Μονάχα τώρα...!

~Γοητευτική~

Ανεβαίνω στην μηχανή.Γαντζώνομαι πάνω του.
-Παρε.
Μου δινει το κρανος και εγω το κοιταω.
-Ξερεις,προτιμω να σε παω σπιτι ζωντανη.
Γυρναει και μου το φοραει.
-Γιατι δεν το φορας εσυ?
-Γιατι μαρεσει να σε βλεπω μπερδεμενη.
Μου λεει και σκαει ενα αχνο χαμογελο.

Ανοιγω την πορτα και τρεχω στο δωματιο μου.Πεταω στο κρεβατι μου το φορεμα και τα τακουνια και χιμαω στο μπανιο.Δεν υπαρχει χρονος για σκεψεις ή οτιδηποτε αλλο.Περνω το σφουγγαρι και αρχιζω να τριβομαι με μανια.Ξεπλενω το σωμα μου και τελος λουζω τα κοντα μαλλακια μου.Χτυπαει το κουδουνι.Βγαζω το κεφαλι μου απο την κουρτινα του μπανιου.22:00.'ΤΡΕΧΑ!'Βγαινω απο το μπανιο τρεχοντας-γυμνη-και μπαινω στο δωματιο μου.Φοραω γρηγιρα εσωρουχα και μια γκρι φορμα,με απο πανω ενα μπλουζακι Nike.Βαζω και τις σαγιοναρες μου και τρεχω στην κουζινα.
-Οχι αγορι μου,δεν ειναι η Ακριβη εδω.
Η μαμα μου στεκεται στην πορτα και απο πανω της βλεπω τον Πετρο.
-Μα..δεν γινε-
-Πετρο!
φωναζω καθως κανω περα την μαμα μου και τον αγγαλιαζω.Εκεινος ξαφνιαζεται και μετα απο λιγο με παιρνει επισης αγγαλια,σφιγγοντας με πανω του.'Ωραια κολωνια' σκεφτομαι οσο ειμαι ακουμπισμενη στο στηθος του.
-Ενταξει εκανα πατατα.
Ακουω την μαμα μου να μουρμουριζει καθως καθεται στον καναπε.
-Που παμε τωρα?
-Λογικα στο δωματιο μου?Στο σαλονι ειναι οι γονεις μου.Οπ-
-Πολυ μιλας.
Μου κανει ο Πετρος και μου κανει το γνωστο σσσσς με το δακτυλο στα χειλια.Στα δικα μου χειλια.
Ανεβενουμε και ανοιγω την πορτα του δωματιου.Ευτυχως καθαρισε η μαμα τα ποπκορν και τακτοποιησε τις κασετες τους Μπομπ.
-Καθισε.
Του δειχνω τον καναπέ που εχω διπλα στο παραθυρο.
-Ωραιο δωματιο!λεει ο Πετρος.
-Ναι ξερεις...
Και καπως ετσι περασε η ωρα.Πολυ φαση εχει ο τυπος!Ειναι πολυ χαλαρος..κουκλος..με κατι ματακια...ενα σωμα..Ναι ξερεις μολις εφυγε,γιατι δεν του το πες? Υποσεινηδητο σκασε!Γκρρρ ελεος.

Το πρωι με βρηκε στο κρεβατι μου με λιγο σαλακι στο μαξιλαρι μου.Λενε πως αν δεν μπορεις να κοιμηθεις το βραδυ,εισαι ξυπνιος στο ονειρο καποιου.Δεν νομιζω να ημουν σε κανενος.Αν ημουν παντως,ελπιζω να μην ειδε το σαλακι.
Παω στην κουζινα και καλημεριζω την μαμα μου.Μιλησαμε για την θεση κλπ.και μου ειπε κατι που με προβληματισε:
-Να προσεχεις αγαπη μου.Αν γινει κατι να ξερεις πως εγω ειμαι εδω,ετσι?Εγω και ο πατερας σου.Και ο αδερφος σου.
-Και τα τριτα μου ξαδερφια.
Λεω γελωντας αν και ταυτοχρονα θυμαμαι τα λογια της Ελλης.Τι στο καλο να προσεχω?

Οταν ανοιγω την πορτα της εταιριας,επικρατει ησυχια.Απολυτη ησυχια.Ενταξει,οχι και ΑΠΟΛΥΤΗ ,ακουγονται τα πληκτρα στον υπολογιστη της κοπελιας στην Υποδοχη.
-Καλημερα!
Μου λεει και σηκωνει το κεφαλι της για να με δει.Ασπριζει και ανοιγει το στομα της.
-Καλημερα.Εγινε κατι?
Την ρωταω εγω καθως ξυνω το κεφαλι μου.
-Τιποτα.Περαστε.Η καρτα σας?
-Οριστε.
Της δινω την καρτα μου.Ετσι ειναι εδω.Δινεις την καρτα σου στην Υποδοχη-την γενικη,ή του οροφου σου-μολις μπεις,και οταν φευγεις στου χτυπανε τις βρες που εμεινες.Για να εχουν μια καταγραφη,για το ποσες ωρες δουλεψες ακριβως.Δεν την εδωσα στην Κωσταντινα,γιατι την φοβαμαι λιγο.
Μπαινω στο ασανσερ και λιγο πριν πατησω το 6 ανοιγουν ξανα οι πορτες.Τοτε τον βλεπω.Φοραει το κοστουμι του και κραταει εναν χαρτοφυλακα.Σηκωνει το κεφαλι και με βλεπει.'Γαμωτο'.
-Καλημερα σας.
Του λεω και εκεινος κανει το ιδιο.Μονο που το κανει με τον δικο του ιδαιτερο τροπο.
-Ελπιζω να μην ξεχασατε που βρισκεται το γραφειο σας.
Με κοιταει με αυτα τα καταπρασινα ματια.
-Οχι.Θελω να πω-
Κανει το σσσσς.Στα δικα μου χειλια.
-Ηρεμηστε.
Γυρναει και παταει το 6 επιτελους.Το ασανσερ κουνιεται.Η καρδια μου χτυπαει σε εξαλλους ρυθμους.Μαλιστα,για τον Μητροπουλο?ΤΟΣΟ χαμηλα?Αχ μια μερα θα το κοπανησω αυτο το χαζο υποσεινηδητο!Κανεις δεν μιλαει.Εγω απλα κοιταω τα παπουτσια μου.Σηκωνω λιγο το κεφαλι και τον βλεπω να φτιαχνει την γραβατα του.
-Να σας ρωτησω κατι?
Γυρναει αποτομα.
-Πειτε μου.
Πλησιαζει.'Αχ μην το κανεις αυτο'.
-Ειστε το αφεντικο μου εσεις τωρα?
Γελαει για λιγο.
-Ναί.Δεν σας γεμιζω το ματι,κα.Παπασταυροπουλου?
Πλησιαζει περισσοτερο.
-Οχι δεν ειναι αυτο απλα-
-Και αλλη φορα να σηκωνεται τα τηλεφωνα.
Ακουγεται το χαρακτηριστικο μπινγκ που κανει το ασανσερ οταν φτανει στον προορισμο του,και εκεινος φευγει αμεσως στριβοντας αριστερα για το γραφειο του.
Βγαινω και στρινω αριστερα.Το γραφειο μου ειναι δεξια.Τον προλαβαινω.
-Ωστε εσεις ησασταν?
Θυμαμαι το τηλεφωνημα χτες το απογευμα,εξω απο το σπιτι της Αλεξιας.
Εκεινος γυρναει αργα και χαμογελαει στραβα.'Μη' σκεφτομαι καθως τον βλεπω να πλησιαζει.
-Κοριτσακι μου,μαθε επιτελους τους κανονες.Απο τις 10:00 πρεπει να ειναι ολοι στα γραφεια τους.Ειναι 10:01.Αργεις.
Πιανει το πιγουνι μου και το φερνει κοντα του.'Παναγιά μου'.
-Και δεν πρεπει.
Με αφηνει και μπαινει στο γραφειο του.Κλειδωνει και εγω γυρναω και παω στο γραφειο μου.
Η πορτα ειναι ανοιχτη και πανω στο γραγειο μου βλεπω ενα σημειωμα.
Να εισαι φρονιμο και καλο κοριτσι.Για χατιρι του Σταυρου.
Π.Μ.
--------------
ΛΟΙΠΟΝ?ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΕΝΕΤΑΙ?ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕΤΕ 10 Votes!ΝΑ ΜΗΝ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΟΛΑ!♥️♥️♥️
-Caramelta 🍬