~İkiz Alevler~

Aynı Takımda

Takımlar Kahraman ve kötüler olarak iki gurupa ayrılacaktı bu da kura çekimiyle belirlenecekti.

Eğitim senaryosu: Kötüler iç mekanda nükler silah saklayacaktı bu sırada kahramanlar ya kötü adamı yakalamalı yada silahı ele geçirmeliydi aynı şey diğer takım içinde geçerliydi.

Herkes sırayla kura çekti. D, takım arkadaşımın kim olduğunu merak ederken bu kişinin Bakugou olduğunu öğrendim. Tanrım benim günahım neydi?!  Hadi ama bu kadar da tesadüf olmaz ama.

"Sensei, takım arkadaşımı değişe bilirmiyim?"

"Bir sorunmu var genç Fujiwara"

" Bakugou ile anlaşamıyoruz"

"Bunu geçerli bir sebep olarak görmüyorum. Hem bu eğitim sayesinde takım çalışmasını öğrenmiş olursunuz."

"Ağk sanırım başka çarem yok"

"Dövüşecek ilk takımlar A ve D. A takımı kahraman D takımı ise kötü tarafta.  Diğer herkes izleme odasında olacak. Kötü takım önce gitsin 5 dakika sonrada kahraman takımı."

Bakugou Deku'ya ölümcül bakışlar atıyordu.
Ben önden giderken hala göz gözeydiler.

"Kıçını oynatda çabuk gel!"

"BANA EMİR VERMESENE LAN!"

Başka birşey daha söyleyecekken ondan önce davranıp konuştum:

"Ha birde.. Bana ayak bağı olmamaya çalış"

"Haa~ asıl sen bağ olupta beni yavaşlatma"

böylece kavga ederek içeri girdik.

"Şimdi bir plana ihtiyacımız var"

"Sen silahı koru, ben Dekuyu halledicem"

"Biz bir takımız bunu unutma"

"Kimin umurunda"

"Senin olmadığı belli"

Bakugou koşarak gittiğinde bende peşinden gittim

"Sana silahı korumanı söyledim, ne diye beni takip ediyorsun!?"

"Bana emir verebileceğini kim söyledi? madem sen beni dinlemiyorsun bende sana uymak zorunda değilim"

"Senin yüzünden kaybedeceğiz"

"Asıl senin yüzünden kaybedeceğiz"

Onu her ne kadar dinlemek istemesemde silahı korumak zorundaydım, yenilmemek adına hızlıca yön değiştirip önceki yerime geçtim. Şu anda yapmam gereken tek şey bu silahı korumaktı. Biraz sonra Uraraka'yı demir sütunun arkasında saklanırken gördüm.

"Ne zamana kadar saklanmayı düşünüyorsun?"

"ehehe farkettin demek" ensesini kaşıyarak mahcup bir şekilde gülümsedi.

"Sana acıyacağımı falan sanma bu şeyi korumak  için elimden ne geliyorsa yapacağım"

Bir anda büyük bir patmlama oldu. Üstünde durduğumuz zeminin sarsılması durunca kulağımdaki telsizden Bakugou'ya seslendim:

"Bakugou bunu senmi yaptın?! Aptal ne haltlar karıştıyorsun sen!"

Uraraka fırsattan istifade ederek koşmaya başladı kendini havalandırıp silahı yakalayacakken ateşten kalkan yaptım ve  dokunmasını engelledim bu şekilde onu biraz daha oyalaya bildim bu Bakugou ne bok yiyor acaba Dekuyu da yakalayamadı zatem. Sürenin bitmesine iki dakika kalmış aşağıdan bizim olduğumuz yere büyük bir darbe vuruldu zemin parçalanırken Uraraka bir sürü taşı benim üstüme saldı. Kendimi korumak için kalkan yapmıştım Uraraka da bu sırada silahı ele geçirmişti vee süre doldu. O çocuğu gerçekten gebertmek istiyorum.  Herkes tekrar toplandığında diğer maçı izliyorduk.

"Hani Dekuyu halledicektin?! Senin yüzünden yenildik işte"

"Sende silahı koruyamadın"

"Belliki Deku ve Uraraka akıllıca bir plan yapmışlardı... bizim aksimize"

Bakugou yüzünü buruşturup çevirdiğinde diyecek birşeyi yoktu.

Okul çıkışı:

Herkesin maçını izledik sadece, plan yapmış olsaydık bizde kazanırdık ama işte takım arkaşım manyak bir sinir hastası olunca bu pek mümkün olmuyor. Bu günlük okul bitmişti bu yüzden alış-veriş merkezine gittim ve dizimden biraz yukarı bir etek ve daha geniş bir gömlek aldım ardından eve gittim.

Ertesi gün okulda:

Sofyanın bakış açısından devam:

Okula zar zor yetişe bilmiştim tahmininiz üzere..evet uyuyakalmıştım. Sınıfa girer girmez senseiden özür diledin ve yerime geçtim. Aizawa sensei kahraman kostümlerimizi giyinmemizi istedi ve herkes soyunma odasına gitti sonrasında ise bizi eğitim kampüsü gibi bir yere getirdiler(yazar: üzgünüm tam olarak adını bilmiyorum). Kahraman 13'te buradaydı birşeyler söyleyecekken birden büyük siyah bir boyut kapısı açıldı ve içerisinden bir sürü villian çıktı. Lider olduğunu düşündüğüm vüducunda eller olan adam All Might ile ilgili birşeyler söyledi. Belliki onun için gelmişlerdi. Aizawa sensei kahraman 13'ten öğrencileri çıkarmasını ve yetkililere haber vermesini istedi. Ne yazıkki ne sinyal çekiyordu nede kapı açılıyordu anlaşılan savaşmak zorundaydık.

"Umarım işler olabildiğinden daha kötü bir hal almaz"

Devam Edecek...