| Töre kitabıdır. |
| Yetişkin içerik barındırır. |
"Bazen dayanmaktır sevmek,
Hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek...
Bazen yaşamaktır sevmek,
Soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek
Bazen ağırdır sevmek,
Sevdiğine layık ola...
Bir şey söylemek istiyorum. Bu oy sayısı niye böyle, o kadar emek verip yazıyorum. Sizde okuduğunuz halde oy vermiyorsunuz, neden?
Neyse bu bölümü oy atan bütün okuyucularıma ithaf ediyorum.. ❤️
! AYRICA TİKTOK HESABINIZ VARSA HİKAYEMİ PAYLAŞARAK DESTEK OLUN LÜTFEN.. EĞER PAYLAŞIRSANIZ BENİ ETİKETLEMEYİ UNUTMAYIN. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜR EDERİM.. 🤍 !
İnstagram: iamelif_arslan (DİLERSENİZ BANA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ (BURADAN GELDİĞİNİZDE BANA MESAJ ATIN, SOHBETTE EDERİZ..)
OY SINIRI : 250
SEVİLİYORSUNUZ.. 🤍✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar diliyorum.. ❤️
Başımdaki ağrı ile daha fazla dayanamayıp gözlerimi araladım. Yatakta oturur pozisyona gelerek bakışlarım etrafta dolandı. Boy aynasında üstündeki siyah gömleğin düğmelerini ilikleyen Hazar ile göz göze geldim. Bakışları birkaç saniye yüzümde oyalandıktan sonra kara kuyularından mahrum bıraktı beni, hâlâ bana kırgın olduğunu anlamıştım.
Yataktan kalkarak banyoya doğru yavaş adımlarla ilerledin. Banyoya girerek bütün ihtiyaçlarımı giderek banyodan çıktım.
Odaya geri döndüğümde Hazar odada yoktu. Bana kırgın olması kalbimi sıkıştırıyordu. Dün kötü bir şey mi söylemiştim belkide, lanet olsun hiçbir şey hatırlamıyorum!
Üzerime giydiğim: mavi ve üzerinde ufak ufak papatya desenleri olan şifon elbise, dizlerimin bir karış üstüne geliyordu. Kısa kollu modeli olan bu elbiseye aynadan son bir kez daha kontrol edip, saçlarımı taradım. Göz altımda oluşan hafif morlukları kapatıcı yardımı ile kapattıktan sonra, gözlerime rimel sürüp, yatağıda düzelterek odadan çıktım.
Merdivenlerden aşağı inerek terasta kurulan kahvaltıya doğru ilerledim. Ayşe anne gözüne taktığı gözlüklerin üstünden bana teessüf eder gibi baktı.
Bakışlarımı utanarak Ayşe anneden çektikten sonra, sofranın baş köşede oturan Hazar'ın sol tarafına oturdum. Bana bakmadan önündeki kahvaltıya odaklanan Hazar ile bütün moralim sıfıra indi.
Ona alıştığımı şuan daha iyi anlıyordum.
Sol tarafımdaki Botan'a baktığımda sol gözünün altındaki morluğa üzülerek baktım. Botan'ın da bana dönen bakışları ile fısıldadım.
