ភាគ១: អ្នកបម្រើ!!!
រ៉ូឃី ដើរឱនៗចូលទៅក្នុងបន្ទប់វិញ នាងដោះអាវសម្លឹងមើលរបួសដែលត្រូវគេបាញ់នោះទាំងឈឺអួលណែនពេកក្រៃរួមទាំងស្លាកស្នាមធ្មេញដែលគេខាំនៅលើស្មាទៀតសោត ប៉ុណ្ណឹងគឺមិនទាន់នឹងគ្រប់គ្រាន់ឡើយ គឺរបួសបេះដូងដែលបន្សល់ទុកដោយស្នាដៃអប្រិយរបស់កំលោះម្នាក់នេះ។ ខ្លួនប្រាណនាងលែងសេសសល់ភាពស្អាតបរិសុទ្ធទៀតហើយ គេបំពានខ្ទេចខ្ទីតាំងតែពីថ្ងៃដំបូងដែលនាងធ្លាក់ខ្លួនជាកូនបំណុលរបស់គេមកម៉្លេះ ឪពុកម្តាយលាចាកលោកចោលនាង បន្សល់នូវបំណល់វន្តកគ្មានថ្ងៃនឹងសងគេអស់ នាងឈឺចិត្ត គិតខ្លីម្តងៗចង់តែសម្លាប់ខ្លួនប៉ុន្តែមិនអាចស្លាប់ព្រោះគេមិនដែលឲ្យនាងបានធ្វើឃាតខ្លួនឯងដោយជោគជ័យឡើយ។
ខណៈពេលនេះផងដែរ នាងក៏យកទឹកក្តៅឧណ្ហៗមកជូតលើស្នាមរបួស យំញ័រមាត់ប្រឹងទប់សំឡេងមិនឲ្យបានបន្លឺសំឡេងចេញដល់ខាងក្រៅ។
បន្ទាប់ពីរុំជូតរបួសរួចរាល់អស់ហើយ នាងក៏ចេញមកធ្វើការងារដូចសព្វដង គឺកំពុងចម្អិនម្ហូបសម្រាប់គេញ៉ាំបាយ បើមិនធ្វើត្រូវគេតាមរករឿងដល់ក្នុងបន្ទប់ទៀតមិនខានទេ ព្រោះមនុស្សគេចូលចិត្តតែដាក់បញ្ជា មិនគិតថាមនុស្សនោះកំពុងតែឈឺក្បែរស្លាប់ឡើយ។
"រ៉ូឃី ចៅហ្វាយហៅនាងឲ្យទៅចួបក្នុងពេលឥឡូវនេះ" មនុស្សជំនិតរបស់គេ ដើរមកឈរពីក្រោយនាង ប្រាប់មកកាន់នាងដូច្នេះ គ្រាន់តែឮថាគេហៅនាងសឹងតែគាំងបេះដូងទៅហើយ មិនដឹងថាមានរឿងអ្វីយកមករករឿងនាងឲ្យឈឺខ្លួនទៀតនោះទេ គេប្រសព្វរកនឹកឲ្យតែនាងគ្រាំទ្រូងពិតមែន។
"ចាស៎" នាងឆ្លើយតបរួចក៏ប្រញាប់ដើរចេញពីផ្ទះបាយ ឡើងទៅរកគេនៅក្នុងបន្ទប់ ប៉ុន្តែមុននឹងចូលទៅក៏មិនភ្លេចគោះទ្វារឲ្យគេបានដឹងជាមុនឡើយ ខ្លាចចោទនាងថាជាមនុស្សគ្មានសីលធម៌ទៀត។
"តុកៗ! ខ្ញុំចូលទៅបានទេ?"
" អឹម" សំឡេងគ្រហឹមក្នុងដើមកតបមកអ្នកនៅខាងក្រៅវិញ ទើបនាងហ៊ានលើកដៃរុញទ្វារចូល រ៉ូឃី ចូលដល់ក្នុងបន្ទប់គេហើយក៏កើតអារម្មណ៍តប់ប្រម៉ល់ឡើងមក មើលតែសភាពបន្ទប់ក៏ហត់ជំនួសគេដែរ ដែលខំប្រឹងពង្រាយរបស់របររាយប៉ាយពេញទាំងហ្នឹងតែម្តង។
"រៀបចំទៅ នៅឈរមើលស្អីទៀត" គេប្រាប់ដោយសម្តីស្មើៗ ទឹកមុខក៏ស្មើតាមនឹងដែរ រ៉ូឃីក៏ចាប់ផ្តើមប្រមូលរបស់របរដាក់តាមកន្លែងរបស់វា នឹងរបស់ដែលខូចនាងក៏រើសដាក់ក្នុងធុងសំរាម ដោយមានអារម្មណ៍ថាព្រឺៗឆ្អឹងខ្នងយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹងដែរ ដែលគេអង្គុយនៅលើសាឡុងសម្លឹងមើលមកនាងដូច្នេះ រស់ឬអត់ទេលោក។
"អូយ៎!" នាងស្រែកភ្លាត់សំឡេង ពេលត្រូវគេដើរមកជាន់ដៃរបស់នាងដែលកំពុងតែរៀបចំរបស់របរ ទឹកភ្នែកនាងហូរតក់ៗងើយមុខសម្លឹងមើលគេ ឆ្កួតទេអីទើបដើរមកជាន់ដៃនាងដូច្នេះ នេះជាមនុស្សមិនមែនជាសត្វល្អិតដែលជាន់ហើយក៏ងាប់នោះទេ។
"ស្រាតខោអាវហើយឡើងទៅលើគ្រែដេកលើកជើងឲ្យយើង" សម្តីបែបមុតប្រហារដល់ក្នុងទ្រូងស្ទើរធ្លាយបែក គេដកជើងចេញពីលើដៃនាង រួចក៏ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ទុកពេលឲ្យនាងស្រាតខោអាវចាំគេមុន។ នាងយំខ្ទប់មាត់មិនហ៊ានបញ្ចេញសំឡេង ក្រោកឈរដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនឯងចេញទាំងអស់ រួចក៏ឡើងទៅលើគ្រែដេកចាំគេ ដូចដែលគេបានប្រាប់ គេជាម្ចាស់ជីវិតរបស់នាង ជាអ្នកដែលអាចកំណត់បានថានាងត្រូវស្លាប់ឬក៏រស់នៅគឺស្ថិតនៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់គេតែម្នាក់គត់។
"ស្តាប់បង្គាប់ណាស់" គេចេញពីក្នុងបន្ទប់ទឹកមក ក៏ត្រូវញញឹមពេញចិត្តចំពោះរូបភាពដែលខ្លួនបានឃើញ គេដោះកន្សែងទម្លាក់ចុះរួចក៏ឡើងទៅលើគ្រែដែលមាននាងដេកចាំនោះ។
ពេលឡើងមកដល់ អ្វីដែលគេចាប់អារម្មណ៍នោះគឺ ទឹកមុខរបស់នាង ដែលដេកបែរមុខចេញពីគេមិនសម្លឹងមើលគេឲ្យចំឡើយ។
"បែរសម្លឹងមើលមុខយើង ហើយក៏ថើបយើង" រ៉ូឃីខាំបបូរមាត់បង្ហូរទឹកភ្នែក នាងក្រោកអង្គុយ ទល់មុខគេ ដោយសម្លឹងមើលមុខគេ ព្រមទាំងឱនទៅថើបបបូរមាត់គេ រួចក៏បង្អូសមកថើបដើមកម្តង បន្ទាប់មកក៏ឡើងអង្គុយច្រកកៀវពីលើគេ នឹងទាញរបស់នៅចន្លោះភ្លៅគេមកស៊កចូលក្នុងខ្លួនរបស់នាងស្បេតៗ។
"យើងចូលចិត្តពេលនាងស្តាប់បង្គាប់ខ្លាំងណាស់" ថេយ៉ុង វែកសក់នាងទៅសៀតនឹងគុម្ពត្រចៀក ដោយថើបថ្ពាល់នាងមួយខ្សឺត រួចក៏ចាប់នាងអុកពីលើរបស់ខ្លួនខ្លាំងៗ រ៉ូឃី ថ្ងូរទាំងទឹកភ្នែកឈឺផ្សាមិនមែនជាក្តីសុខ មិនមែនជារឿងដែលនាងចង់បានឡើយ នាងមិនដែលចង់ធ្វើអ៊ីចឹងទេ មិនចង់ត្រូវគេចាប់បង្ខំ រឹតតែមិនចង់នៅជាមួយគេ។
•••
នាពេលយប់ឡើង ក៏មានអ្នកមកលេងផ្ទះ ដោយអ្នកមកនោះគឺជាមនុស្សស្រី រ៉ូឃី លើកទឹកយកមកឲ្យពួកគេ ដោយនាងមិនហ៊ានសម្លឹងចំនរណាម្នាក់ឡើយ ដាក់ទឹកដល់លើតុរួច ក៏ចង់ទៅវិញ ប៉ុន្តែស្រីដែលមកលេងនោះបែរជាចាប់ផ្ងើយចង្កានាងបង្វិលឆ្វេងស្តាំៗ។
"មុខមាត់នាងស្អាតបាត ស្លៀកពាក់ក៏ជាសម្លៀកបំពាក់ថ្លៃៗ តែហេតុអីក៏មកធ្វើជាអ្នកបម្រើនៅផ្ទះលោកទៅវិញ?" នាងបែរមកសម្លឹងមុខថេយ៉ុងវិញ ដោយចង់ឲ្យគេបញ្ជាក់ប្រាប់នាង ថាស្រីម្នាក់នេះមិនមែនត្រឹមតែជាអ្នកបម្រើទេមែនទេ បើតាមវិភាគសម្លឹងមើលក្រសែភ្នែកដែលគេសម្លឹងនាងដូចមិនមែនទុកជាអ្នកបម្រើឲ្យតែធ្វើកិច្ចការផ្ទះតែម្យ៉ាងឡើយ។
"ហើយគ្រាន់តែធ្វើជាអ្នកបម្រើចាំបាច់មើលលើមុខមាត់ដែរឬ? ដឹងត្រឹមតែថានាងជាកញ្ជះរបស់ខ្ញុំអស់មួយជីវិតទៅគឺបានហើយ" រ៉ូឃី រលីងរលោងទេកភ្នែកសម្លឹងមើលមុខគេ ដោយគេក៏ទាញស្រីម្នាក់ផ្សេងទៅឲ្យអង្គុយលើភ្លៅរួចក៏ថើបថ្ពាល់ស្រីម្នាក់នោះឌឺនាងទៀត។
"បើអស់កិច្ចការអីហើយ ខ្ញុំសុំលាសិនហើយ" នាងក្រោកឈរបម្រុងដើរចេញពីពួកគេ ចង់ឲ្យពួកគេធ្វើអ្វីក៏ធ្វើចុះ នាងមិនចង់នៅជាឆ្អឹងទទឹងកអ្នកណានោះទេ នាងក៏ចេះឈឺចាប់ជាមួយទង្វើរនឹងសម្តីរបស់គេដូចគ្នា។
"ប្រញាប់ទៅងាប់ឯណា?បើយើងនៅអង្គុយទីនេះនៅឡើយ ឬនាងចង់ហាច់ទៅរកកូនចៅរបស់យើងឲ្យចាប់អុកមែនទេ?" គេស្ទុះមកចាប់កដៃនាង ខាំមាត់មួម៉ៅដែលនាងចង់ដើរចេញពីកន្លែងគេ នាងក៏គ្រវីក្បាលសម្លឹងគេ ទាំងហូរទឹកភ្នែករហេមរហាមឈឺណែនទ្រូងត្រូវគេដៀលមិនលស់ម៉ោងសោះ។
"ខ្ញុំមិនសូវស្រួលខ្លួនសុំទៅសម្រាក លោកកុំរករឿងអីបានទេ?"
"រករឿង?យើងរករឿងនាងមែនទេ?" គេស្រាប់តែផ្ទុះកំហឹង គ្រាន់តែនាងនិយាយថាគេរករឿងនាង
ក៏ខឹងច្រឡោតតោតតូងរុញនាងទៅលើតុមួយទំហឹង រួចក៏ទាញខោលីអូរបស់នាងបោះមកលើការ៉ូ ដោយឱនថើបនាងខ្លាំងៗ។ អ្នកដែលមកលេងគេក៏ភ្ញាក់ផ្អើលនឹងទង្វើររបស់គេដូចគ្នា ហេតុអ្វីក៏គេធ្វើដូច្នេះទាំងដែលនាងក៏នៅទីនេះដូចគ្នា។
"ថេយ៉ុង លោកធ្វើអី?ឆ្កួតហើយមែនទេ ដែលទៅរំលោភអ្នកបម្រើដូច្នេះ?"
"នាំស្រីម្នាក់នេះចេញ!ឲ្យឆាប់ឡើង" គេស្រែកគំហក ឲ្យមនុស្សរបស់ខ្លួនចាប់អ្នកដែលមកលេងខ្លួនចេញទៅក្រៅ នេះក៏រឹតតែហួសចិត្តកើនជាអន្តនពិតមែនហើយ។
"អ្ហឹកៗ! លែងខ្ញុំ...ផាច់!"
"ស្ងាត់មាត់នាងកញ្ជះ" គេទះនាងមួយកំផ្លៀង រួចក៏ទាញសម្រាតសម្លៀកបំពាក់នាងចេញទាំងអស់មិនខ្វល់ឡើងថានៅត្រង់កន្លែងណាក៏គេអាចធ្វើរឿងនេះទៅរួចដែរ មនុស្សរបស់គេឃើញចៅហ្វាយធ្វើរឿងបែបនេះក៏នាំគ្នាចេញទៅមុខផ្ទះទាំងអស់មិនចង់ខូចភ្នែកឡើយ ឃើញរឿងបែបនេះអី។
"អ្អាស៎!សឺត!"
