| Töre kitabıdır. |
| Yetişkin içerik barındırır. |
"Bazen dayanmaktır sevmek,
Hayat nereden vurursa vursun ayakta durabilmek...
Bazen yaşamaktır sevmek,
Soluksuz ciğer gibi sevgisiz kalbin duracağını bilmek
Bazen ağırdır sevmek,
Sevdiğine layık ola...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sizi çok bekletmeyeyim..
Keyifli okumalar dilerim 🤍🌼
Günler su gibi akıp giderken, ben 7 aylık göbeğimle etrafta penguen gibi gezerken, canım kanım Botan ve canım kocam Hazar sanki penguen belgeseli izler gibi her yürüdüğümde gözlerini üstüme diker oldular, şu an da bile.
Arkamı dönüp sağ elimi kaldırarak ne bakıyon kurabiye var simit var bakışı atıp tekrar önüme döndüm.
Adımları beni her zaman olduğu gibi mutfağa götürdüğünde Ayşe anne ile karşılaştım.
Yaşadığımız son olayları duyduğu günden beri tekrar yanımıza gelmişti.
Benim yiyip içtiğim her ve varsa kimseye dokundurmadan sadece kendi yapıyordu.
Ayşe anne şu zamanlar bana o kadar yardım etmişti ki çocukluğumdan bu yana annemden hissetmediğim tüm şefkati hissettirmişti.
Ve tabii ki ben tüm bunları düşünürken tekrar duygusallaşmıştım.
Ayşe anne önünde ki soğanı soymadan arkasını dönüp bana baktığında ve o yüzümle karşılaştığında elinde ki bıçak ve soğanı hızlıca bırakıp yanıma koştu.
"Yasmin, niye ağlıyorsun annem, kim ağlattı seni yavrum, söyle bana?"
Ayşe anne hâlâ daha böyle davranmaya devam edince daha da duygusallaştım.
"Annem niye ağlıyorsun?"
Ayşe anne soru sormaya devam ederken içeri telaşlı bir şekilde Hazar girmişti.
Hazar hızla yanıma yaklaştığında suratında hem endişe hemde ne olduğunu anlamadığı bir ifade vardı.
"Ne oldu güzelim?"
Hazar soru sormuştu ancak benim cevaplayacak halim bile yoktu.
O da zaten benden ümidi kesmiş ve çoktan Ayşe anneye dönmüştü.
"Anne?" dedi sorar gibi.
"Valla bilmiyorum oğlum arkamı bir döndüm kızım ağlıyor, bende telaşlanıp yanına geldim ama.."
Ayşe anne kısa özet geçerken ben kendimi biraz olsun sakinleştirmiştim.
Hazar çoktan bedenimi kolları arasına sararken daha da sakinlemiştim.
"Güzelim, ne oldu?"
Hazar'ın sorusu ile kafamı ona çevirdim.
"Anne çok iyi bir insan Hazar," dediğimde Hazar ve Ayşe annenin rahatlamış surat ifadesi ile biraz utanmıştım.
Ayşe anneye baktığımda onunda gözleri dolmuştu.
Beni Hazar'ın kolları arasından alarak kendine çekti ve sıkıca sarıldı.
