinagot.

I covered my face with my hands and bawled in between my hands. Umiyak ako ng pagkalakas-lakas at wala akong paki kung mairita siya sa akin.

"Shìt! Mal." I felt Aziel's arms wrapped around my frame and he brought my face into his chest and let me cry all I wanted.

"I'm so sorry, mal. I'm so sorry." he mumbled, and his lips rested on my temple.

"Plano m-mo lahat 'to, mal? Hindi mo talaga ako mahal? Para pa rin ba ang lahat ng ito sa divorce?" I whined and gripped at his clothes. 
 

I don't know if I look pitiful right now in front of him. 

He brushed my back and gently pushed me. His big thumbs followed my never-ending tears. 

"Mal..."

"Do your kisses tell the truth, mal? Are your warm hugs a lie? Are those sweet and comforting words that came out of your mouth true? Do your 'I love yous' lie too?"