Twins Series 1: Twisted Life ✔️

Chapter 33

Kinakabahan.

Kinakabahan ako habang nakasakay sa kotse ni Von. Papunta kaming bahay ngayong gabi at walang sinayang na oras. I'm kinda anxious right now by thinking what would be my parents reaction.

Oo, ipapakilala ko na si Von. Ipapakilala ko na si Von bilang ama ng dalawang magiging anak namin.

I started overthinking anything. I just hope everything turns out well tonight.

Although I felt excitement too dahil makikita ko na ang unang anak namin. Pero di ko rin mapigilan ang kaba. Kabang baka di matanggap nila mom at dad si Von.

"Kalma Ali" sya na hinahawakan ang kamay kong nanlalamig. Napalingon ako sa kanya at sinubukang di pinakita ang kaba ko. I should be like Von. I can see that he's also afraid to meet my parents too but he control himself and be brave.

"I know you're afraid... But at least let me be the one who will tell them about our situation" he stated na parang nagpapakalalaki nga sa sitwasyon namin ngayon. Kinakabahan ako sa puntong baka itakwil ako nila mom at dad. Imagine... Their only left son got pregnant again... And we're not even married yet. Oh gosh!

Mukang totoo nga na habang patagal ng patagal mong tinatago sa magulang mo ang totoo ay mas mahihirapan ka sa huli.

"I hope nothing bad happen tonight Von" umpisa ko at alam na nya agad kung bakit kp 'yon nasabi.

"I hope too" tugon nya.

I don't know kung ano ang gagawin ni Von. But he promised me that it will turns out good at the end. He promised na magiging okay ang lahat at makakasama na namin ang unang anak namin.

I take a deep more than 5 times. It freshen my minds and lessen the negative feelings I've felt.

"Nandito na tayo" ani ni Von at tumango lang ako. Una akong bumaba nang makita na nandon sina mom at dad sa labas na tinitignan rin ang mga bituin.

"Mom, dad" tawag ko sa kanila.

The moment they heard me ay dali-dali silang lumapit sa'kin.

"Oh gosh! I miss you baby boy ko" bungad sa'kin ni mom at niyakap kaagad ako. Pagkatapos non ay kay dad naman ako yumakap pero halatang nanlalamig talaga ang aking kamay. Iba talaga kapag may tinatagi ka sa parents mo....

"Sa'n ka galing?" Umpisa naman sa'kin ni dad. Actually dad is kinda strict to me kapag gabi na ako nakakauwi. He already explained his reasons before na kaya lang daw sya concerned ay dahil carrier ako. So parang pinag-iingat lang daw nila ako dahil pwede akong mabuntis. And guess it really happens now.

Di ko nasagot ang tanong ni dad nang agad naman silang magsalita.

"Oh Aiden, may kasama ka pala" saad ni mom at nakita ko nga si Von sa may likod ko. Muntik ko nang makalimutan sya sa sobrang kaba ko ngayon.

"Oh you're familiar to me. You're David Maclein's son, right?" Kausap pa nya kay Von na parang kilala ang ama nya.

"What brings you here?" Nalipat ang tingin ko kay dad ngayon sa tanong niya. Ako naman ngayon ang nagsalita. Ako kasi ang nagdala sa kanya rito kaya dapat ako ang magpakilala sa kanya.

"He's my ..." Napatigil ako.

Napakagat nalang ako nang labi at natigilan. Is this really the right time to tell them?

I want to tell them that he's my boyfriend. I want to proudly say it to them that "mom, dad, he's Von, My boyfriend"

But no matter how I tried to speak up, I only stop and made it more suspecious.

"I'm his friend. And he invites me here" pagsisinungaling ni Von. I felt bad for him. Kailangan pa nyang magsinungaling para lang di ako mahirapan sa sitwasyon kong 'to.