~Turna~

04°

☆
☆
☆

"Kalbi  kırmaya tek bir söz yeter ama kırılan kalbi tamir etmeye ne bir özür ne de bir ömür yeter ..."

               Charles Bukowski

Sırtına değen yakıcı sıvıyla inledi genç adam .

Çektiği acıyı anlatmaya kelimeler yetmezdi.

Gözünden akıp giden yaşlar bir bir hançer olup yüreğine batıyordu .

Göz yaşlarını silmek istedi ama yapamadı . Gücü yetmedi .

O ağlayamazdı . Çünkü  yasaktı .

Güçsüzlüğune lanet ederken anıları bir bir süzüldü zihnine .

İlk dayağını dört yaşında yemişti . Tek istediği babasıyla birlikte lunaparka gidip diğer çocuklar gibi oynamaktı oysaki .

Ama babası ona kızıp bide üstüne küçücük yüzüne kocaman bir tokat patlatmıştı.

O gün duyduğu acıyı asla unutmazdı .

Kim unutabilirdi ki zaten .

O yaşına kadar kahramanı bildiği adam o yaşından sonra celladı olmuştu .

O tokat sonrası küçük  bedenini sarsacak şiddette ağlamaya başlamıştı  .

Babası onun ağlayışına karşın dahada sinirlenip sadece tokatla yetinmeyip beliden  çıkardığı  kemerle dövmüştü küçücük  bedenini .

Kaldıramamıştı tabi o denli büyük bir acıyı küçük  bedeni .

Yığılıp kalmasına rağmen vurmaya devam etmişti babası .

Acımadan .

Günahlarının bedelini ödetircesine vurmuştu minik bedene .

Bir süre sonra bayıldığını anlayınca öleceğinden korkarak patronuna bağlı doktorlardan birini alıp çocuğu tedavi ettirmişti .

O gün bu gündür ağlayamazdı Agâh.

Çünkü  ağlamak demek onun için sadece daha çok acı çekmek demekti...

.........

Yakıcı acı bir süreliğine durunca nerede olduğunu çözmeye çalıştı genç adam .

Genzine dolan temiz çarşaf kokusundan rutubet kokan bodrum katında olmadığını çoktan anlamıştı .

Fakat sırtındaki yaralar sebebiyle bedenini çeviremediği için de nerede olduğunu tam anlayamıyordu .

Gözlerini açtığında gördüğü  şey küçük  beyaz bir masa lambası ve beyaz çıplak bir duvardı .

Sırtına değen  sıvıyla inledi genç adam.