Fall All Over Again (Completed)

Kabanata 6

Kabanata 6

The news of Klive ignoring me still continues. But that doesn't stop me. Isa rin naman ako sa nagtataka pero mas gusto kong ituloy ang pagsunod ko sa kaniya. I know there's something behind that, there's a reason.

I kept coming on his classroom and stole quick glances at him. He looks too serious and grumpy, I mean grumpier. Ano bang nangyari sayo? We were just fine that night... then you become like this.. again.

Nakuntento na ako sa sandaling panahon na iyon at umalis na din. Days went by like a bliss. Tama na siguro ang panahon na binigay ko sa kaniya no? Puwede ko na siguro siyang makausap.

"Nakita niyo si Klive?" tanong ko sa isang classmate niya.

"Ah kanina pa kase siya lumabas ng room, baka nasa storage room. Dun siya naglalagi ngayon eh."

Storage room? Ang alam ko magulo at madumi don eh. Bakit naman siya pupunta ron?

Dahan dahan akong lumakad papunta don. This is the first time I went on this part of the school. Ano bang pumasok sa isip ni Klive at nagpunta dito?

I opened the door slightly. Kahit madilim ay nakikita kong maayos ang mga mesa at upuan na nasa loob nito. Hinanap ko ang switch ng ilaw para mabuksan iyon.

"K-Klive? Nandito ka ba?" I was a little nervous.

Sobrang tahimik ng lugar nang biglang may magpatay ng ilaw na lalong nagpakabog sa dibdib ko.

"What the hell are you doing here huh?" I knew that voice.

"Klive..."

"Answer me!"

"I was looking for you.. uhm g-gusto lang naman kita makausap eh.."

My voice stuttered. Halos nakadikit na ang mukha niya sa akin. We were too close with each other. Halos maramdamam ko na ang init ng katawan niya.

"What for? Isn't it too obvious that I don't like your presence?"

Ngayong nasa harapan ko na siya, parang lahat ng inipon kong salita para sa kaniya ay biglang nawala.

"Klive, diba okay naman tayo? 'Yung sa ball, maayos naman tayo non eh. I even confessed that night.. ano bang nangyayari sayo at bigla mo na naman akong iniwasan?"

"Did I do something wrong? Or said something you don't like? Please tell me.."

I was fighting hard not to break down. Ayokong umiyak sa harapan niya. Baka mas lalo lang siyang mainis sa akin.

"Magsalita ka naman.." I sighed. "Akala ko kase okay na tayo eh, na kahit papano napansin mo na din ako. Nakikipagbiruan ka na sa'kin tapos pinahiram mo pa ako ng coat mo. Halos araw araw mo na din akong hinahatid sundo tapos ngayon parang back to zero na naman.."

"Akala ko kahit papano may pag-asang magustuhan mo na ako."

Yumuko na ako. Bakit ba ganon? Parang ang hirap hirap mo namang abutin?

"I didn't ask you to like me or even said that there's a chance that I might like you back. You assume things on your own and I'm not responsible for that."

"Now go..."

"Sige aalis ako pero hindi pa rin ako susuko sayo. I like you so much just to easily quit.."

He smirked. "You'll waste your time.."

"You are worth every second of my time." tumalikod na ako nagsimulang maglakad.

"What should I do to make you stop?"

Ganon niya ba ako kaayaw talaga?

"Wala kang magagawa dahil hindi mo'ko mapapatigil."