Μονάχα τώρα...!

~Πες το τελευταίο αντίο~

-Αργήσατε λιγο.
Ακουω την φωνη του Παυλου,να αντηχει στον χωρο,μα εκεινος δεν ειναι εδω.
-Ενα ποτο?
Ρωταει "ευγενικα" βγαινοντας απο την κουζινα και αμεσως πεταγεται πανω ο Κωσταντινος.
-Ενα ουισκι με παγο.
Τον λοξοκοιταω και δινω την δικια μου παραγγελια.
-Μια βοτκα πορτοκαλι.
Ο Κωσταντινος με κοιταει με γουρλωμενα τα ματια.
-Ενα ποτηρι κοκκινο κρασι.
Ζηταει η Ελευθερια και τριβει νευρικα το κουτελο της,καθισμενη στον μεγαλο υφασματινο καναπε.
-Σταυρο,εσυ?
-Ενα διπλο ουισκι.
-Παγο?
-Οχι,ευχαριστω.
Με το που δινει ο Σταυρος την τελευταια του επιθυμια,ο Παυλος φωναζει στην Ειρηνη,που στεκεται μπροστα απο το πασο,φτιαχνοντας καποιο ποτο.
-Τα ακουσες ολα?
-Ναι ναι,ξεκινηστε εσεις ερχομαι.
Αρα δεν εισαι εσυ πουλακι μου... Σκεφτομαι οσο τυλιγω το χερι μου γυρω απο τους ωμους της Ελευθεριας.Ο Κωσταντινος καθεται διπλα της και ο Σταυρος με τον Παυλο απεναντι σε δυο πολυθρονες.Σιωπη επικρατει στον χωρο και το μονο που ακουγεται ειναι τα κορναρισματα των βιαστικων οδηγων και μερικα αποτομα φρενα,απροσεκτων οδηγων.
-Η Κωσταντινα?
Ρωταω με εναν τονο αηδιας στην φωνη μου.
-Δεν μπορουσε να ερθει σημερα,δυστυχως.
Απανταει γρηγορα ο Παυλος και πιανει ενα κρακερακι απο το μεγαλο μπολ μπροστα μας. Αρα ουτε αυτη ειναι...
-Οριστε λοιπον,τα ποτα σας!Ξεκιναμε?
Η Ειρηνη ακουμπαει τον δισκο πανω στο γυαλινο τραπεζακι και αφηνει ενα ενα τα ποτα μας πανω του,κανοντας εναν μεταλλικο ηχο.Μου φενεται ανοητο,που παρακολουθω αυτου του ειδους πραγματα.
Κι αν ειναι τα τελευταια?
-Ενταξει,φερε μου τον σιγαστηρα και την σφαιρα.
Μου κανει εντυπωση που θα χρησιμοποιησει μια μονο σφαιρα.
-Μπαμ και κατω ε?
Λεω την σκεψη μου δυνατα και ως απαντηση δεχομαι ενα στραβο χαμογελο του Παυλου.
-Σωστα.
Ψελλιζω.
-Λοιπον?
Ρωταει ανυπομονα η διπλανη μου και γυρναει αποτομα να κοιταξει τον Παυλο,που προετοιμαζει το "φονικο" οπλο του.
-Ας σταθουν οι υποψηφιοι μπροστα μου.
-Νομιζα δεν θα κρατουσες εσυ το οπλο.
Ψιθυριζω ειρωνικα.
-Ολοι λεμε ψεματα,σωστα?
Φερνει το περιστροφο στον γοφο του και το κραταει με το ενα του δαχτυλο.Εχει συνηθισει φενεται ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.Απλα,καθημερινα πραγματα!
-Αυτος που θα πεθανει αποψε,εχει κανει σφαλματα,ηταν ανυπακουος,δεν ηθελε τους κανονες,πηγε αναποδα σε κανονισμους και δεδομενα.Δεν ηθελε προφανως να συνεχισει να ζει.Το ηξερε πως κατι τετοιο θα συνεβαινε.Ομως,θελησε να τα ξερασει ολα.Γιατι?Γιατι,ηθελε να σταματησει να μας βοηθαει.Λαθος κινηση.
Φερνει το οπλο μπροστα στα ματια του και στρεφει την καννη προς το μερος μας.
-Γιαυτο τωρα θα πεθανει.
Στρεφει το οπλο προς την Ελευθερια.
-ΜΗ!!!
Ουρλιαζω και στεκομαι μπροστα της.Ο Παυλος δεν χαμηλωνει το οπλο.
-Φυγε απο την μεση Αλικη.
-Σκοτωσε με.Ελα.Καντο να πονεσει.Κανε με να μετανιωσω που δεν ημουν "καλο" κοριτσι.Ριξε.
Αν εριχνα μια καρφιτσα εκεινη την ωρα,θα ακουγοταν ο χτυπος της στο πατωμα,ισως και η διαδρομη που θα εκανε κυλωντας,δεξια,αριστερα,οπου εκεινη ηθελε.Ομως,δεν εχω τον χρονο να κανω πειραματα.Και φυσικα δεν εχω καρφιτσα.
-Φυγε ειπα!
Γρυλιζει.
-Σε παρακαλω Αλικη μου,κανε στην ακρη.Δεν φταις εσυ!!
Ψιθυριζει κλαιγοντας η Ελευθερια.
-ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ!?!ΓΙΑΥΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ!ΕΓΩ ΣΑΣ ΕΜΠΛΕΞΑ!
Φωναζω δυνατα,χωρις η φωνη μου να σπασει πουθενα,παρα τα συσσορευμενα δακρυα στην ακρη των βλεφαρων μου.
-ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ ΛΟΙΠΟΝ!ΚΑΝΤΟ!ΠΟΝΕΣΕ ΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ!ΚΑΝΤΟ!
Φωναζω μεσα στο προσωπο του Παυλου και εκεινος κατεβαζει την καννη.
-Ενταξει,αγαπη μου.
Ενας πυροβολισμος ακουγεται και ξαφνικα ακουω ενα σωμα να σωριαζεται κατω.Γυρναω αποτομα προς το μερος της Ελευθερια και την βλεπω κατασπρη να εχει φερει το χερι της στο στομα,κοιτωντας δεξια της.Στριβω το κεφαλι.
-Πες αντιο στον Σταυρο,Αλικη.Μπορει να σε θυμαται απο εκει που θα βρισκεται.Ισως.
--------------------------------------------------------
Ανατροπουλες ε?
Σχολιαστε,πειτε μου την γνωμη σας!
Και φυσικα ψηφιστε!!
Σας υπεραγαπω!!❤️❤
-Caramelta