Μονάχα τώρα...!

~Φανταστική~

ΑΝΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΤΑ 145 reads ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ!ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ;)

Τι στο διαολο?Ποιος ειναι αυτος ο καταραμενος Π.Μ.?Τι εχει κανει στον Σταυρο?Οχι παλι,οχι παλι...οι αναμνησεις γεμιζουν το μυαλο μου.Κλεινω την πορτα και κλειδωνω.Πιανω με τα χερια μου τα μαλλια μου.Γιατι να του κανουν κακο?Σαγαπαωωωωω!!! ερχονται στο μυαλο μου οι λεξεις του.Ηταν ενα βραδυ,γυρω απο την φωτια,καθως ολοι χορευαμε και η μουσικη ηταν πολυ δυνατη.Τον ακουσα,κοκκινισα.Τον ειχα ερωτευτει.Ηταν ο πρωτος μου ερωτας.Οταν ξαφνικα εφυγε.Εξαφανιστηκε.Χαθηκε απλως.
Καθομαι στην καρεκλα μου και προσπαθω να ξεχαστω.Ανοιγω καποια εγγραφα και αρχιζω την δουλεια.Χτυπαει η πορτα.Δεν θελω να περασει κανεις.
-Εχω δουλεια!
Φωναζω για να ακουστω,προσπαθωντας να κανω τον τονο της φωνης μου χαριτωμενο.
-Δεν το νομιζω.
Ακουω την φωνη τοι σιγανη πισω απο την πορτα.Σηκωνομαι ορθια και προσπαθω να συγκεντρωθω στο τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θελω.
-Σας ειπα,πως δεν μπορω τωρα!
Περνω ενα στυλο στο χερι μου και αρχιζω να το κουναω περα δωθε,απο ευχαριστηση.'Θα δεις τωρα.'.
Ξαφνικα ακουγονται κλειδια,και η πορτα ανοιγει.'Βεβαια!' λεω ειρωνικα στον εαυτο μου καθως καθομαι πανω στο γραφειο μου.
-Τι θελετε?
Εκεινος στρογγυλοκαθεται στην καρεκλα μου.
-Παντως σιγουρα να σας μιλησω.
Λεει εκεινος και ο τονος του με ξενιζει.Δεν ειναι αυτος ο Μητροπουλος που ξερω.
-Τι εχουμε να πουμε εμεις οι δυο?
'Helloooo ειναι το αφεντικο σου?' λεω στον εαυτο μου και εφοσον καθομαι,δινω μια διακριτικη μουντζα στον εαυτο μου.
-Πολλα.Πρωτον,ας γνωριστουμε!
Μου χαμογελαει ελαφρα.
Συνεχιζει:
-Παυλος.
Τεινει το χερι του και του δινω το δικο μου.Το χερι του ειναι τοσο ομορφα ζεστο.Και μαλακο.Και σκληρο ταυτοχρονα.Αχ αυτος ο αντρας με κανει οτι θελει.
-Λοιπον...Πες μου για σενα Αλικη.
Δεν τον εμπιστευομαι.Θυμαμαι τα λογια του Κωνσταντινο.Καλα πολυ μελο η ολη φαση αλλα εκεινος δεν ανησυχει για πολλα πραγματα οποτε...
-Βασικα θα ηθελα να μαθω για εσας.
Εκεινος ανοιγοκλεινει τα ματια του,εκπληκτος.
-Οκ..Εμενα με λενε Παυλο Μητροπουλο και νομιζω ειμαι 26 χρονων.
Χασκογελαω λιγο.
-Δεν ξερετε ποτε εχετε γενεθλια?
-Μιλα μου στον ενικο.
Μου χαμογελαει στραβα.
-Ενταξει,Παυλο.
-Επισης,δεν εχω κοπελα.
Σηκωνει το φρυδι του και ξαπλωνει πισω.
-Αχρηστη πληροφορια,του λεω κοιτωντας τον μεσα στα ματια.
-Ω αληθεια?
Τον κοιταω καθως σηκωνεται και ακουμπαει τα χερι του στην πλατη της καρεκλας μου.
-Δεν το νομιζω Αλικη.
Τωρα πια ψιθυριζει στο αυτι μου.Το κορμι μου ανατριχιαζει.'Κανε κατι χαζη!'.
Γυρναω και τον κοιταω.
-Μπορειτε να φυγετε τωρα?
-Αν το επιθυμειτε.
-Ναι.Το επιθυμω.
-Ειστε σιγουρη?
Ειμαστε πλεον ορθιοι ο ενας απεναντι στον αλλον.
-Ναι.
Γυρναω απο την αλλη.Οχι δεν μαρεσει..Απλα..Να!Ειναι το παραθυρο ανοιχτο,βρε παιδια,γιαυτο ανατριχιασα!
-Θελω να σας συναντησω.
Τον ακουω και γυρναω αποτομα.
-Μα ειμαστε ειδη,εδω,μαζι.
Εκεινος φαινεται να εκνευριζεται.Σφιγγει τα χερια του και νιωθω σαν να εκανα κατι λαθος.Ε κατσε αγορακι μου!Δεν θα μου προκαλεις εσυ τυψεις!Αν και ειδη το εχεις κανει...
-Εννοω εκτος δουλειας.
-Δεν θεωρω πως εχουμε να πουμε κατι.
Εκεινος ερχεται με γρηγορο βημα απο πανω μου και σκυβει για να μου μιλησει.
-Ακου εδω Παπασταυροπουλου.Ειμαι το αφεντικο σου και σου λεω να βγουμε και αρνησε?Θελεις να σου δειξω την παραγκουπολη,να εμπεδωσεις?
Με τραβαει απο τον γιακα του πουκαμισου μου και με φερνει σε αποσταση αναπνοης.Για τριτη φορα σημερα.
-Δεν το νομιζω.
Μιυ ψιθυριζει και κοιταει τα χειλια μου.Εγω τα αφηνω ακουνητα μην θελωντας να βγαλει απο εκει το βλεμμα του.Ξεραθηκαν ομως και τι να κανω τα εγλειψα!
-Θελεις κατι...Παυλο?
Μαρεσει το ονομα του.
-Τιποτα...Αλικη.
Να το.Ο ιδιος τροπος του Σταυρου.Ο ιδιος τροπος.Το ιδιο βλεμμα.Η ιδια κοφτη ανασα,πριν το "Αλικη".Η ανατριχιλα που μου προκαλει η ανασα του,η φωνη του.
-Φυγε.
Γυρναω το κεφαλι μου απο την αλλη.Πολυ creepy η φαση.Δεν ξερω τι να κανω και ο Μπομπ δεν με βοηθαει εδω.Απο την δυσκολη θεση με βγαζει κινητο μου.'Να σε καλα μπαχαντελιτσα μου!' σκεφτομαι καθως σηκωνομαι και παω να το πιασω.
Το προλαβαινει ομως.Διαβαζει φωναχτα.
ΚΩΣΤΑΣ:Που εισαι?Πρεπει να μιλησουμε!Ο Μητροπουλος ειναι-
σταματαει να διαβαζει και γουρλωνει τα ματια.
-Συνεχισε.
Στραβοκαταπινει και με κοιταει.Εγω τον κοιταω απορημενη.Προχωραει προς το παραθυρο και κοιταει εξω.Και τσουπ!Πεταει και το κινητο μου!
-ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ???
Εκεινος τρεχει προς εμενα και μου κλεινει το στομα με το χερι του.
-Σσς..θα σου παρω αλλο..
Τοτε ησυχαζω.
-Και θελω να σου πω και κατι.
-Τι ειναι?
γρυλιζω μεσα απο το χερι του.
-Να μην μαθω,πως ξαναμιλησες με τον μαλακα.Καταλαβες?
Τον κοιταω αποσβωλομενη.
-Για τον Σταυρο καλη μου.
----------------------------------

ΟΡΙΣΤΕΕΕ!ΛΟΙΠΟΝ?ΝΟΜΙΖΩ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ,ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ?ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΝΤΕ ΜΟΥ Vote ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΘΕΛΕΤΕ!ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΕΝΕΤΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΥΚΟΣ ΜΑΣ?🙈 ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ Ε?ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΡΙΕΣ?ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ!

-Caramelta 🍬