Unicode
တစ်လလောက်ကြာသည့်အခါတွင်တန်ဖေးမင်ဟာရှောင်ကျန့်ရဲ့ဆိုင်လေးဆီပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။
တစ်ခုကွာခြားသွားသည်ကသူ့ဘေးတွင်အေးတိအေးစက်မျက်နှာနှင့်အတော်လေးချောမောခန့်ညားသည့်လူငယ်တစ်ဦးပါ,ပါရှိလာခြင်းဖြစ်သည်။ထိုလူငယ်ရဲ့မျက်နှာဟာအမူအရာမဲ့နေပေမယ့်တန်ဖေးမင်ရဲ့သေးသေးသွယ်သွယ်လက်ဖဝါးလေးကိုတော့နူးညံ့စွာဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
တန်ဖေးမင်၏မျက်နှာလေးကြည့်ရသည်မှာလွန်စွာပျော်ရွှင်တတ်ကြွနေပုံရ၏။
"သူဌေး!!"
တန်ဖေးမင်ဟာအနှီးချောမောတဲ့အေးတိအေးစက်လူငယ်လေးအားဆွဲခေါ်လျက်ဆိုင်အတွင်းသို့ပျော်ရွှင်စွာပြေးဝင်လာသည်။
ထိုအချိန်လေးတွင်ရှောင်ကျန့်ကဇိမ်ခံထိုင်ခုံပေါ်တွင်ကျောမှီလျက်သက်တောင့်သက်သာထိုင်ကာစာဖတ်နေတာဖြစ်ပြီးတန်ဖေးမင်၏ကျယ်လောင်သည့်အသံလေးကိုကြားသည့်အခါတွင်သူ့မှာလန့်ဖြန့်သွားရသည်။
ချင်းမျိုးရိုးအမွှာနှစ်ယောက်မှာထုံးစံအတိုင်းရှောင်ကျန့်အနားလေး၌ပင်ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ထိုင်နေကြပြီးသူတို့နှစ်ဦး၏လက်တစ်ဖက်ဆီမှာတော့ယပ်တောင်တစ်ချောင်းစီကိုယ်စီရှိနေကြသည်။ဘေးနားရှိခုံပေါ်တွင်လည်းထုံးစံအတိုင်းလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်စိတ်ဝိဥာဥ်အသီးမျိုးစုံရှိနေလေသည်။
ရှောင်ကျန့်အနည်းငယ်လန့်သွားသည်ကိုမြင်သည့်အခါတွင်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးရှောင်ကျန့်ကိုထိုင်ငမ်းလျက်ယပ်ခတ်ပေးနေသူအမွှာနှစ်ယောက်ဟာတန်ဖေးမင်ကိုသတိပေးသည့်ခပ်စူးစူးအကြည့်တစ်ချက်ပေးလိုက်ကြသည်။
ထိုအခါမှတန်ဖေးမင်ဟာသူနည်းနည်းအလောကြီးသွားမှန်းသိ၍ရှက်ကိုးရှက်ကန်းပါးလေးကိုကုပ်လိုက်သည်။
"အဟမ်း....သူဌေး...တံမြက်စည်းညီလေးရောမတွေ့မိပါလား....."
အရှက်ပြေအနေနဲ့တန်ဖေးမင်ဟာပါးစပ်ထဲတွေ့ကရာပြောချလိုက်မိသည်။
"....."
တံမြက်စည်းညီလေးကဘယ်သူကြီးတုန်း.....
YOU ARE READING
system 091
Romancewang yibo 💞 xiao zhan [ကျေးဇူးပြုပြီးအုန်းသီးကိုလေးစားပါ] ^^^^^^^^^^^ ^^^^ [ေက်းဇူးျပဳၿပီးအုန္းသီးကိုေလးစားပါ]
