Μονάχα τώρα...!

-Τρελαμένη~

-Αλίκη...
Συνεχιζει εκεινος καθως ακουγεται παλι το χρατσα χρουτσα.
-ΤΙ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕΣ??
Του φωναζω με οση φωνη μου εχει απομεινει.Ο Κωστας με κοιταει περιεργα.Σηκωνεται και μου κανει νοημα να το βαλω ανοιχτη ακροαση.Εγω το βαζω και του λεω να μην μιλησει,με νοηματα παντα.
-Τιποτα.Ακομα.Λοιπον?Θα φυγεις?
-Που εισαι?
-Απεξω σου ειπα.
-Αποκλειεται.
Προχοραω και ανοιγω την πορτα.Δεν βλεπω τιποτα.
-Με κοροιδευεις?Εκτος απο κατι γλαστρες δεν βλεπω τιποτα.Εκτος και αν μεταμορφονεσαι και σε γλαστρες τωρα!
Εκεινος γελαει και αμεσως απανταει.
-Εξω απο την πολυκατοικια χαζουλα.Περιμενω.
Κλεινει και παγωνω.Τι του εκανε?Γιατι αυτος?Με τοσους αλλους αντρες εχω παει!Γιατι αυτος???Και γιατι σε εμενα?Τι εχω κανει?
-Θα πας?
Βλεπω τον Κωστα να κοιταει το πατωμα.
-Δεν ξερω.Μαλλον.Εσυ τι λες?
-Πηγαινε.Θα ειμαι και εγω μαζι σου.
-Οχι.
Ακουμπαω το χερι μου στο στηθος του.
-Θα εξοργιστει.Μην ερθεις.
-Δεν μπορω να σε αφησω μονη σου με αυτον!Δεν καταλαβενεις?
-Οχι..?
Ο Κωστας με παιρνει μια ξαφνικη αγγαλια.
-Ειμαστε μαζι σαυτο,ενταξει?
Με κοιταει και γνεφω χαμογελωντας του.
-Παμε.
Με σπρωχνει ελαφρα και περνει κατι μαζι του απο το κομοδινο του.
-Πιστολι?
Λεω εντρομη.
-Δεν νομιζω να τον καταφερω με τις μπουνιες μου.
Μου λεει σοβαρος και κατεβενουμε.
-Ξερεις..φοβαμαι.
Του ψιθυριζω και σταματαω.
-Και γω.
Λεει εκεινος και ακουμπαει τα χειλη του πανω στο μετωπο μου.
Ανοιγει την εξωπορτα και τον βλεπω.Συζηταει μαζι του.Δεν εχει αλλαξει και πολυ απο τοτε.Τα ιδια καστανα μαλλια,τα ιδια καστανα ματακια,το ιδιο υπεροχο στοματακι που ερωτευτηκα.Ο Σταυρος που ερωτευτηκα.
-Καλως την!
Μου λεει ο Παυλος και φτιαχνει λιγο καλυτερα τα μανικια της ζακετας του.
-Τι θελεις?
Κοιταω τον Σταυρο.Εχει ενα ελαφρυ σκισιμο στο φρυδι του.
-Λιγη βοηθεια,θελω.
-Αυτο ειναι μονο?
Τον κοιταω και απορω αληθεια.Ολο αυτο για μια ΧΑΡΗ?
-Δεν ειναι απλο ξερεις.Θελω να-Περιμενε.Δεν σου ειπα πως δεν θελω τον μαλακα?
Του βγηκε το ονομα.Αυτο ηταν.
-Ή με εκεινον,ή καθολου.
Λεω αποφασιστικα και εκεινος με αρπαζει απο το μπρατσο.Ο Κωσταντινος αμεσως τον προλαβαινει πριν κανει το οτιδηποτε και του κατεβαζει το χερι.
-Ανακατευεται κιολας?
Με κοιταει ο Παυλος.
-Ξερεις ανθρωπος ειναι και αυτος.Οπως και συ,αλλα δεν βλεπω να χρησιμοποιεις καθολου απο την ανθρωπια σου.
Λεω με οσο θαρρος μου εχει απομεινει και τον κοιταω προκλητικα.Ερχεται ο Σταυρος.
-Μην του πας κοντρα.
Με κοιταει και επιτελους βλεπω τα χειλη του,απο κοντα.Ειναι σκασμενα και ματωμενα εν μερη.Κοντα στον κροταφο του εχει ενα σημαδι.
-Σταυρο?
Λεω ακομα προσπαθωντας να πιστεψω πως ειναι αυτος.Εκεινος γυρναει και κοιταει τον Παυλο και εκεινος γνεφει.Τοτε εκεινος ερχεται και με παιρνει μια σφιχτη αγγαλια.Δακρυα ξεφευγουν απο τα ματια μου καθως μυριζω το αρωμα του.
-Πως μπορεσες...
Ψιθυριζω στο αυτι του και εκεινος με σφιγγει περισσοτερο.
-Συγγνωμη..
Λεει καθως με σφιγγει λιγο ακομα.Κατσε,θα μας πνιξεις! λεει το υποσεινηδητο μου και το αγνοω.
-Γιατι...
Κλαιω πια,καθως εκεινος μου ψιθυριζει στο αυτι.
-Ηταν για το καλο σου.Ειμαι εδω τωρα,ειμαι εδω τωρα...
-Αργησες..
Λεω μεσα απο εναν μου λυγμο και εκεινος με αφηνει,κοιτωντας με με αυτα τα ματια.Αυτες τις ματαρες.Γιατι δεν μιλαει?Με σκοτωνει.Μιλα!Γιατι δεν μιλας?Τωρα ξαφνικα φοβασαι...
Δεν φοβαμαι τιποτα και κανεναν! ειχες πει ενα βραδυ καθως μαλωναμε.Εγω θα σε αγαπαω για παντα!μου φωναξες.Δεν καταλαβα.Θυμωσα,εφυγα.Την αλλη μερα,δεν ησουν εκει.11 χρονια αργοτερα,ερχεσαι και δεν μιλας.Γιατι Σταυρο?Τι εγινε Σταυρο?Ποιος μας αλλαξε ετσι Σταυρο?Μιλα Σταυρο!Γιατι δεν μιλας Σταυρο?Φοβασαι Σταυρο?Ποιος Μητροπουλος σε ελεγχει?Μπορει κανεις να ελεγχξει την αγαπη?Οχι,Σταυρο.
-Φτανουν οι αγγαλιες.Θα βοηθησεις ή οχι?
-Πες μου,τι θελεις,κτηνος.
Λεω μα δεν αφηνω τον χαρακτηρισμο να ακουστει.
-Θα ερθεις στην οργανωση μου.
-Ποια οργανωση?Φιλανθρωπικη?Φιλοζωικη?
Τον ειρωνευομαι και παιζω τα ματια μου.
-Δεν θα την χαρακτηριζα φιλοζωικη.Φιλανθρωπικη ειναι.
Τον κοιταω με απορια.
-Μην απορεις,μικρη.
-Ενα χρονο μεγαλυτερος εισαι,βλακα.
Παλι δεν ακουγεται το τελευταιο.
-Απλα να ξερεις οτι,"βοηθαμε" ανθρωπους.
-ΒοηθΑΤΕ?Ποιοι δηλαδη?
Δεν το πιστευω.Δεν γινεται.Οχι...
-Εγω,ο Κωστας και ο Σταυρος.Αυτους ξερεις.Και η Κωσταντινα.
ΝΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΤΟ ΞΕΡΑ!Παρτα Ελλη!Που θα με πεις εμενα χρυσοψαρο!Μια χαρα ειναι η μνημη μου!Για μισο.Ειπε..Σταυρος?Και Κωστας?Γυρναω αμεσως στον Κωστα.
-Να σου εξηγησω..
Λεει περιμενωντας να τον διακοψω.
-ΕΞΗΓΗΣΕ ΜΟΥ!
Λεω καθως ακουμπω την πλατη μου στο στενο δρομακι.
-Ρε Αλικη,το εκανα για να σε προστατευσω,δεν ηθελα να παθεις κακο,ρε γαμωτο,δεν ηθελα...
Λεει και κοιταει τον δρομο.
-Αλικη,ειναι πια αργα.
Λεει ο Σταυρος και γυρναω να τον δω.Εχει καθισει πανω σε ενα καφασι και με κοιταει.
-Κοιτα ποιος μιλαει!Ο μιστερ.Μονιμος Αργοπορημενος!
Λεω πικραμενη,ενω χωνω το προσωπο μου στις χουφτες μου.
-Δεν θελω.Δεν θελω να βοηθησω.
Λεω οσο πιο δυνατα με αφηνει ο κομπος στον λαιμο μου.
-Ετσι ε?
Λεει ο Μητροπουλος και ακουω ενα πνιχτο "μη" του Σταυρου.Ακουω τον ηχο της γροθιας του στο δερμα του.Γυρναω να τον δω.Εχει πεσει στο τσιμεντο και αιμα εχει γεμισει το προσωπο του.
-ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΝΑ?ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΝ?ΤΙ ΘΕΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ?
Ο Παυλος με κοιταει και χαμογελαει στραβα.
-Ακου...Αλικακι.Ή με βοηθας και κανεις εσυ τις συναλλαγες ή ο Σταυρος θα καταληξει με ψευτικη μουρη.ΕΣΥ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ!
Φωναζει καθαρα θυμωμενος.
Σταυρο..Σταυρο γιατι?Γιατι εισαι μαζι του Σταυρο?Σταυρο...Σταυρο γιατι τον αφηνεις?Γιατι δεν τον καταγγελνεις?Σταυρο...ποιος εισαι Σταυρο?
-----------------------------
Hope you enjoy...Please vote and comment!
Lu all!
-Caramelta 🍬