BÜYÜK OYUN

14

Gizem'in Anlatımı

Sabah gözümü açmamla şaşırmam bir oldu. Nerdeydim ben?

Ah, doğru ya en son büfede olanlar.

Etrafıma bakındım. Küçük komidinin üzerinde telefonum vardı.

Ömer'im, Kaya'm ve Sarp'ım dan bir çok mesaj vardı.

Ama bir zamanlar mesajın eksik olmadığı grubumuzda hiç mesaj yoktu.

Ve sanırım bir daha asla olmayacaktı...

Odadan sesizce çıktım. Elimi yüzümü yıkasam iyi olacaktı.

Ama banyo nerdeydi?

Odalara baksam mı? Ama olmaz ki.

Açık olan kapıya baktım. Salon vardı.

Kenarda bulunan kitaplığın üstündeki bileklik dikkatimi çekti.

Çok güzeldi.

Ama bilekliğin yanındaki çerçeve neyim nesiydi?

(Arda'nın telefonumdaki fotoğraf)

Annem, babam, Arda abi ve o albay.

Arda abi annem ve babamı tanıyor muydu?

Ama nerden?

O zaman benim yaşadığımı biliyor muydu?

Niye daha önce çıkmamıştı karşıma?

Şimdi neden çıkmıştı ki?

Bir anda gözüm elim kitaplıkta ki bir vazoya çarptı ve vazo kırıldı.

Gözümün önüne karartılar geliyordu.

Vazonun içindeki taş...

Kömürlüğe kapatıldığım zamanki o simsiyah kömürlerin içinden bulduğum pembe sarı karışımı taş.

Ne işi vardı burda ?

Neyin içine düşmüştüm ben?

"Perim"

"Peri iyi misin"

"Canım ses ver

Sesleri duyuyordum ama tepki veremiyordum.

"Alo Burak perime verdiğin ilacın içinde bir şey varmıydi. Ona zarar verebilecek"

....

"Bilmiyorum konuşuyorum tepki vermiyor. Yerde vazaonun içindeki taşa odaklı."

.....

"Emin misin dün de verdik ilaç zararlı olmasın"

.....

"Görüşürüz"

Ne ilacıydı?

Görüntüm gittikçe bulanmaya, kararmaya başlamıştı.

Sırıtma dokunan el ile irkildim. Geriye gitmek istedim. Ama izin vermedi.

Yavaşça sırtımı okşuyordu.

"Perim, nefes al"

Nefesimi mi tutmuştum?

Almaya çalıştım olmuyordu.

Bir anda müzik sesi duydum. O müziği. Abim ile dinlediğim ilk müziği.

Karartı yavaş yavaş gidiyordu.

"Aferim perime"

Görüntüm netleşince başımı kaldırdım.

Arda abi nefesini bıraktı.