BÜYÜK OYUN

22

Ela, gözlerini ilk açan olmuştu. Doğrulamak için hareket etmiş komidinden destek almaya çalışmıştı. Ama serum takılı olduğunu unutmuştu.

Ani olarak saplanan acı ile geri çekilirken eli sürahiye değmişti.

Paniklemişti ister istemez. Ayrıca kolundan kan akıyordu ve iğne içindeydi.

Hassas olan teni morarmaya başlamıştı bile...

Yukarıdan gelen sesi duyan Ateş ve Yunus birbirlerini boğmaya son vermiş, doğrulmuşlardı.

İkiside hızlı ama dikkatli bir şekilde yukarı çıkmışlardı. Sesin nerden geldiğini anlayamadıkları için ikiside silahını çıkartmıştı.

Ateş , küçük kızın odasına doğru giderken Yunus da Ela'nın yanına geçiyordu.

Ateş, küçük kızın yanına gidince derin bir nefes vermişti. Çok şükür sorun yoktu.

Yunus da Ela'nın odasına girmişti. Ela zaten tedirginken elinde silah ile odaya giren Yunus'u görünce çığlık atmış yine refleks ile hareket etmeye çalışmıştı. Sonuç ise yine can acısı olmuştu.

Yunus, Ela'nın tedirgin olduğunu görünce silahını hızla yerine koymuştu.
Ela'ya doğru yaklaşmıştı.

"Gelme!"

"Ela-"

"Yaklaşma!"

Yunus onu korkutmak istemiyordu. Buraya gelince bile gözleri korkuyorum diye bağırıyordu. Şimdi ise silahı görünce... Yunus acele etmeliydi ama. Büyük ihtimalle serum iğnesini içeride kırılmıştı.
Hararet ettikçe de canı daha çok yanıyordu.

Ateş kapının kenarından izliyordu olanları. Yunus'un Ela ile anlaşmasını istiyordu. Yolları ablası sayesinde kesişmişti.

Ama Ela abisi reşit olana kadar yetimhanede kalmıştı. Yunus'un kaldığı yerde...

Ateş ile görüşmesinden dolayı Korkut yetimhanesini Ateş'in okulundan uzak bir yer ile değiştirmişti. Zaten reşit olmasına 1 aydan az kalmıştı Yunus'un..

İlk arkadaşını kaybeden Yunus odadan çıkmazken yeni bir arkadaş bulmuştu kendine.

Henüz 4 yaşındaydı Ela. Yurt da iki bölüm vardı. Erkek ve kız. Ela abisi onu istemese bile ona bakmak istemişti.

Abisi onu reddedince üzüntü ile merdivenlerden inerken tüm odaların aksine hiç ışık olmayan oda dikkatini çekmişti.

Kapının açılmaya çalışıldığını fark eden Yunus kapıyı bir anda açınca Ela yere düşmüştü.

Kafasını yerden kaldırıp ona kocaman açtığı alaca gözleri ile bakınca şaşkına uğramıştı Yunus.

O gün onu ilk ve son görüşü olmuştu. Çünkü ertesi gün 18 ine giren abisi onu almıştı.

Yunus o alaca gözleri arasa da bir daha hiç bulamamıştı...

Ateş karışmıyordu Yunus'a. O nasıl küçük kızın yaralarını sarmak için tıp okuduysa Yunus da Ela'nın acılarını sarmak için psikoloji okumuştu.

"Canın ac-"

"Gelme dedim! Gelme! Nolur!"

Yunus ileri atıldı ve Ela daha fazla çırpınıp zarar görmesin diye bileklerini tuttu. Sol bileğini hafif açarak tutuyordu ki serum daha fazla zarar vermesin.