Μονάχα τώρα...!

~Αποφασισμένος~

Σταύρος
Στα ματια της βλεπω σκοταδι.Καποιος πρεπει να την βγαλει,δεν θα αντεξει.Καποιος πρεπει να της σταθει,να της δωσει μια αγγαλια,ενα χαδι.Ομως. . .Δεν ξερω αν μπορω να γινω ο σωτηρας της,το φιλι της,η αγγαλια της,τωρα πια. . .
Θυμαμαι ακομα οταν την γνωρισα.Ηταν σε μια κατασκηνωση που ειχαμε παει μαζι.Βασικα,τοτε την ερωτευτηκα,γιατι πριν την ηξερα ουτως ή αλλως.Απλα θυμαμαι,πως,παιξαμε λιγο πινκ πονκ,και αυτο ηταν.Ειχε εισβαλλει μεσα στην καρδια μου,με εναν τοσο ΑΛΛΟΚΟΤΟ τροπο.Την αγαπουσα,αλλα οχι ακριβως,αυτο που λεμε ερωτας και βλακειες.Κατι βαθυτερο,κατι αγνοτερο.Μικρα παιδια ημασταν,αλλα ενιωθα την αναγκη να την προστατεψω.Μα. . .δεν μπορεσα.Δεν τα καταφερα.Και τωρα λογικο ειναι να μην θελει να μου ανοιχτει,να μην θελει να με εμπιστευτει.
Δεν θα σε αφησω ποτε,το καταλαβες? Της ειχα πει τοτε,το εννουσα.Ομως η μοιρα μου,παιζει ασχημα παιχνιδια με την καρδια και το μυαλο μου.Δεν ειναι πως δεν την αγαπησα,δεν ειναι οτι δεν την θαυμαζα,ειναι οτι δεν μου επιτρεποταν κατι τετοιο.Οχι δηλαδη,οσο ημουν με τον Παυλο.Μα τωρα αυτο θα αλλαξει.
Αλίκη
Μα τωρα γιατι δεν μιλα?Δεν αντεχω την σιωπη.Την φοβαμαι.
-Οτι ειχα να πω τα εχω πει στην αστυνομια,και δεν μαρεσει να μιλαω για τοτε ενταξει!?
Λεω με εκνευρισμενο τονο,κατι που σε καμια περιπτωση δεν ηθελα να φανει.Οχι σε εκεινους που αγαπω.
-Ναι. . .Αλικη,Ελλη,εχω μια δουλεια πρεπει να φυγω τωρα,θα τα πουμε καποια αλλη στιγμη ενταξει?
Μου χαιδευει λιγο την πλατη,μου χαμογελαει και αφηνει καποια χρηματα στο τραπεζι για τον καφε του.
-Τι μυγα τον τσιμπησε τωρα?
Ρωταει η Ελλη βγαζωντας και τα δικα της λεφτα.
-Πφ,που να ξερω ρε Ελλη?
Λεω παλι εκνευρισμενη.
-Οκ.
Λεει η Ελλη,απαντηση που περνω παντα,οταν θυμωνω χωρις λογο.
-Τελος παντων,θες να σε αφησω σπιτι;Εισαι κουρασμενη.
-Ναι,ευχαριστω Ελλη.

Ανοιγω την πορτα και ακουω ενα σιγανο μουρμουρητο απο το δωματιο των γονιων μου.
Εεε ενταξει δεν πειραζει,σιγα! σκεφτομαι οση ωρα κατευθυνομαι προς τα εκει για να κρυφακουσω.
-Σιγουρα,μα ειναι μικρη.
-Σιγα που ειναι μικρη ρε Κωστα!
-Ναι ενταξει,αλλα δεν ξερω . . . Μπορει να μην συμφωνησει.
-Εμεις ομως θα φυγουμε θελει δεν θελει.Ειναι υποχρεωτικο.
-Το ξερω. . .
-Ωραια,παω να δω γιατι ακουσα τα κλειδια της-
Με το που το ακουω αυτο τρεχω στο δωματιο μου,τι τρεχω μαλλον,πιο πολυ κουτουλουσα στους τοιχους παρα ετρεχα.
Κλεινω την πορτα και πεταω την τσαντα μου και τα ρουχα μου ατο κρεβατι.Φοραω μια φορμα,ενα κοντομανικο μπλουζακι και το σκουφακι μου (Οκ,κρυωνει το κεφαλι μου,problem?).Ξαπλωνω και περιμενω να μπει μεσα η μαμα μου.
-Γεια σου Αλικακι μου.
-Γεια σου μαμα,κατσε.
-Ευχαριστω.Λοιπον ακου.Θελω να σου πω κατι αλλα δεν ξερω πως θα το παρεις. . .
-Πες το εσυ και θα δουμε.
-Οκ.Με τον πατερα σου πρεπει να παμε στην Θεσσαλονικη,για καποιους μηνες,μπορει και εναν μηνα,ή ακομα και δυο,γιατι η θεια σου δεν ειναι καλα και χρειαζεται φροντιδα.
Μενω με το στομα ανοιχτο.Απο ποτε η θεια Αρτεμις δεν ειναι καλα?
-Και οπως καταλαβαινεις,ή θα ερθεις μαζι μας,ή. . .θα μεινεις μονη σου στην Αθηνα.
Και τα δυο σεναρια ειναι ΧΑΛΙΑ!
Τι θα κανω?Πως θα μεινω μονη μου?Δεν ΓΙΝΕΤΑΙ να φυγω για την Θεσσαλονικη,εδω ειναι οτι εχω και δεν εχω!Η δουλεια μου,οι φιλοι μου,ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Και τι θα γινει με την Ελευθερια?Με τον Σταυρο?Ή ακομα χεριοτερα. . .Με τον Παυλο?
Σταύρος
Χτυπαει το κινητο μου,λιγο πριν μπω στο γραφειο του.Κοιταω την οθονη και βλεπω το ονομα της.Χαμογελαω για λιγο πριν το σηκωσω.
-Γεια σου!
Λεω χαρουμενα.Ομως ως ανταλλαγμα ακουω εναν αναστεναγμο και κατι σαν λυγμο.Στην σκεψη οτι καποιος την πληγωσε,σφιγγω το χερι μου σε γροθια.
-Αλικη (μου) εισαι καλα ? Μιλα μου γαμωτο!
-Σταυρο. . .Θα φυγω!
Ε?
-Να πας που (καρδουλα μου)?
-Στην Θεσσαλονικη. . .
Τι?Οχι οχι,δεν γινεται αυτο!Την εχασα για μια φορα στην ζωη μου και ΓΑΜΩΤΟ δεν θα θα την ξαναχασω!
-Μα γιατι?
-Θα ειναι μονο για καποιους μηνες. . .Εχω και την εναλλακτικη λυση,να μεινω μονη μου ομω-
-Δεν υπαρχει ομως!Δεν θα φυγεις ξανα!Δεν αντεχω να σε ΞΑΝΑχασω!(Σε αγαπαω. . .)
-Και που θα μεινω?Οι γονεις μου θα νοικιαζουν το σπιτι μας για να εχω χρηματα!
-Με μενα φυσικα!Εκτος και αν δεν θελεις. . .
Σε παρακαλω πες ναι,καρδια μου. . .
-Οχι Σταυρο δεν-
-Σε παρακαλω.
Νιωθω τα ματια μου να δακρυζουν.
-Μα-
-Για μενα.
-Σταυρ-
-Για μας.
-Ελα να με παρεις αυριο το πρωι.
Αλίκη
Το εκλεισα και χαμογελασα ελαφρα.Ελπιζω να φτιαξει η σχεση μας.Μακαρι δηλαδη.
Σηκωνομαι και τεντωνομαι μετα απο τοση ωρα ξαπλωμενη και σκεφτομαι πως μου χρειαζεται λιγη γυμναστικη,ειδικα τωρα που δουλευω τοσες ωρες.

Ανοιγω την γυαλινη πορτα του γυμναστηριου και σφυγγω λιγο στο χερι μου το κινητο μου.Μακαρι να ειχα παρεα.
Κατευθυνομαι προς το ελλειπτικο,οταν ξαφνικα βλεπω τον Βασιλη.Τον ωραιο απο το γραφειο?Ναι αυτον!Αχ ειναι τοσο κουκλος μεσα στο κολλητο ασπρο(διαφανο πια απο τον ιδρωτα)μπλουζακι.Τα μαλλια του ειναι απλα υπεροχα και στο πεοσωπο του φενεται η αφοσιωση.Ετσι χτιζονται οι κορμαρεεες!Ναι το ξερω,τι θελεις τωρα?Να νιωθω ενοχες που εφαγα το δικιλο Ben 'n' Jerries με μπανανα και κομματακια σοκολατας?Ε οχι!
Τελος παντων,αφηνω τα χαζολογηματα και ανεβαινω στο ελλειπτικο.Αναβω την αποκλειστικα ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ τηλεοραση και βγαζω απο μεσα το DVD των Hunger Games. Uff,τα λατρευω.Κοιταζω διπλα μου και βλεπω μια κοπελα να ασκειται και εκεινη στο ελλειπτικο,ομως μοιαζει πολυ γυμνασμενη ηδη.Ειναι ψηλη με μακρια καςτανοξανθα ιςια μαλλια,πιασμενα βεβαια σε αλογοουρα και διακρινω τα γαλαζοπρασινα ματια της.Το σωμα της ειναι υπερβολικα γυμνασμενο,και φυσικα αδυνατο, εχει μετριο υψος.
Αρχιζουν σιγα σιγα οι αναμνησεις να εισβαλλουν στο μυαλο μου.Στην αρχη μια μια,αργα,ομως επειτα ολες μαζι και ορμητικα.
Ηταν τοτε,μια μερα μετα την αποπειρα,οταν εμφανιστηκε στο αστυνομικο τμημα.Φοραγε ενα σμαραγδι φορεμα,και ειχε βαψει τα μαλλια της κοκκινα.Ομως κανενα χρωμα μαλλιων,καμια κακογουστη μπαντανα,δεν θα μπορουσε να κρυψει την ουλη στο προσωπο της.Ζητησε να δει την Ελευθερια.Εδωσε ταυτοτητα,χαρτια,οτι ειχε και δεν ειχε και μπηκε μεσα.Βγαινοντας υστερα απο ωρες,χαμογελουσε και καθως περνουσε απο διπλα μου σταθηκε για μια στιγμη " Κοριτσακι μου,εδω δεν ειναι μερος για να κλαις" μου ειπε και σκουπησε ενα δακρυ μου "Ειναι μερος,για να ευχεσαι που δεν εισαι ΕΣΥ μεσα στο κελι".Προσβληθηκα,δεν μου αρεσε το 'Υφακι' της."Το ξερω,και αν δεν γουσταρετε να με βλεπετε,φυγετε,δεν σας φωναξε και κανενας!" Της φωναξα καθως εκεινη ηθελε να στριψει στην γωνια,κατι που θα ηταν βεβαια,χασιμο χρονου,αφου δεν ηταν απο 'κει η εξοδος.Γυρισε και με κοιταξε.Ακουσα τα τακουνια της και ειδα την ραφη του ψωροφορεματος της,καθως ειχα χαμηλωσει το κεφαλι,ντροπιασμενη απο τα λογια μου."Θελεις να μαθεις κατι?Ο δαιμονας που ειδες μπροστα σου,ειναι ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟΣ" τονισε της συλλαβες."Δεν ειναι για χαζοχαρουμενα σαν εσενα,και φυσικα δεν θα σου αξιζε ποτε,ΜΑ ΠΟΤΕ,να εισαι τοσο τυχερη." Απορησα μα. . ."Αλλοι. . . θα πεθαιναν για να ειναι στην θεση σου.Και γιαυτο ειμαι και εγω εδω.Για να κανονισω την λιστα αναμονης."
Πατησα το play και αγνοησα το χαζο-υποσεινηδητο μου,που μου προτεινε να της μιλησω.Δεν θα το εκανα αυτο.
---------------------------------------
Το ξερω ειμαι απαισια!Ειναι πολυ ΧΑΛΙΑ το κεφαλαιο. . .Επρεπε ομως να βαλω και τις σκεψεις του Σταυρου,γιατι τον ειχαμε χασει λιγο,τον τελευταιο καιρο. . .!Σε μερικα κεφαλαια,τελειωνει η ιστορια!Γυρω στα 25 κεφαλαια υπολογιζω αλλα πειτε μου την αποψη σας!Και εννοειτε σχολιαστε και ψηφιστε!
Thanks ♡
-Caramelta 🍬