Μονάχα τώρα...!

~Έξυπνη~

-Νομιζα οτι θα εκανες καμια δεκαετια!
Ανοιγει την πορτα η Αλεξια και χαιδευω για λιγο τα αφανιστικα μαλλια της,οση ωρα ειμαστε αγγαλια.
-Τι να κανω?Το λεωφορειο παει αργα,και η μαμα μου δεν ηταν σπιτι!
-Αν ηταν η κυρα.Νικη σπιτι θα σου λεγα γω!
Συνεχιζω να της χαιδευω τα μαλλια,αφου απο μικρες ακομα,τα μαλλια της ηταν τοσο μαλακα και υπεροχα.
-Θα μου τα λαδωσεις!
Φωναζει εκεινη χασκογελωντας.Προχωραμε στην κουζινα οπου καθονται η Μυρτω,η Ελλη και ο Κωσταντινος.
-Γεια σου Αλικη!
Φωναζουν ολοι μαζι και τα κοριτσια ερχονται σε μια αγγαλια.Ααα!Μου εχουν λειψει τοσο πολυ!Πισω απο τις πλατες τους,βλεπω τον Κωνσταντινο που παιζει με το κομπολοι του.
-Ε φιλαρακο,δεν μας χαιρετας?
-Σου ειπα γεια βρε!
Σηκωνεται και με πλησιαζει.'Ωχ θεε μου ειναι κουκλος' σκεφτομαι καθως σκυβει και μου δινει ενα φιλι στο μετωπο.'Ε ρε φλωριααα' συνεχιζω να σκεφτομαι οταν τον αγγαλιαζω και του τριβω την πλατη με τα χερια μου.Σκυβει λιγο περισσοτερο και μου ψιθυριζει στο αυτι:
-Κανονισε να γινει τιποτα με μας...
Απομακρυνετε και παγωνω.Οταν ημουν 13 χρονων ΠΕΘΑΙΝΑ για εκεινον.Ηταν τοσο γλυκος και υπεροχος.Ψηλος με γαλανα ματια,ξανθος,με δυο ζουμερα ροζ,ζουμερα χειλακια.Δηλαδη η Αλεξια και εγω,εγω το επαιρνα για πλακα,ηταν και 3 χρονια πιο μεγαλος.Τωρα ειναι 27.Πιο κουκλος απο πριν.'Συγκεντρωσου βλαμμενο,ειναι το αγορι της Αλεξιας!' το υποσεινυδητο συνεχιζει να μιλαει.Αποφασιζω να το ακουσω,γιατι για μια ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ φορα,εχει λιγο δικιο...
Τον κοιταω χωρις να μιλαω.Εκεινος κοιτωντας με,γλειφει τα χειλια του και αμεσως κατεβαζει το βλεμμα.
Εντωμεταξυ οι φιλεναδες μου,φτιαχνουν καφεδες και ο Κωνσταντινος βαζει λιγο κεικ ή κατι τετοιο σε ενα πιατο και το παει στο καθιστικο.Επειδη δεν μαρεσει να καθομαι μονη μου σαν το μπακουρι,περνω τους ετοιμους καφεδες και τους παω στο σαλονι,ομως δεν βλεπω τον Κωστα.Περιεργο.Τους αφηνω πανω στο τραπεζακι και καθως γυρναω να φυγω δυο στιβαρα χερια με πιανουν απο την μεση.
-Απλα..κανονισε.
Ψιθυριζει και εγω τον κοιταω βαθια μες τα ματια.
-Γιατι Κωστακη?Φοβομαστε?Να μην απλονομασταν τοτε...
Απελευθερωνομαι απο το κρατημα του και παω στην κουζινα να φερω και το γαλα.

-Αλικη,για πες μας λοιπον!Τι εγινε με την εταιρια?
Σκεφτομαι τι να πω.Η Ελλη με κοιταει,κρεμαμενη απο τα χειλη μου.Ο Κωστας κοιταει το κεικ.'Πειναλα' σκεφτομαι καθως ξεφυσαω,και τωρα ειμαι ετοιμη να απαντησω.
-Λοιπον,οταν μπηκα μεσα,ολα ηταν πολυ περιεργα.Ολοι με προσπερνουσαν βιαστικοι και πηγαιναν στις δουλειες τους.
-Ε καλα,τι να εκαναν?
Με ρωταει η Ελλη,αν και θεωρησα πως η ερωτηση ηταν ρητορικη.
-Ρωτησα στην Υποδοχη που ηταν το γραφειο του κ.Μητροπουλου,ο τυπος που μου ειχε πει το email,πως θα συναντησω για την συναντηση.
-Αυτος τι ειναι,δηλαδη? Το αφεντικο σου?
Με ρωταει ο Κωστας.'Poor Κωστακης...!'
Σκεφτομαι τι ειναι και,ειλικρινα ουτε εγω δεν ξερω την απαντηση.
-Νομιζω ειναι υπευθυνος οροφου,γιατι εκεινος εδωσε την συγκαταθεση του,για να παρω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ γραφειο.
Η Αλεξια ειναι στην αγγαλια του Κωσταντινου και τον κοιταει μεσα στα ματια.Ποσο τον αγαπαει.
-Και να μην ξεχασω!Το αφεντικο μου,ο Μητροπουλος τελος παντων,μου εδωσε το γραφειο 13.
Η Μυρτω με κοιταει περιεργα.
-Και τι μας το λες αυτο?
-Εκτος απτο γεγονος οτι ειναι το μεγαλυτερο γραφειο του οροφου,η κοπελια στην Υποδοχη 6,μου ειπε πως του αρεσε ο αριθμος..Πιστευετε οτι,αληθεια,κατι τετοιο,μια χαζομαρα,μπορει να καθορισει το που θα εργαζεται ενας υπαλληλος?
Ολοι με κοιτανε με μια απορια,ισως να μιλησα πολυ γρηγορα.Μονο ο Κωστας φενεται να σκεφτεται και να θελει κατι να πει.
-Κοιτα,γιατι δεν τον ρωτας?
Η προταση του,μου φενεται εντελως ΑΣΤΟΧΗ.
-Τι λες?Πως θα το κανω αυτο?Ασε που μου το ξεκαθαρισε οτι θα απολυθω ετσι και του ΞΑΝΑπαω κοντρα.
-Του πηγες κοντρα?
Με κοιταει εκπληκτη η Ελλη,αν και εννοειται πως κατι τετοιο περιμενε.
-Ναι.
Σκαω ενα λυπημενο χαμογελο.Η Μυρτω με πλησιαζει και με παιρνει στην αγγαλια της.
-Ει!Γιατι στεναχωριεσαι?Πηρες την θεση,που τοσα χρονια ονειρευοσουν!Αντε ρε!Χαμογελα!
Την κοιταω και χαμογελαω αληθινα.Ειναι τοσο καλη.
-Ει κοπελια!Το βραδυ θα βγουμε ετσι?Ειπαμε πως αυτο το νεο θελει εορτασμο!
Σκεφτομαι τον Πετρο.Αχ αυτο το παιδι.Τι ηταν λαι αυτη η μερα σημερα?
-Βασικα κουκλι μου,δεν γινεται.Πριν με διακοψεις,ακου.
Με κοιταει απορρημενη.Καθε μερα μπορουσα.
-Γνωρισα ενα αγορι.Τον λενε Πετρο.
-Τι λεει?
Η Μυρτω,γνωστη ΛΥΣΣΑΡΑ,με ρωταει.
-Ελα μωρε,δεν μιλαμε για τιποτα αλλο?
Ο Κωστας πινει μια γουλια απο τον καφε του,αφου μιλησε.
-Ελα ρε Κωστα μου!Ηρεμησε!
Η Αλεξια τον χαιδευει απαλα στο στηθος.
-Εμενα αυτος ο Μητρπουλος δεν μαρεσει καθολου.
Πεταει ξαφνικα εκεινος και σηκωνεται πανω.
-Γιατι δεν σαρεσει...Κωστακη?
Τον κοιταω.Φτιαχνω λιγο τα γυαλια μου(ναι φοραω γυαλια) και τον σκουνταω.
-Γιατι ο τυπος,ειναι ξεκαθαρο πως κατι κρυβει.
Κοιταει ανησυχα το ρολοι του και μετα εμενα.
-Πρεπει να φυγω.Πηγε κιολας 9:30.
Εγω πανικοβαλλομαι.ΠΟΤΕ ΠΡΟΛΑΒΕ??Ο Κωστας ανοιγει την πορτα και αφου φιλησει την Αλεξια,τρεχω πανω του.
-Σε παρακαλω μπορεις να με πας σπιτι?
-Γιατι?Πως ηρθες?
-Με το λεωφορειο.Αλλα τωρα νυχτωσε και φοβαμαι.
-Αντε καλα.Αλλα δεν εχω δευτερο κρανος.
-Δεν πειραζει.
-Αντε ελα.
Βαζει το χερι του στα μαλλια του και τα τιναζει λιγο.'Ελα φιλαρακο,αστα τωρα αυτα' σκεφτομαι καθως μπαινω στο ασανσερ.
Οι πορτες κλεινουν και εκεινος με κολλαει στον τοιχο.
-Μεινε μακρια του.
Μου ψιθυριζει εκεινος,και μου δινει να καταλαβω πως ο Μητροπουλος ειναι επικυνδινος.
------------------
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ!ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ!ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΣΤΑ COMMENTS KAI ΚΑΝΤΕ VOTE ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ!ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ?ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΙΔΕΕΣ!♥️♥️♥️
-Caramelta 🍬