Kabanata 08

43 3 5
                                    

Kabanata 08
Asawa


I groaned nang maramdaman ko ang sakit ng katawan paggising. I slowly open my eyes para sanayin ang mata sa sinag ng araw na tumatama sa mga mata ko.

Bukas ang mga bintana at nakahawi ang mga kurtina, kaya diretsong tumama ang sinag ng araw sa akin.

I grunted when I slowly got up and felt the pain in my back and in my lower part. Para akong galing sa pakikipagbugbogan dahil buong katawan ko talaga ang masakit.

"Shit!" I exclaimed, squeezing my eyes shut as I grasped the reality of last night's events. My mind raced, trying to process what had occurred.

What happened last night flows in my mind like water. Parang mas lalong sumakit ang ulo ko dahil sa naalala. Kulang ako sa tulog because I bet it’s dawn when Kheeno let me sleep!

Kalaunan ay napangiti ako. Hindi ko lubos maisip na nangyari nga iyon kagabi. I would even think it’s just a dream, kung hindi lang bumagsak ang kumot na nakabalot sa akin at tuluyang lumantad ang hubad kong katawan nang tumayo ako.

My smile gets wider and slowly walks towards the bathroom. Nagmadali akong maligo at nag-ayos sa sarili.

Pagkalabas ko sa kwarto ay dumiretso agad ako sa kusina at nakitang may nakahanda ng pagkain sa mesa.

I decided to go to Kheeno’s room to call him. Pero pagbukas ko ng kwarto ay walang tao sa loob. I tried to look for him inside the house pero hindi ko siya nakita. That’s when I realized that I’m all alone in this place.
Kheeno let me sleep in my room alone. At hindi man lang ako nito ginising bago umalis o nag-iwan man lang ng note.

I smiled bitterly, a faint curl at the corner of my lips that held no joy, only a mixture of regret and rueful acceptance of the situation I found myself in.

Bakit ko nga ba naisip na magbabago ang trato ni Kheeno sa akin dahil lang sa may nangyari sa amin? He isn’t willing while we’re doing it. I challenged him. Kaya siguro para hindi maapakan ang ego niya kung tatanggi siya sa paghahamon ko ay pinatulan ako.

I assumed again.

I sighed and slowly walked back to the kitchen. Nilagay ko sa fridge ang mga pagkain bago nagpasyang umalis na lang.

I drove away headed to the plantation. Ibubuhos ko na lang ang oras ko doon, just like what I used to do. Ayaw ko ng tanungin si Kheeno kung nasaan ito dahil alam ko na rin naman kung ano ang magiging sagot sa katanungan ko. I’ll expect that he’s with Dalia, again.

I heaved a sigh and parked my car in front of the plantation. Dire-diretso ang lakad ko patungo sa opisina para makapagsimula na agad sa trabaho.

As usual, uubusin ko na naman ang oras ko sa trabaho para maiwasang isipin ang mga bagay na makakasakit lang sa akin. It’s better this way kaysa sundin ang sinabi ni Daddy na magbakasyon muna. Kasi alam kong hindi naman papayag si Kheeno. I don’t want to go alone either, mas lalo lang akong mag-o-overthink.

“Maayos na ba ang mga truck for deliveries?” tanong ko sa isa sa mga nagmo-monitor para sa mga trucking.

“Yes, Señorita McKenna, handa na po lahat. Aalis na po ang mga sasakyan makalipas ang tatlumpong-minuto.” Tinanguhan ko si Mang Oscar bago ito nagpaalam dahil mag-aayos pa ito sa mga darating na mga pinya.

I sighed again and started to roam around the plantation. Busy ang mga manggagawa sa kani-kanilang ginagawa. Ang iba ay nasa may labasan at inaayos ang mga bagong dating na harvest. Ang ibang sasakyan naman ay palabas na ng factory para mag-deliver. At ang iba ay patungo sa taniman.

“Okay. Pakisabi rin po sa iba na mag-ingat sa pagmamaneho, huwag pong magpatakbo ng mabilis.”

Napalingon ulit ako sa loob ng planta nang marinig ko ang boses ni Kheeno sa loob. Nagtataka ko itong tiningnan habang kausap ang isa sa mga driver ng delivery trucks.

“Sige ho, Sir. Salamat po.”

He’s here? Akala ko hindi siya pumunta rito sa planta?

Nanatili akong nakatayo sa may pintuan at naglakad na palapit sa akin si Kheeno. I can see sweats running all over his face but still, he looks fresh and smells good.

I tilted my head dahil sa naisip.

I smile a bit nang malapit na sa akin si Kheeno, pero nilagpasan lang ako nito ng hindi man lang ako tinapunan ng tingin.

INTERNAL CRIES Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon