Μονάχα τώρα...!

~Υπέροχη~

Κοιταζω το ρολοι.Η ωρα ειναι 18:00 ακριβως.

Ακους εκει,του αρεσε,ο αριθμος...Και τι παιζουμε Τζοκερ?

Που να παω τωρα?Σπιτι βαριεμαι και θελω να πιω κανα καφε.

-Ελα Αλεξια μου!

-Που χαθηκες βρε ζωον?Τι εγινε με την εταιρια?

-Την πηρα την θεση!

-Α μπραβο!Αυτο θελει εορτασμον!

Γελαω και την σκεφτομαι πως θα κανει το χερι της με τετοιον τροπο ετσι ωστε να με πεισει να βγουμε.

-Θα συμφωνησω!Λοιπον να ερθω απο κει!?

-Και το ρωτας?Ασε εχω να σου πω και νεα!

Σταματαω για λιγο το περπατημα και ακουμπαω την πλατη μου σε εναν τοιχο.Μπροστα μου περναει κοσμος και κοσμος,σε λαθος σημειο σταματησα.

-Με τον Κωνσταντινο?

-Οχι με τον Σταυρο.Σε περιμενω.

Νομιζω πως αν δεν βρισκοταν εκει αυτος ο ατυχος νεαρος,θα βρισκομουν φαρδια πλατια στο πατωμα.

-Ει εισαι καλα?

Τον κοιταω προσεκτικα.Ειναι λιγο πιο μεγαλος απο εμενα.Πολυ μελαχρινος.Κατι ματαρες...ΜΜΜ μανα μου!

-Ναι νομιζω,σε ευχαριστω παντως,εχεις πολυ καλα αντανακλαστικα!

Εμ βεβαια,τι θα ελεγα εγω!?

Εκεινος γελαει και σχεδον παραπαταω απο το θεαμα.

-Ναι βασικα,επεφτες slow motion!

Μου λεει και σκαμε στα γελια.Μαλιστα, εχει και χιουμορ το παιδακι μας..

-Αλικη.

Δινω το χερι μου.Επιτελους ξυπνησε το βοιδι!

-Πετρος,χαρηκα.Περιεργη γνωριμια,παντως.

-Ισχυει.

Τον κοιταω εξεταστικα.Αχ ρε γαμωτο μου,τι υψος ειναι αυτο?1,90+!Και κατι κοιλιακοι,να πεθαινεις...

-Να φευγω εγω..ψιθυριζω και αυτος με προλαβαινει πριν κανω ακομα το πρωτο βημα.Με τα μαιμουδισια χερια του,λογικο!

-Δεν θελεις να βγουμε για κανενα ποτο?Αποψε?

Αλλες στην θεση μου θα παθεναν μικρα εγκεφαλικα στο κεφαλι τους.Εγω παλι,σκυβω το κεφαλι και σκεφτομαι πως ο Μπομπ Σφουγγαρακης,θα πρεπει να περιμενει.

-Εμμ.δεν ξερω,ειμαι λιγο κουρασμενη...Γιατι δεν ερχεσαι εσυ σπιτι μου?

Και ναι,βρισε με ελευθερα.Μολις καλεσα ενα μαναρακι στο σπιτι των γονιων μου.ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ.

-Ναι αμε!Αρκει να βρεθουμε.

Ωπ,να τες και οι μπηχτες!

-Εμ ναι..Λοιπον τα λεμε στις...10?Ειναι καλα?

-Υπεροχα!

Εκεινος φευγει αφου ανταλλαξαμε τηλεφωνα και του εδωσα και τη διευθυνση μου.

Συνεχιζω το περπατημα.Χτυπαει το κινητο μου.Το βγαζω απι την τσαντα μου και βλεπω πως εχω μυνημα.

ΕΛΛΗ:Ενταξει,ψοφα,μαντεψε τι εγινε μολις τωρα.

ΑΛΙΚΗ:Τι εκανες παλι,μαρη τρελαρα?

Πληκτρολογω γρηγορα,καθως μπαινω στο λεωφορειο.

ΕΛΛΗ:Ακυρωσα το ραντεβου μας,μην με βρισεις,γιατι μολις συναντησα τον Τασο στο σουπερ-μαρκετ.

Μου ξεφευγει ενα γελακι με αποτελεσμα να γυρισει να με κοιταξει ο κυριος απεναντι μου.

ΑΛΙΚΗ:Λεγε λεπτομερειες.

ΕΛΛΗ:Ναι σιγα!Ειμαι στο δρομο για της Αλεξιας ειναι κει και η Μυρτω.

Αναστεναζω.Βλαμμενο σκεφτομαι και κοιταω εξω απο το παραθυρο αφου πρωτα της απαντησω.

ΑΛΙΚΗ:Κανονισε,βλακα,να μην εισαι εκει οταν ερθω.

Αφηνω το κινητο μου.Σκεφτομαι ξανα την μερα μου.Περιεργη.Το πρωι ολη μερα σπιτι,νωρις το απογευμα γυμναστηριο και πριν λιγο η συνεντευξη.Τι ηταν και αυτο το πραμα!Ο Μητροπουλος τοσο γοητευτικος και ταυτοχρονα εκνευριστικος.Η Κωσταντινα στην Υποδοχη 6 και η γνωστη φυσιογνωμια στην Υποδοχη...Ο αριθμος 13...Τυχαιο μωρε,νταξει.Ομως αν δεν ειναι τυχαιο?Τι και αν ολα αυτα ειναι σημαδιακα?Ναι και σε λιγο θα βγουν και τα ζομπυ να σε φανε! λεει το υποσεινηδητο μου και τσιμπιεμαι για να σταματησει.Τσιμπα,τσιμπα,εγω εδω ειμαιιι!!! λεει τραγουδιστα και πλεον κοπαναω το χερι μου στο καθισμα για να σταματησει.Ο κυριος απεναντι μου,με κοιταει με μισο ματι.Ωραιες εντυπωσεις δινω!Μια ψυχακιας στο λεωφορειο που κοπανιεται μονη της!Μπραβο Αλικη παιδι μου!

Κατεβαινω και κατευθυνομαι προς το σπιτι της Αλεξιας.Ειναι ενα τεραστιο διαμερισμα στο κεντρο,με θεα Ακροπολη.Κουκλιστικο λεμε!Λιγο πριν στριψω στο στενο που πρεπει,το κινητο μου χτυπαει,ως ενδειξη κλησης.Καποιος αγνωστος αριθμος.Δεν το σηκωνω.Οποιος ηταν,ας ξαναπαρει μετα,τωρα εγω θα διασκεδασω!

—————————————

ΝΤΑΞΕΙ ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΙΜΑΙ ΧΑΛΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ...!ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ 3 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!?ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΙΓΑ!ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ,ΜΗΝ ΔΙΣΤΑΣΕΤΕ ΝΑ ΠΑΤΗΣΕΤΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΣΧΟΛΙΟ!ΕΛΑ ΛΙΓΟ! ΣΑΣ ΑΓΑΠΩΩΩ!