For the love of Celestine #Wattys2015

Chapter 20

That day, January 15, was the greatest days of my life, and that's the reason why every passing days becomes greatest because of her, we became so much in loved to each other, we were so happy, I thought that those happy experience will be last but I was wrong, today march 15, she stopped it, she broke up with me and I don't know why. I was left dumbfounded in the rooftop of our school, the place that our relationship was became official and now this place became the place of endings. I cried out my feelings building in myself, ganito pala kasakit.

"Mackross, lets end this" sabe nya. Nagulat ako sa sinabi nya.I tried to laugh because of what she was saying 

"Don't fool me around Muffin" I said. But I stared at her, the same expression that I can see through her face. 

 " Im not fooling you Mackross, hindi mo ba nakikita na ayoko na" sabe nya. Nangingilid ang luha ko sa mata ko. 

" Why Muffin?" I asked her. " Don't call me like that ok" sabe nya. Nagulat ako sa mga nangyayari. She gave me the ring and the necklace that I gave to her in our first monthsary. 

"Why are you giving this to me?" sabe ko, nangyayari na ung kinatatakutan ko.

 " Hindi pa ba malinaw Mackross na ayoko na, that's why I giving you this" sabe nya. Napailing ako at bumagsak na un luha ko na kanina pa nagbabadyang bumagsak 

" No..No.. No...Di ba sabe mo mahal mo ko, kakamonthsary palang naten kahapon hindi ba? Anong nangyari Muffin" I said in the low tone, hinahawakan ko ung kamay nya pero hinahawi nya ang kamay ko. I saw her crying 

" Akala ko lng pala un na mahal kita, pero hindi pala" sabe nya. Pinipilit ko nlng na nagsisinungaling siya 

" Hindi totoo yan, alam kong mahal mo ako. Nakikita ko sa mga kilos at sa mata mo na mahal mo ako" sabe ko. Nakatungo lng si Celestine at umiiyak. 

" Hindi na kita mahal, people changed pati pala ang feelings nagbabago rin" sabe nya. Hindi paren siya tumitingi sa akin, 

"Bakit hindi ka makatingin sa akin, alam kong mahal mo pa ako Celestine Please. Don't do this hindi ko kaya" sabe ko. NIyakap ko siya ng mahigpit. Naramdaman kong nabigla siya sa ginawa ko, pero pinipilit nyang makawala sa yakap ko. Umiiyak ako sa balikat nya

 " Please, muffin wag mo namang gawin sa akin to, mahal na mahal kita" sabe ko. Isang malakas na tulak ang ginawa nya na nagpahiwalay sa amin. 

"Hindi.Na.Kita.Maha.Mackross" sabe nya habang nakatingin sa mga mata ko. I tried to seek for a flaws sa mga sinasabi nya pero wala akong Makita.

 " Bakit Celestine? Bakit?" tanong ko sa kanya. Patuloy paren ako sa pag iyak. Pati siya patuloy rin sa pag iyak. Napatungo siya sa akin.

 " GIVE ME ONE REASON BAKIT AYAW MO NA?" Sigaw ko sa kanya.Nagulat siya sa ginawa ko. And the next thing happened 

"GUSTO MONG MALAMAN AH, KASE AYAW KO NA, AYAW KO NA NA NAHIHIRAPAN AKO, AYAW KO NA NANG GANITONG SITWASYON NA NAMIMILI AKO, AKALA MO BA MADALI AH MACKROSS..........masakit din para sa akin na gawin to pero heto ung tama... na ito ung tamang gawin, hindi ko kayang sabihin sayo ang totoong dahilan kase alam kong ito paren ang pipilin ko. I had a great time with you mackross, lets end this, wag ka nang magpakatanga sa akin kase hindi na mababago ang desisyon ko na IWAN KA" sabe nya habang umiiyak, pagkatapos nyang sabihin un ay tumakbo siya palayo sa akin. Ako natigilan ako sa mga narinig ko, na ganito pala ang pakiramdam nang naiwan. Binuhos ko ang lahat ng sama ng loob ko sa pag iyak.

Nang makauwi ako, dire diretso lng ako hanggan sa kwarto ko. Ang humiga ako at umiyak ulit. Shet. Dapat hindi ko to nararamdaman ngayon.Alam kong may mali eh, alam kong napipilitan lng siya sa mga sinasabi nya, bakit ayaw nyang sabihin. Bakit? Mga tanong na gusto kong bigyan ng kasagutan, pero wala akong sa tamang pag iisip ngayon, kase sobrang sakit ung nararamdaman ko. Akala ko ok na ang lahat. Hinawakan ko ung picture namen nung monthsary namen kahapon. Tinitigan ko ung mga mata nya at kitang kita ko ang pagmamahal at saya nya sa litratong un. Ung kinatatakutan kong pangyayari sa relasyon namen at sa buhay ko ay nangyari na. Ang sakit pala ng ganito, ganito rin kaya ung naramdaman ni Chris ung namatay ung babaeng mahal nya? Siguro mas masakit un, pero bakit ganito kasakit. Sobrang mahal ko siya, sobra. Mali ba ang magmahal ng sobra? Mali ba ang pagmamahal nang kagaya ng pagmamahal ko sa kanya? Wala namang masama di ba? Pero pucha naman kung gano mo siya kamahal ganun an gang tindi ng sakit na nararamdam ko. Sana kayanin ko pa. Niyakap ko ung picture ng second monthsary namen at pinipilit kong matulog,baka magising ako sa isang masamang panaginip. Pero hindi ako makatulog, pinagsusuntok ko ung unan ko, pati mga libro ko pinagdiskitahan ko na, pinaghahagis ko kung saan. Sabe nila bakla daw ang lalaking umiiyak, pero tang ina ang sakit, akala lng ba nila na babae lng ang nahihirapan, na babae lng ang nasasaktan, pati rin kameng mga lalaki. Pinagsusuntok ko ung pader, tumigil ako ng makaramdam ako ng sakit, pero mas masakit ung nararamdaman ng puso ko kase nararamdaman ng kamao ko. Kumakatok si mama "Anak anong nangyayari sayo?" hindi nlng ako umimik, wala ako sa sarili ko ngayon. Humiga nlng ako sa kama ko at pinikit ang mga mata ko para pakalmahin ang sarili ko, pero kahit sa pagpikit ng mata siya paren nakikita ko. Nakikita ko ang masayang mukha nya, at lalo akong napaiyak. Hindi ko na alam ang gagwin ko, I wish I can still be myself without her.Pinilit kong matulog , bahala na, I want to end this pain, kase hindi ko na kaya. Nakaramdam ako ng pagod, kaya hinayaan ko nlng ang sarili ko na matulog, kahit na may kumakatok sa labas, wala akong maintindihan sa mga sinasabi nila, gusto ko ng pagpahinga at kalimutan ang sakit na to, sana.