** My Last Downfall

-- 9 [ Mind Vs. Heart ]

------

''Hinalikan niya ako. Hinalikan niya ako. Hinali -- ARAY!! Ano ba?!!'' Sigaw ko kay hera. Paano ba naman binato ako nang bag. Bwisit. Ang sakit eh.

''Nakakarindi ka na kasi. Nang iinggit ka ba or ano?? Oo na hinalikan na niya.'' Sabi ni hera. Nashock din ako sa nangyari.

Tinanong ko siya kung bakit niya ako hinahabol. Tapos hinalikan niya ako. Pwede namang sumagot na lang eh. Kailangan pang mang halik. Kung hindi pa ako hinila ni hera hindi ako aalis sa kinatatayuan ko kanina. Yung damit na binigay ni blaire hindi ko alam kung ibabalik ko o ano. Nasa akin pa nga yung coat niya eh. What the perk. Wala bang araw na hindi kami magkikita?

First kiss ko iyon! Oo mahal ko siya pero hindi romantic. Sinaktan niya ako. Duh! Hindi pwede yung pag katapos mo akong saktan aaluin mo ako. Bwisit.

''Bakit niya ba kasi ako hinalikan??!!'' Sabi ko. Mas mahihirapan akong kalimutan siya. Laging mag rereplay sa utak ko iyon. Ugh. Mautuwa ba ako? It was supposed to be sweet. Sa sobrang shock ko ni hindi ko na nagawang pumikit. Gosh. Ang landi ko talaga.

''Bakit mo ba hahalikan ang isang tao? Malamang! Kasi gusto ka niya.'' Sabi niya na parang napipikon na sa akin. Iniripan ko na lang siya.

''Hindi niya ako gusto. May mahal na siyang iba. Maligo ka na nga muna doon. Hindi ko alam kung anong balak nang lalaking yon. Ugh. May pasok ka pa bukas eh.'' Tumango na lang siya tapos lumabas. Lalabas na nga lang din ako. Alam ko may magandang view dito eh.

Ewan ko ba kung bakit nakatingin sa akin mga tao dito. Gusto ko nang umuwi. Wala akong planong makipag usap sa kaniya noh. Anong sasabihin ko sakanya? Tsaka nahihiya ako. Ang ingay kasi nang bibig ko. Hindi ko talaga maisip kung bakit bigla akong umamin sakaniya. Dala na rin siguro nang bugso nang damdamin ko. Never pa kasi ako nasaktan nang ganito. Feeling ko pinag mukha niya akong tanga. Akala ko talaga may gusto siya sa akin.

Pag kadating ko sa may dulo. Maganda nga yung view. Sunset na. Ang gandang kunan nang litrato. Ang sarap pa nang simoy nang hangin. Hays. Bukas magiging ayos na ang lahat.

''Good evening sir.'' Sabi nang isang staff.

Nakita ko sa peripheral vision ko may tumabing lalaki sa akin. I knew his scent. Base na rin sa reaksyon nang puso ko. Hindi ko siya nililigon. What do you want from me?

''I'm sorry.'' Panimula niya. Tapos bumuntung hininga. Ayoko talaga nang salitang sorry. Hindi naman non mababalik lahat nang nangyari. I just hate it.

''Thank you for being honest with me. I used to not care about things. It's not the first time na may umamin sa akin. Pero ikaw lang yung babaeng nakapagpanginig sa akin. I.. I don't know mariz.'' He said then shrugged. Malalim bawat tingin niya sa akin. Yung tipong he can see right through me.

Napalingon ako. Ang gwapo niya talaga. Nakapagpanginig? Hindi ko talaga siya maintindihan. Hindi ko alam kung saan ko naiwan yung utak ko. Dapat masaya sana ako eh. Hindi ko alam kung bakit. Hindi kasi ako naniniwala sa second chances. Once is enough for a wise man. He did it once may tendency na gawin niya ulit. Ganun ako. That's why I've never been in love. I tried. Pero kapag nakikita ko na flaws nila. Tapos iisipin ko na paano kapag ginawa sa akin yung ganito. Ganyan. Hindi ko kakayanin. I'm not strong enough for love. Akala ko kakayanin ko para kay blaire. But i can't. It scares the hell out of me.