To Lose | Jeon Jungkook

1

"Harika bir anlaşma oldu bay Jeon. Umarım siz de mutlusunuzdur?"

Toplantı odasından çıktığımda bana doğru uzatılan ele bakınca elimi uzatarak tutup sahte bir gülümsemeyle cevap vermiştim.

"İnanın en ufak bir şüphem ve ya mutsuzluğum olsaydı o imzayı asla atmazdım."

"Buna sevindim. Güvence her şeyden daha önemlidir."

"Kesinlikle."

"Müsadenizle biz gidelim artık."

"Müsade sizin."

Diyerek elimi çekmiş asansöre giden yolu elimle göstermiştim.

"Misafirlerimizi uğurlayın lütfen Eun."

"Elbette efendim."

Adamlar gidince odama doğru hızla ilerlediğimde elimi arkaya attığımda asistanım Sun, ne istediğimi bildiği için telefonumu avucumun içine bırakmıştı.

Anında açarak gördüğüm mesajlarla yüzümde büyük bir gülümseme oluşmuştu.

"Rahatsız edilmek istemiyorum Sun!"

"Tabi efendim."

Diyerek onayladığında odama girerek kapımı kapatmıştım. Cevap yazmak yerine içimi ısıtan sesini duymak için aramıştım. İkinci çalış bitmeden telefon açılınca burnumdan nefes vererek genişçe gülmüştüm. Hep böyleydi.

"Sevgilim?"

Yumuşak, her seferinde içimi titremeyi başaran sesini duyduğumda gülümsemem büyürken gözlerimi kapattım.

"Güzelim."

"Bitti mi toplantın?"

"Biri bitti meleğim, çıkar çıkmaz seni aradım. Bir saat sonra ikincisine gireceğim, sen neler yapıyorsun?"

"İşteyim ben de. Seni düşünmeyip işime odaklanmaya çalışıyorum."

"Hımm. Demek öyle? İşe yarıyor mu bari?"

"Hayır. Aklımdan bir an bile çıkmıyorsun."

"Bunu duyduğuma sevindim. Duygularımızın karşılıklı olması ne güzel."

Bu sefer o kıkırdayınca kanapede oturup onun sesini dinledim. Konuşmadığımı görünce kendisini toplayarak devam etti.

"Seni özledim."

"Ben de güzelim."

Dediğimde derin nefes aldığını duydum. Dün akşam ailemin çıkardığı saçma yemek ve maalasef annemin ısrarları yüzünden yanına gidememiştim. Gece de annem bırakmamış kalmam için diretmişti. Ben de bu yüzden deliler gibi özlemiştim.

"Napalım biliyor musun?"

"Ne?!"

"Ben hemen geliyorum sende izin alıyorsun ve bu günü kendimize ayırıyoruz."

"Gerçekten mi? Tamam."

Şaşkın ve mutlu gelen sesiyle tekrar gülmüşken duraksamıştı.

"Ama?"

"Ne oldu güzelim? İzin alamayacak mısın?"

"Hayır hastalarımı arkadaşımın bakmasını rica ederim ama senin toplantın vardı."

"Sorun değil güzelim, ertelerim."

"Ama bu toplantı çok önemli demiştin."

"Hiç bir şey senden ve bizden daha önemli değil Hina. O yüzden izin alsan iyi olur sevgilim ben çıktım bile."