For the love of Celestine #Wattys2015

Chapter 43

Sa buong duration ng trabaho ko naging maayos naman ang lagay ko. minsan kase sumasakit ang ulo ko kakabasa ng mga documents, tsaka ung mga plano, idagdag mo na din ung pagcheck ng mga exams minsan at paggawa ng mga kung ano ano pang bagay para sa school.

 I admit, mahirap siya pero wala namng mahirap sa tao kung gusto mo eh. Nagiging mahirap lng naman ang isang bagay if you keep telling yourself that you cant do it. At tsaka at first placed ginusto ko rin ung ganitong situation ng buhay ko, dapat hindi ako magreklamo. Wala nmang masyadong ginawa sa office. Walang big project ang kelangang asikasuhin. 

Pagiging head ng isang department ng company mahirap din, lahat kase ng mga nasasakupan mo sayo nakatingin. Pero kaya naman, basta may tiwala ka sa sarili mo at sa mga kaempleyado mo. Turingan namen dito pamilya. Tagal tagal na nameng magkakasama, may ibang mga bago at may ibang matatagal na. naisip ko nga kung bakit ayaw nilang maging head nung mga matatagal sa akin, ayaw siguro nila ng big responsibility.

 Basta ako ok lng as long as I can handle it. Sa trabaho ko hindi naman pumunta si Celestine sa office ko, akala ko nga pupunta siya dito eh, pero I was wrong. Pero wala naman akong pakialam kahit pumunta siya or hindi dito. 

Hindi ko na namalayan ung oras, it was already 7:30 in the evening. Biglang tumunog ung phone ko. nakita kong tumatawag si mariz. 

" hey kuya, ung pinapabili ko ah, cake ng red ribbon ung black forest hehe" sabe nya. Hays, kanina pa nya ako kinukulit dyan.

 " oo na, sige na ang kulit mo naman, pauwi naren ako, inaayos ko ung mga gamit ko," sabe ko.

 " yehey! Salamat kuya you're the best hehe" sabe nya. Napailing nlng ako. ganyan sila pag may kelangan ang bait. 

" wag mo kong bolahin ok, " sabe ko. 

" hehe, ayaw mo eh di wag si kuya Myron nlng ang the best" sabe nya. Isip bata talaga tong kapatid ko,

 " eh wala Karing cake" sabe ko. hindi mo na rin maaalis sa akin na lambingin ang kapatid ko kahit ang dami kong Gawain.

 " ito naman joke lng, basta ah ung cake, bilis na kanina pa ako naglalaway eh kakainis kase ung commercial sa tv" sabe nya. Natawa nlng ako, apurado pa 

" opo mam, just wait ok" sabe ko, then I hanged out.

 Nagpaalam na ako sa mga natira sa office, nakapaglog-out na ako then I go straight sa carpark. Nakita ko sa hindi kalayuan ang tatlong taong kinalimutan ko. si chris, colton at Celestine, pero kagaya nlng ng ginawa ko, hindi ko nlng sila pinansin at pumunta ako kung nasan ang kotse ko. nakarating na ako sa kotse ko, 

" Bro wait lng" sabe ni chris. Napalingon ako sa kanila. 

Hindi ako nagreact, blangko lng ang tingin ko sa kanila. Hindi ko alam pero wala naman akong galit sa kanila ngayon or kahit anong pakiramdam. 

" sorry sa mga nagawa namen" sabe ni chris. " Ok" walang ganang sagot ko. binuksan ko na ung pinto ng kotse, pero pinigilan ako ni colton.

 " sorry bro, pero sana makinig ka muna sa sasabihin namen" sabe ni colton. Matagal ako bago nagreact. Tinignan ko muna sila, pero wala talaga ako sa wisyong makipagusap sa kanila ngayon. 

"Sorry, pero nagmamadali kase ako, next time nlng" sabe ko. tinalikuran ko na sila at tsaka pumasok ng sasakyan ko. kumatok sila sa bintana ko. binuksan ko na ung bintana kase medyo naiinis kase ako pag ganun. 

" what?" sabe ko.nakasimangot na ako. 

"ah.. eh.. kamusta ka na?" tanong ni chris. I smirked 

 "that's it? I don't have time to have chitchat with you guys. Nagmamadali kase ako. don't worry im fine, very fine, so I think nasagot ko na ung tanong nyo. If you want to talk to me maybe some other time, im really busy." Sabe ko, sabay sirado ng bintana at paandar ng kotse. 

Sa totoo lng wala namng talaga akong pupuntahan ngayon, alibi ko lng un. Wala lng ako sa mood na kausapin sila. Hindi ko alam pero ganun ung feeling ko. hindi pa siguro ako ready silang harapin. Ganun kase ako pag ayaw kong harapin ung tao, parang nakakawalang gana silang harapin. Maybe next time, and I think that next time will be too soon.

spd�.���r,