YAKAMOZ

27.BÖLÜM "UTANÇ"

Selam yıldızlarım :)

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Bu bölüme gelecek olan yorumlarınız bekliyorum.♡

Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldıza dokunarak bana destek olabilirsiniz.

Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Sizinkileri de bekliyorum.❥

Medyadaki Doğu <3

Keyifli okumalar.♡

.

.

.

27. BÖLÜM "UTANÇ"

Karşımda duran ve gözlerimin içine büyük bir şaşkınlıkla bakan babama ben de aynı sekilde bakmaya devam ettim. Fakat bu bakışlara bir son vermezken gözümün ucuyla saate baktım ve 11'i yirmi geçtiğini görüp bakışlarımı yeniden ona çevirdim. Hâlâ şaşkın, hâlâ sessizdi.

"Özür dilerim," dedim, buna bile bir tepki veremeyecek kadar büyük olan şaşkınlığını yaşamaya devam ederken buna bir anlam veremedim. Ne için şaşırmıştı bu kadar? Neyin tepkisiydi bu? "Biraz geciktim ama yavaş yavaş yürüyünce böyle oldu. Hem yalnız değildim, arkadaşlarımla tanışmıştın ya hani? Onlardan biri, Melih, vardı yanımda." Açıkladım, başını usul usul aşağı yukarı salladı.

"Gördüm." Dudaklarından dökülen bu kelimeyle ben de şaşkınca kaldım karşısında. Gördüm mü? Yoksa benim onu öptüğümü de mi görmüştü? Belki de şaşkınlığının sebebi bu yüzdendir? Bunun farkına varmak utancı iliklerime kadar hissetmeme neden olurken ne yapacağımı bilemedim.

"Ben şey..." dedim, kendimi açıklamak istedim ama böyle bir şey nasıl açıklanır bilemedim.

"Arkadaşını giderken gördüm tesadüfen, yoksa durup da balkondan sizi izlemedim," dedi, gözlerim büyüdü. Ağzından mı kaçırmıştı yoksa bana mı öyle gelmişti? Bizi balkondan mı izlemişti? "Neyse, geç kalmış olman hiç sorun değil. Olur böyle şeyler, hem yalnız da değilmişsin. Hadi daha da geç olmadan uyu biraz, sabah erkenden kalkacaksın," dedi, benim Melih'i öpmüş olduğumu gördüğünden emin olunca utanç duygusu beni biraz daha esir aldı ve burada kalmak istemedim.

"Benim de çok uykum gelmişti zaten, iyi geceler," dedim ve telaşla yanından ayrıldım. Koşarak odama gittim, odaya girdiğim an kapıyı kapatıp sırtımı kapıya yasladım. Göğsüm hızla inip kalkarken yanaklarımın yandığını hissediyordum. Fakat bunun nedenini yaptığım şeyi babamın görmüş olması değil de benim öyle bir şey yapmış olmamdı.

Yatağın kenarına oturdum. Kalbim, çok hızlı atıyordu. Tıpkı Melih'in tarif ettiği gibi soğuk soğuk terliyordum ve midemde kelebek hissi vardı. Derin derin nefes alıp kendime gelmeye çalıştım. Bunu yapmak kendimi daha iyi hissetmeme neden olurken ayağa kalktım, üzerimi değiştirdim. Pijamalarımı giydikten sonra banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkadım, saçlarımı topladım ve yeniden odaya dönüp yatağa girdim. Sırt üstü uzanıp odanın tavanını izlemeye başladım. Düşündüğüm tek şey Melih olurken elim istemsizce dudaklarıma gitti. O an sanki dudaklarım bir kez daha onun yanağına temas etmiş gibi hissettim. Sanki bir kez daha öptüm onu o an ve bu yüzden de başımı hızla sağa sola sallayıp aklımı dağıttım.

O geceyi bir şekilde sabah ettim. Yatağın içinde dönüp durdum bir türlü uykuya dalamadım. Bu yüzden de çok erken saatlerde yataktan çıkıp duşa girdim. Kısa bir duşun ardından banyodan çıkıp dolaptan okul formamı alıp giydim. Aynanın karşısına geçip saçlarımı kuruladım. Tarağı elimden bırakıp kendime baktım bir süre. Aklıma gelen ilk şey dün gece olunca kalp atışım yine hızlandı. Ben bugün Melih'in yüzüne nasıl bakacağım? Onunla nasıl konuşacağım? Hiçbir şey olmamış gibi nasıl devam edeceğim? Bunları düşünmek karnıma ağrılar girmesine neden olurken uzunca bir nefes aldım.