Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Halsey, Nightmare.
---
Kim Taehyung, Yenilen yemekten 2 gün sonra, 02.36
Gözlerim bir hışımla açıldı ve hiddetle yattığım yatakta doğruldum. Etraf kapkaranlıktı, sorun yok gibi görünüyordu fakat gördüğüm rüyanın etkisiyle korkudan gözlerim dolmuştu. Jungkook etrafta görünmüyordu, aslında bir bakıma ondan da korkuyordum o saniyelerde. Kâbus beni öylesine etki altına almıştı ki hâlâ aynı rüyadaymışım gibi etraf bir zift siyahı, bir kan kırmızısı oluyordu.
Korkuyla ayağa kalkıp telefonumu aldım ve telefonun ışığını yaktım. Etrafta cidden bir sorun olup olmadığına bakmak istiyordum çünkü başka türlü içim rahat etmeyecek, iyi hissedemeyecektim ve dolayısıyla uyuyamayacaktım da. Odamdan çıkıp salona indiğimde ortalıkta hiçkimse yoktu, evde herhangi bir ses duymuyordum.
“Jungkook, içeride misin?”
Soğuk soğuk terler dökerken salondan mutfağa geçtim fakat mutfak da bomboştu. Evet, hiçkimse yoktu ortalıkta fakat Jungkook da yoktu. Kendisine bir şey olmuş olması ihtimali gözlerimi açmamı sağlarken koşturarak tekrar yukarıya çıktım. Fakat bu kez odamın değil, atölyemin kapısının önündeydim. Korku artık bir farklıydı içimde, öyle çok derinleşmişti ki bir anda.
Kapının koluna elimi dolayıp aşağıya indirdim, gözlerimi kapatıp derin bir nefes alarak kapıyı hızla açtım. Gözlerimi açtığımda, böyle bir şeyle karşılaşmayı cidden beklemiyordum.
Karşımda kocaman, bir yara izine benzeyen, içi kıpkırmızı ve dışı da siyah külden sarmaşıklarla kaplı bir yarık vardı. Jungkook'a bir şey yaptıkları korkusuyla atölyenin her yerini gezinmeye başladım. Işıkları yakmayı salona girdiğimde denemiştim fakat sanıyorum ki elektrik kesilmişti ve bu şekilde bir şeytan yarısını aramak çok ürkütücüydü.
Atölyemden çıkıp Jungkook'un kaldığı küçük odaya girdiğimde, yatak darmadağınıktı ve Jungkook yoktu. Aslında sadece Jungkook'a bir şey olmasının korkusu değil, kendi hür iradesiyle evden çekip gitmesinin korkusu vardı içimde. Çünkü bilmiyorum, her şeye rağmen onu kaybetmek istemiyordum. Tartışsak dahi gerçekten bana iyi arkadaşlık eden bir insandı. Pekâlâ, onunla delice öpüştükten sonra erotik bir ortam yaratıp erekte olmuş penisi eşliğinde öylece üzerinden kalkmamışım gibi hâlâ daha arkadaş olduğumuzu savunmam çok komik ve ironikti.
Lâkin düşünmem gereken şey kesinlikle bu değildi şu an. Saat gecenin körüydü, ben elimde sadece ışıkla onu arıyordum ve deli gibi korkuyordum; ayrıca evimin bir köşesinde kocaman bir yarık vardı.
