Μονάχα τώρα...!

~Συνοδός εκτάκτου ανάγκης~

"Αλεξια!!"
Γκρινιαζω οσο η Αλεξια τσιριζει για το πανεμορφο φορεμα που θα φορεσει στον αρραβωνα.
-Αλικακι μου ειναι υπεροχο!
Αναφωνει εκεινη και το αγγαλιαζει για μια ακομη φορα.
-Θεε μου,γιατι αυτην??
Ρωταω υποψωνοντας τα χερια μου στον ουρανο και στριφογυριζω τα ματια μου.
Εκεινη αφηνει επιτελους το φορεμα και καθεται διπλα μου στον καναπε.
-Ποιος θα σε συνοδευσει εσενα? Η Μυρτω εχει τον Χρηστο-πω πω,τωρα που το σκεφτομαι ειναι  μαζι απο το γυμνασιο,ουαου-,η Ελλη τον Τασο,η Μαρια τον Δημητρη και η Κλειω τον Γιαννη!Τωρα που ειπα γυμνασιο,αυτος ο Σακης τι κανει?
Αφου απαρριθμει τις υπολοιπες κολλητες μου,και τα αγορια τους,η Αλεξια κανει λαθος και στο ονομα του Σταυρου.Βασικα,ειμαι η μονη απο την παρεα που δεν εχει αγορι...!
-Ποιος Σακης ρε,Σταυρο τον ελεγαν και--
-Ελεγαν?
Αναρωτιεται εκεινη φωναχτα και αναστεναζω ηχηρα.
-Πεθανε.
Λεω απλα.Λες και δεν ημουν εγω που...το ειδα..Λες και καποιος αλλος μου το ειπε.
Σαν καποιες φημες που ακους εξω απο καποιο σουπερ-μαρκετ ή καποια εκκλησια.Αυτου του ειδους φημες που εισαι υποχρεωμενος να απαντησεις "Λυπαμαι βαθυτατα" ή "Συλλυπητηρια" ή απλως ενα "Θεοσ'γχωρεστον".
-Αληθεια? Ποτε? Ποιος στο ειπε?
Μια βελονα.Δυο βελονες.Τρεις βελονες.
-Ναι,αληθεια,χτες το βραδυ,ενας κοινος γνωστος.
Στην τελευταια μου φραση σηκωνει το φρυδι και ισιωνει τα χειλια της σε μια επιβλητικη γραμμη.Παντα καταλαβαινει,αν εχω κατι.Και θα το ανακαλυψει συντομα.
-Κοινος γνωστος..Ποιος?
Κρυος ιδρωτας τρεχει στην πλατη μου και τριβω το μετωπο μου νευρικα.
-Τελος παντων!Πρεπει να σου βρουμε συνοδο!
Συνεχιζει εκεινη.Σε ευχαριστω λογοδιαρροια.
-Μα αρραβωνας ειναι οχι γαμος,οποτε,δεν θελω συνοδο!
Απανταω καπως επιθετικα.
-Καλα,καλα κοψε την γκρινια.Τι λες για αυτον τον κολλητο σου,τον Παναγιωτη;
-Για ονομα του Θεου Αλεξια,Πετρο τον λενε!
Και σκαμε στα γελια.
-Αυτον!Λοιπον;
-Δεν υπαρχει καμια περιπτωση.
Απανταω κοφτα.
-Ελα ρε γιατι;Δεν ειναι ωραιος;Ελα δωσε μου το κινητο σου.
Τεντωνει απειλητικα το χερι της προς το τραπεζακι και εγω περαγομαι ορθια αμεσως,γραπωνοντας το και χωνοντας το στην αγγαλια μου.
-Να αφησεις την Μολυ ησυχη!
Χασκογελαω γιατι αποκαλυψα το ονομα του κινητου μου;
Τι;!Ειναι χαριτωμενο!!
-Τι στο καλο Αλικη;Βγαζεις ονομα στο κινητο σου;;
Αναφωνει εκεινη και τραβαει μια τουφα απο τα μαλλια της,με γελια.
-Προσπαθεις να αλλαξεις θεμα!Λοιπον;Γιατι οχι αυτον;
Συνεχιζει ομως.
Λογοδιαρροια που εισαι τωρα που σε χρειαζομαι;!
-Εε,εχει δουλεια.
-Τι;!
Με κοιταει και ανασηκωνει το φρυδι της.Τοσο κουλο αυτο που ειπα;
Ναι!
-Εκεινη την μερα,εχει δουλεια!
Φωναζω καπως και εκεινη φερνει τα χερια της σε μια αμυντικη σταση.
-Ενταξει,ενταξει ηρεμα!Α!Αυτο το αγορι σου!Μα καλα πως τον ξεχασα αυτονανε;Θεε μου,αυτο ειναι!
Σηκωνεται ορθια και αρχιζει να κουναει τα χερια της νευρικα.Κλασικη πορωμενη Αλεξια.
-Μα Αλεξια--
-Μαμακια!Δεν ακουω κουβεντα!Και ειναι μαναρι,πρεπει να τον φερεις!Να σκασει επιτελους και η Κλειω με τον Γιαννη!Σιγα τον γκομενο που μας τον δειχνει κιολας..
Συνεχιζει να μιλαει,μα εγω σκεφτομαι πως θα παμε μαζι σε αυτον τον αρραβωνα.Δεν γινεται-τελος.Μετα απο το σημερινο ειδικα.Βγαινοντας απο την εταιρεια ακουσα την Κωσταντινα,εκει στην καντινα που καθοταν,να λεει:Αχ την καημενη,την απωλησε.
-Αλικη!
Φωναζει η Αλεξια και με κουναει απο τον ωμο μου.
-Ναι ναι,παω τωρα να του μιλησω.
-Ελα ρε,μην φυγεις,παρτον ενα τηλεφωνο να τελειωνουμε.
Αγχος.
-Ναι,εεε,ενα λεπτο ενταξει;
Βγαινω εξω στο μπαλκονι και ανοιγω την Μολυ.Σκρολαρω κατω στις επαφες μου και βρισκω το ονομα του.Καλω.Ενα χτυπημα,δυο--
-Αλικη;
Ρωταει δυσπιστα και γελαω λιγο.
-Ναι εγω ειμαι.Δεν χαιρεσει και πολυ ε;
-Αναιρεις την παραιτηση σου;
Ξαναρωταει στον ιδιο τονο.
-Οχι,οχι.Απλα,θα ηθελα να αναιρεσω κατι αλλο που ειπα.
-Ναι;
Ελα Αλικη,μπορεις.Καντο για την φιλη σου.
-Δεν..δεν..δεν θελω να ειμαστε μαζι!Δηλαδη εννοω οτι θελω να ειμαστε αλλα σου ειπα οτι δεν--
-Και εγω το θελω,Αλικη.
Αναστεναζει ανακουφισμενος-προφανως.
-Και θα ηθελα και κατι αλλο.
-Ναι;
-Θελεις,να ερθεις μαζι μου στον αρραβωνα του Κωσταντινου;;
Ρωταω γρηγορα.Εκεινος γελαει και ρουθουνιζει αστεια.Χαμογελαω.
-Ενταξει.
-Αληθεια;Αυτο ειναι;Ω ελα τωρα!Πρεπει να φερεις αντισταση--
-Τα λεμε Αλικη.
Χασκογελαει και κλεινει το τηλεφωνο.

Αυτος ο αρραβωνας προβλεπεται τεραστιος.
--------------------------
Γειαα σας ελειψα;
Λοιπον τελικα η Αλικη δεν ειχε αλλη επιλογη,παρα μονο να παει μαζι του!
Εσεις τι λετε;
Να τα βρουν ή οχι;
Σχολιαστε buddies <333
-Caramelta
P.S.:I love you xx