BÜYÜK OYUN

5

YAZARIN ANLATIMI

Gizem hemen Ege'nin yanına gidip telefonu aldı. Ege fotoşop konusunda uzmandı. Gizem ondan kendi fotoğrafı ve ailesinin fotoğrafını birleştirmesini istemişti.  O da Gizem Ömer'den uzaklaşıp gülerken ki fotoğrafını çekmiş ve fotoşop yapmıştı. Gizem telefonu alıp hemen Ömer 'in yanına geldi ve :

"Bak sonunda nasıl olmuş". Dedi çocuksu bir sevinç ile. Hoş zaten o çocuktu sadece yaşından fazlası ile olgun olmaya bırakılmış idi. Arda komutan telefondaki fotoğrafı gördü. Anlık bir şok yaşadı. Onlar Kübra ve Sinan idi. Ama nasıl olur idi. Bir telefona bir Gizem'e bakıyordu. Ama Gizem heyecandan farketmedi. Fakat Ömer farketmiş ve:

"Bir sorun mu vardı beyfendi" dedi.

"Yo-yok da o fotoğrafta kiler kim tabi özel değilse."

Gizem:

"Annem ve babam "

Arda komutan aklında ki soruyu sordu:

"Yaşıyorlar mı?". Gizem bu sorunun sorulmasına şaşırmışti. Niye sormuştu ki?:

"Hayır maalesef ben 3 yaşındayken öldüler. Ama siz niye sordunuz ki"

"Daha yeni ki arkadaşın sanırım fotoşop yaptiya merak ettim"

  "Ah anladım "

ARDA KOMUTANIN AĞZINDAN

Gizem'in verdiği cevap karşısında donup kalmıştım. O benim miniğim idi. Yani umarım. Ama oydu. Ay'a en başından benzetmiştim zaten.  Gizem önce isminin Ege olduğunu öğrendiğim arkadaşına teşekkür edip sarılmış sonra diğer arkadaşları ile vedalaşıp masalara bakmaya devam etmişti. Daha fazla ona bakmaya dayanamadım. Yıllardır ölü bildiğim prensesim yaşıyor idi.

Hemen hesabı ödeyip evime gittim. Olanları düşünmeye başladım.
Kübra ve Sinan 'ın emaneti; Ay. 

Kaçırılıp öldürüldü sandığım miniğim; Ay. 

Yıllarca koruyamadim diye vicdan azabi çektiğim kız; Ay.

Az önce Kübra ve Sinan 'ın fotoğrafı ile yan yana gördüğüm kişi; Gizem.

O gün yanan evde bulduğum Sinan'ın yaptırdığı bileklik geldi aklıma. Eğer Gizem de onun kolyesi var ise o şüphesiz Ay idi. Çünkü bu kolye ve bilekliği eşi benzeri yoktu.  Daha fazla burda duramayacağıma karar verdim karargaha gittim.  Araştırma yapıcaktım. Odama gittim. Sandalyeme oturdum. Önce polis arkadaşlarımdan yardım alıcaktım. Sonra kendim araştıracaktim. Zaten o yüzden buraya geldim. Asker olduğum için bilgisayar dan bilgilere ulasabilirdim. Telefonumu elime alınca aklıma gelen fikir ile durdum. Kübra ve Sinan 'ın birbirlerinden ve Ay dan başka kimseleri yoktu. Ee ozaman Gizem kim ile kalıyor idi. Belki belki de benzettim. Offf.

Sanırım gerçekten hepsi tesadüf. Çünkü Gizem kim ile kalıcak ki. Mahalleye yakın yurt da yok. Hem eğer o Ay olsa idi niye ismi farklı olsun. Ya evlatlık edinilip ismi değişti ise. İyice kafam karıştı. Ne yapıcaktım ben. Bunu time anlatmaya karar verdim. Belki bana fikir verirler diye. Yarın planı son kez gözden geçirmek için toplanicaktik. Pazartesi ise dinlenicektik.

Kendimi meşgul etmezsem yakında kafayı yiyeceğime kanaat getirdim. Bu sebep ile plana tekrar tekrar baktım. Olası durumları kurdum ve Kalender'in bilgilerini gözden geçirdim. Kalender timin muhpiri idi. Her gün olmasa bile bize bilgi veriridi. Sanki onu düşündüğümü anlamış gibi telefon çaldı. Hemen açtım:

"Kalender "

"Komutanım yeni bir bilgi öğrendim"

"Yoksa yurtdışından gelecek silahların yerini mi"

"Maalesef komutanım"

"Çatlatmasana oglum ne öğrendin çabuk söyle"

"Pardon komutanım. Şiyar yani kampatakilerin ele başı telefon ile konuşurken duydum. ' Parayı yatırdım' ' buraya gelmesi için adam yolluyucam' ' tamam lan hadi kapat ' yani komutanım kampa yeni biri geliyor."

"Tamam koçum. Sonra tekrar haberleşiriz görüşürüz"

"Emredersiniz komutanım "

Telefonu kapattım. Acaba kim geliyor idi. Yeterince çalıştığım için biraz dinlenmek istedim. Ama aklıma hala Gizem geliyordu. Dayanamadım ve araştırmaya karar verdim. Polis bir arkadaşımı aradım ve tüm olanları anlattım. Araştıracağıni söyledi ve telefonu kapattı. Odamda bulunan siyah deri koltuğa uzandım. En son hatırladığım karanlıktı...

Telefonumun çalması ile uyandım. Arkadaşım arıyordu hemen açtım ve cevap verdim:

"Rafet abi bir  şey buldum de lütfen"

"Şimdi bulduklarımi anlatacağım
ama beni bölme"

"İyi tamam hadi"

"Gizem'i araştırdım.  Ay ile doğum günü farklı o 2 hafta sonra doğmuş. Anne ve babası 3 yaşındayken nedeni bilinmeyen bir sebepten dolayı ölmüş. Dayısı Hamdi ACAR ile kalıyor. Bir ara soyadı değişikliği olmuş ve velayeti başka birini verilmiş: Yankı ARİEL. Ama sonra o ölünce Gizem yine dayısının yanına gitmiş. Ayrıca şu an ARİEL holdingin  ve Yankı'nın mirasının tek sahibi. Holding şu an Yankı'nin sağ kolu İbrahim tarafından yönetiliyor."

"Yankı ARİEL mi? Onu duymuştum. Fransız iş adamı. Hatta bir ara balo düzenlemiş ve artık varisi olduğunu hata bunun Ariellerin soyunda bir ilk olucağını söylemişti. Belli ki o varis Gizem. Ama niye ilk dedi?"

"Çünkü Gizem kız. Şu ana kadar hiç kız varisleri olmamış-

"Yankı'nin öldüğünü biliyorum çok ses getirmişti  ama nasıl ölmüştü ?"

"Onun hakkında bir bilgim yok valla Arda. Neyse ben Ay ile ilgili kısma geçiyorum başka sorun yoksa?"

"Dinliyorum "

"Önce Ay ile aynı gün doğan kız çocuklarını araştırdım. Sonra ailesi ölenleri tespit ettim. Ay'ın dış görünüşüne uyan bir kız buldum. İsmi Elif. Kumral ve ela gözlü. Ay normalde yeşil idi ama işte belki sonradan dönmüştür. Çünkü kızı araştırınca bilgiler uyuyor. Mesela kızın ailesi 2 yaşındayken ölüyor. Ailesi öldükten 1 hafta sonra kız yetimhaneye bırakılıyor. 3 yaşındayken ise evlatlık alınıyor. Gerçek ismini kimse bilmiyor. Aile kıza Elif ismini koydu."

" Peki evlatlık alan aile ilgili bir bilgin varmı?" Sesim heyecanlı çıkmıştı.

"Anne aşçıymış. Elif'i sahiplenince işi bırakmış. Baba ise iş adamı. Şu an iş için il dışında. Evlerinin adresini sana atmamı istermisin?"

" Çok iyi olur Rafet  abi gerisi bende herşey için teşekkürler."

"Ne demek kardeşim her zaman. Ay'a ne kadar değer verdiğini biliyorum ama belki de o ölmüştür boşuna ümit etme istersen "

"Bilmiyorum. Ama içimden bir ses yaşadığını söylüyor. Umarım yanılmıyorumdur. Eğer yarın kendimi hazır hissedersem Elif'in evine gidicem."

" Tamam ozaman ben sana adresi atıyorum iyi akşamlar"

" İyi akşamlar Rafet abi "

Eve gitsem iyi olucaktı. Bugün fazlasıyla şey yaşamıştım. Yarın ola hayrola.

GİZEM'İN Anlatımı

İşim bitince daha doğrusu müşteri azalınca evin yolunu tuttum. Saat 10 olmuştu. Haldun amca istersen ben bırakırım demişti ama ben kabul etmedim. Aslında sorun mahalledekiler değil dayımdı. Eve gelince giderken açık bıraktığım camdan girdim. Dayımın dışarı çıkıp camı görüp içeri girip kilidimi almaması çok iyi olmuştu. Gerçi o nerden akıl edicekti ki. Elimi yüzümü yıkayıp pijamalarımı giydim . Yatağa uzandım ama uyku tutmuyor idi. Aklıma hep mahalleye yeni gelen o abi geliyordu. Niye garip sorular soruyordu ki? Yok niye Ay diyorlar, o fotoğraftakiler kim ve öldümü diye. Bunları düşünürken uykuyla daldım.