| Töre kitabıdır. |
| Yetişkin içerik barındırır. |
"Bazen dayanmaktır sevmek,
Hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek...
Bazen yaşamaktır sevmek,
Soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek
Bazen ağırdır sevmek,
Sevdiğine layık ola...
12 bin olmuşuz çok mutluyum, hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Daha nicelerini görmek dileğiyle.. 🤍
OY SINIRI : 200
Sınır geçilmeden bölüm gelmez.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM.🤍
Adam usulca çöktü merdivenlere.. Sahi kaç saat olmuştu yasemin kokulusunu görmeyeli?
Ne yapıyordu şuan? Aç mıydı? Tok muydu?
Canını yakmışlar mıdır? Düşüncesi bile deli ediyordu adamı?
Bu kadar erken mi alıcaklardı karısını ondan?
Oysa ki her şeyi karısını korumak için yapmamış mıydı? Yaptıklarının bir amacı vardı.
Tek hesaplayamadığı zamandı.
Göz yaşları oturduğu merdivenleri yıkarken, derin bir nefes çekti içine.
Karısıgüçlü bir kadındı. Biliyordu. Papuç bırakmazdı kimseye, ama son günlerde yaşadıkları mahvetmişti karısını, gözlerindeki yorgunluktan anlamıştı adam.
Göz yaşlarını silerken cebindeki telefonu çıkarıp, kardeşim dediği adamı aradı.
"Abi.."
Karşı taraftan gelen Fırat'ın marazlı sesi ile direk konuya girdi.
"Yerleştirdin mi odasına cihazları?" yorgun çıkan sesi ile mırıldanmıştı adam.
"Evet abi, şimdi tek ihtiyacımız olan, herhangi bir haber veya yenge gelin Ağa'mın nerede olduğuna dair bir ipucu," dedi, o da çok üzülmüştü. Hele ki yıllardır tanıdığı güçlü abisini böyle omuzları çökmüş, gözleri kanlaşmış görmek hiç alışık olduğu bir durum değildi.
"Eğer, bir ipucu alamazsak, başka türlü konuştururuz." dedi, tok sesi ile, bulacaktı. Başka ihtimal olamazdı.
"Abi.. Bak kurbanın olayım, git bir iki lokma koy ağzına, bak saatlerdir, tek lokma yiyip içmedin. Gözlerini zaten söylemiyorum bile, yapma abi.."
Çekingen bir şekilde söylemişti adam, biliyordu. Dinlemezdi. Ama yinede diretti.
