YAKAMOZ

28.BÖLÜM "TATLI ATIŞMALAR"

Selam yıldızlarım :)

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Bu bölüme gelecek olan yorumlarınız bekliyorum.♡

Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldıza dokunarak bana destek olabilirsiniz.

Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Sizinkileri de bekliyorum.❥

Keyifli okumalar.♡

.

.

.

28. BÖLÜM "TATLI ATIŞMALAR"

Hani bir söz vardır; bir şeyi saklamak istiyorsanız onu göz önüne koyun ve kimse görmesin diye? Bu sözün saçma olduğunu düşünürdüm her zaman ama şimdi dolaylı yoldan da olsa doğruluk payının olduğuna inanmaya başlamıştım. İki yıldır fiziksel olarak olmasa da hep hayatımda var olan, yazdığı notlarla ve mesajlarla beni mutlu eden, şarkı sözleri yazan kişi meğerse her hafta yanıma gelen kişiymiş. Sandviç yaptığım, ilk arkadaşım olarak gördüğüm çocukmuş ve şimdi o çocuk karşımda duruyordu.

Biraz düşündüm, söylediği bu şey mantıklı mıydı? Gizemli Bey iki yıl önce defterime bırakmış olduğu bir notla girmişti hayatıma. Sonrasında da devamı gelmişti. Can ise 8 ya da 9 ay önce okulun önünde köpek saldırmak üzereyken kurtarmıştı beni. Biraz düşününce belki o gün de peşimde olduğu için bana yardım edebilmiştir diye geçirdim içimden ve bu çok mantıklı geldi.

"Sen," dedim, boğazımda bir yumru varmış gibi hissediyor olduğumdan konuşamazken yutkunup devam ettim. "O musun?" diye sordum, Can karşımda sessiz kalırken "Gizemli Bey misin?" diye ekledim soruma ve gözlerinin içine baktım.

Aynı zamanda düşünmeye de devam ettim. Nasıl o olabilirdi ki? Okuluma nasıl gelip not bırakıyordu, okula başladığım ilk gün artık seni her gün göreceğim falan yazmıştı ama Can, herhangi bir eğitim gören biri değildi. Hem Can'ın telefonu da yoktu ki, öyle söylemişti bana. Bu yalan olabilirdi, anlamayayım diye yalan söylemiş olabilirdi ama okul işi hiçbir şekilde uymuyordu ki. Acaba bir şekilde okula girmeyi başarıyor muydu? Ya da bir şekilde hedef şaşırtmak için mi böyle bir şey yapmıştı? Fakat biri bana spor salonunda saldırdığında hemen öğrenmişti neler olduğunu, ben değilim diye birçok mesaj atmıştı. O anda okulda olması tesadüf olamazdı. Bir yandan onun olması çok mantıklı gelirken bir o kadar çok saçma geliyordu.

"Evet." Dakikalar sonra Can'ın dudaklarından dökülen ilk kelime bu olurken sesi zihnimde yankılandı ve o an buz kestim. Bu ses, ormanda duyduğum sesle aynı gibiydi. O gün böyle düşünmemiştim ama şimdi böyle geliyordu. Sanki iki ses de aynı gibiydi, hem yüz hatları da benziyordu. Kendimi mi kandırıyorum yoksa?

"Nasıl olur bu?" diye sordum, bana her şeyi açıklaması gerekiyordu. Öyle şeyler söylemeli ki tüm şüphelerimden arınmalı, Gizemli Bey'in o olduğundan emin olmalıydım. Fark ettiğim kadarıyla o da bunun farkındaydı ve sanki öyle şeyler söyleyemeyecek gibi sessizce bakıyordu gözlerime. "Ben bu okula başladığımda..." Sözümü kesen şey araya giren bir ses oldu.

"Defne." Başımı çevirdim, bu tarafa doğru gelen Melih'i gördüm. Durmuş öylece ona bakarken duyduğum ayak sesleriyle yeniden Can'a döndüm ve koşarak uzaklaştığını gördüm. Melih geliyor olduğundan dolayı onu durdurmak için hiçbir şey yapmadım. Zaten Melih'in onu görmesi mümkün değildi. Çünkü duvarın arkasında durup konuşmuştu benimle ve Melih'in geldiği yönden o kısım görünmüyordu. "Kiminle konuşuyorsun?" diye sordu Melih yanıma gelir gelmez.