Tek Bölümlük Percy Jackson Hikayeleri

Ayrılık Vakti

30.04.2013

Bundan tamı tamına iki yıl önce, benim yazdığım ilk dram hikayesi. Şimdi sizinle birlikte ben de ne saçmaladığıma bakıyor olacağım. Küçücük İphone ekranında, düzeltme olmadan gizlice hikayeler yazan Buse'nin dönemine dönmüş oluyoruz. Özellikle hikayedeki yanlışları düzeltmeyeceğim. Nereden nereye geldiğimizi hep beraber görelim istedim.

-Demiştim ama harbi çok fena yazmışım dkfgjfdg bence gören gördü, artık düzenleyebilirim! Vehoy!

Nightwish - While your lips are still red

''Her şey bitti."dedi Annabeth gözleri yaşlı. Yüzüne baktım. Gözlerindeki o parıltıyı aradım. Her zaman Yosun Kafa'sı için parlayan gözlerini. Fakat o parlayan gözler de susmuştu artık. Dudakları morarmış, yüzü bembeyaz olmuştu.Kolundaki yarası yüzünden çok kan kaybetmişti. Nereden geldiği bilinmez bir hançer kolunu yarıp geçmişti.Tıpkı Titan Savaşı'ndaki gibi.Ve yine o feri sönmüz gözleri.

"Hiçbir şey bitmedi Annabeth, biz birlikteyiz.Unuttun mu?" gülümsedim. "Biz muhteşem bir takımız. Her şeyin üstesinden gelebiliriz."Annabeth de zar zor gülümsemişti.

"Öleceğimi sanmıştım."dedi Annabeth. Yanağından öptüm.

"Peki,seni o kadar kolay kaybedebileceğimi mi sanmıştın?"Annabeth öksüre öksüre güldü.

"Çok korkmuştum. Sen olmasaydın belki çoktan ölecektim. Yorgundum, canım yanıyordu. Sense beni bırakmadın. Sö-sözünü tuttun."dedi Annabeth.

"Seni nasıl bırakabilirdim ki? Sensiz bir hayatta yaşamaktansa seninle beraber ölmeyi tercih ederim."

"Hayır Percy, hayır. Yaşamalısın. Yaşamalısın ki benim de ruhum yaşasın. Çünkü benim ruhum sadece sen yaşarken gerçekten yaşıyor." dedi Annabeth.

"İnan bana Annabeth. Sensiz bir dünyada yaşayamam. Asla,bunu yapamam." diye direttim.

"Percy, bu hayat acımasız. Tıpkı dünya gibi.Bizler melezleriz. En büyük amacımız hayatta kalmak. Sadece hayatta kalıp başarılı olanların başkalarını düşünmeye hakkı var. Ve sen, öncelikle kendini korumalısın. Beni değil."dedi Annabeth. Gülümsedim.

"Yine de benim her zaman önceliğim sensin." dedim.

"Seni seviyorum." dedi Annabeth. Kafamı kaldırdım.

"Neden şimdi söylüyorsun?" diye sordum.

"Çünkü vaktimiz azalıyor Percy. Bunları bilmen gerek. Lütfen beni dinle."dedi Annabeth.Susup dinledim.

"Ayrılık vaktimiz yaklaşıyor Percy. Bana söz vermelisin.Ben yokken de hayat senin için sürmeli. Luke gibi kendini kaybetmemelisin. Ben yokken zaferler kazanıp büyük kahramanlıklar yapmaya devam etmelisin. Ve...Ve gerekirse beni unutmalısın. "dedi Annabeth yere bakarken.

"Ne? Seni asla unutmam? Bunu nasıl söylersin? "diye çıkıştım.

"Ben öldüğümde bana beyaz bir kefen diktir. Üstünde maceralarımız olsun. Her şey..."

"Annabeth."

"Ve iyi birisi ol Percy. Elysum'da seni bekliyor olacağım."

"Annabeth, lütfen..."

"Söz ver bana!"dedi Annabeth. Onun sesini hiç bu kadar kararlı duymamıştım. İçim içimi yerken başımı salladım.

"Söz veriyorum, Annabeth, sana söz veriyorum."dedim.Yüzüne bir gülümseme kondu.

"Seni seviyorum Percy." kafamı öne eğmiştim. Güldüm.

"Ben de seni." Annabeth'den ses gelmedi. Kafamı zorla kaldırdım. Korktuğum şey karşımdaydı işte. O parıltının tamamen sönmesi.Gri gözlerin sonsuz karanlığa gömülmesi. Sarı saçların renksizleşmesi. Buharlaşıp uzaklara gitmesi...Kalkıp yanına gittim.