Fall All Over Again (Completed)

Kabanata 31

Kabanata 31

Nang nahimasmasan ay tumigil din sa pag-iyak si Tita. Tumayo ako para kumuha ng tubig para sa kaniya, pero ang isip ko ay magulo pa din. Saka isa isang bumalik sa akin ang mga nangyare. Ang paalala sa akin noon ni Tito tungkol kay Klive. Bakit hindi ko napansin? Ganon ba ako kamanhid?

"Thank you, hija." ani Tita pagkatapos niyang uminom.

"Magpahinga muna po kayo. Galing pa po kayo ng mahabang biyahe."

She nodded.

"Matutulog muna siguro ako at hindi ako nakatulog sa eroplano kakadaldal ng Tito mo." sabi niya na ikinangiti ko.

"Sleep well po. Kung magutom po kayo, magpapahanda po ako ng pagkain." tumango siya habang nakangiti.

Nang maiwan ako ay kaagad akong pumasok sa kuwarto. Wala sa sariling umupo ako sa kama.

All this time, Klive thought Tita Coleen cheated so he despise women. Including me. Kaya pala siya biglang nagbago noon, ay dahil sa mommy niya. I closed my eyes trying to compose myself. I didn't know what exactly happened but I knew, Klive was deeply hurt and his pain made him do and say things that may have also hurt others. Lalo na ako.

My tears started to pool around my eyes. I'm hurting for Klive.

Napatingin ako sa kamay ko at nakita ang singsing na simbolo ng kasal namin. Hinawakan ko iyon at mas lalong bumuhos ang luha ko. But I was interupted when my phone started ringing. A got a call from my husband.

I immediately wiped my tears and cleared my throat. Magtataka siya kung matatagalan akong sumagot.

"Hello.." I tried to sound fine.

"Wife.."

"Hmm?"

"You're still at home? Something wrong, baby?"

Mas lalo akong naiiyak sa rahan at lambing ng boses niya.

"Ah ano.. wala.. Ayos lang ako.. may ano lang...."

"May ano?" he asked. "I called the driver and he said you're still at home. Now, do you want me to pick you up instead? I just got out from my meeting."

Klive, why do you have to be like this?

"Wife?"

"Hindi na. Baka hindi muna ako papasok ngayong araw, may gusto lang sana akong puntahan. I'll just call Dad to let him know.. nakakailang absent na ako—"

"Let me, I'll call Dad instead. And you know what? You can stop working from now on, I can provide for us, even for our future family. You can just stay at our house and do anything you want.."

"Klive.." bumuntong hininga ako.

"We're married and you are my responsibility, okay? Now, I will call Dad. And where do you wanna go? I can accompany you.."

Mas lalong dumadami ang namumuong luha sa mga mata ko. Klive bakit ganyan ka? Puro ako ang iniisip mo..

"I just miss Mom.. Uuwi lang ako sandali sa amin. At hindi mo na ako kailangang samahan."

I heard him sighed. "Okay, but please call me from time to time, okay?"

"Opo.." malambing kong sagot.

"Okay, please say hi to Mom for me. Be safe always, wife. I love you.."

'Yun lang at binaba na niya ang tawag. Agad naman akong nag-ayos at saka nagbilin sa mga kasambahay. Ayoko namang istorbohin pa si tita para lang magpaalam.

"Kami na pong bahala Ma'am. Ingat po kayo." ani ng isa sa kanila.

Saka naman naglakad palabas ng bahay para makarating sa pupuntahan ko. And in just a few steps, I'm now infront of our house. I was greeted with the familiar and homey vibe of it. Agad ko ding naamoy ang pamilyar na bango ng bagong bake na cake ni Mommy.