រឿង: ព្រោះនាង

ភាគ២៦: មនុស្សរោគចិត្ត&ក្មេងឡប់

ភាគ២៦: មនុស្សរោគចិត្ត&ក្មេងឡប់

ងូតទឹករួចក៏មកផ្លុំសក់ឲ្យនាងម្តង ទាំងដែលរឿងទាំងអស់នេះគេមិនធ្លាប់ដែលធ្វើសោះតែម្តង ដាក់នរណា សូម្បីតែម៉ាក់គេដែលគាត់នៅមានវត្តមាន ប៉ុន្តែគាត់ចាកចោលគេអស់រយះពេល10ឆ្នាំទៅហើយ។ រ៉ូឃី អង្គុយនៅពីមុខគេ វេញខ្សែអាវទៅវិញទៅមក ព្រោះមិនដឹងនិយាយអ្វីនោះទេ គេក៏ធ្វើឲ្យនាងដោយមិនមាត់សូម្បីតែមួយម៉ាត់ រហូតទាល់តែផ្លុំឲ្យនាងរួច ទើបគេយកប្រដាប់ប្រដាទៅទុក។
"អរគុណ" នាងសើចញឹមៗដាក់គេ ពោលពាក្យអរគុណទាំងញ័របេះដូង ដោយបែរមុខទៅសម្លឹងគេ។ ថេយ៉ុង មិនបានតបអ្វីច្រើនឡើយ ទម្លាប់របស់គេគឺធ្វើបែបមិនសូវខ្វល់ពីមនុស្សជុំវិញខ្លួននោះទេ។
"លោកញ៉ាំបាយឬនៅ?បើនៅទេ ចាំខ្ញុំចុះទៅរៀបចំឲ្យលោក" រ៉ូឃី បម្រុងរត់ចេញពីក្នុងបន្ទប់របស់គេ ដោយចុះទៅខាងក្រោមរៀបចំបាយទឹកឲ្យចៅហ្វាយកំលោះតែអស់ហ្ស៊ីនជាមួយនាងមិនដឹងជាប៉ុន្មានរយដងហើយនោះទេ។
"ឈប់សិន! នាងស្លៀកពាក់ឲ្យស្រួលសិនទៅ ចាំចុះទៅ" គេទាញដើមដៃនាង ឲ្យឈប់ ទើបនាងឱនសម្លឹងសភាពខ្លួនឯង ដោយទៅទាញសម្លៀកបំពាក់ ចូលទៅផ្លាស់ប្តូរក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់។
•••
ខណៈពេលនេះ គេកំពុងតែអង្គុយញ៉ាំបាយដែលនាងជាអ្នកធ្វើនោះ ទាំងដែលនាងក៏ជាអ្នកជំងឺ ប៉ុន្តែ​រហ័សរហួនជាងគេទៅទៀត បើឲ្យគេចូលផ្ទះបាយធ្វើម្ហូប មិនដឹងថ្មើរណាបានញ៉ាំនោះទេ ទោះបីគេជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនចំណី អាហារ នឹងដៃគូសហការជាមួយម្ចាស់ភោជនីដ្ឋានជាច្រើនក៏ដោយ ក៏គេនៅតែធ្វើមិនលឿនដូចនាង។
"ឆ្ងាញ់ទេ? ខ្ញុំទើបតែសាកល្បងរៀនធ្វើមុខម្ហូបថ្មី បើលោកចូលចិត្ត ខ្ញុំនឹងបានធ្វើឲ្យទៀត" នាងច្រត់ចង្កាសម្លឹងមើលមុខគេ រង់ចាំចម្លើយពីចៅហ្វាយចិត្តខ្មៅដែលធ្វើបាបបានគ្រប់កាលៈទេសៈ ដែលខ្លួនអាចធ្វើទៅរួច មិនខ្វល់ថានាងកើតអ្វីនោះទេ បើចង់ធ្វើគឺទៅរួចទាំងអស់។
"អាចញ៉ាំបាន" ចម្លើយរបស់គេធ្វើឲ្យនាង បាក់ទឹកចិត្តអស់រលីង ខំតែគិតថាគេញ៉ាំត្រូវមាត់ ហើយក៏ឆ្ងាញ់ សរសើរនាងថាស្នាដៃល្អ ប៉ុន្តែនេះអត់សរសើរទេ។
"ចុះរសជាតិ?"
"សួរច្រើនម៉្លេះ?" គេងើបមុខសម្លឹងនាងដែលគិតតែពីសួរដដែលៗ ទាំងដែលឃើញហើយថាកំពុងតែញ៉ាំនឹងមាត់ មិនបានប្រើជើងមកញ៉ាំឡើយ ខូចអារម្មណ៍តែម្តង មកសួរនាំដដែលៗ ឲ្យគេធុញថប់ខ្លាំងណាស់។
"សុំទោស" នាងឱនមុខចុះលែងហ៊ានសួរទៀត ព្រោះផ្គាប់ចិត្តគេមិនត្រូវ តែបែរជាមកត្រូវមាត់គេជំនួស។
"យើងឆ្អែតហើយ រៀបចំទុកដាក់ទៅ ហើយក៏ឡើងទៅតាមយើងនៅក្នុងបន្ទប់" គេក្រោកដើរចេញ ផ្តាំផ្ងើរួចអស់ ក៏តែងតែបែបនឹង គ្មានស្អីក្រៅពីរឿងលើគ្រែនោះទេ នាងក្រោករៀបចំប្រមូលចានលាងរួចរាល់ ទើបឡើងទៅរកគេនៅក្នុងបន្ទប់។
ថេយ៉ុងងូតទឹករួចល្មមពេលនាងមកដល់ គេកំពុងតែស្លៀកពាក់រៀបចំខ្លួនដេក ពេលងាកមកឃើញនាង ក៏ធ្វើមុខងាប់ហៅនាងឲ្យចូលទៅក្បែរ។
"មកនេះផ្លាស់ឈុតដេកទៅ" គេហុចអាវរបស់ខ្លួនឯង ឲ្យទៅនាងប្តូរ ដើម្បីឆាប់បានចូលដេក យប់ក៏ជ្រៅក្រែលដែរ។
"ចាស៎" នាងទទួលយកអាវពីគេ ចូលទៅប្តូរក្នុងបន្ទប់ទឹក ពេលប្តូររួចចេញមកវិញក៏ធ្វើភ្នែកភ្លឹះៗសម្លឹងបុរសដៃឆៅ វាយដំ បាញ់ប្រហារមិនញញើតដៃនោះដេករង់ចាំនាងនៅលើគ្រែយ៉ាងទំនង។
"មើលស្អី?ម៉េចមិនឆាប់ឡើងមកដេកមក" គ្រាន់តែដេកក៏ត្រូវបង្ខំដោយប្រើទឹកមុខ កំហិតកំហែងបញ្ជាអ៊ីចឹងទៀត កំពូលមនុស្សផ្តាច់ការ យល់តែចិត្តខ្លួន បេះដូងផ្សែងពិតមែនណា៎បុរសម្នាក់នេះ។
"ដេកត្រង់នេះឬ?" នាងសម្លឹងមើលកន្លែងដេកហើយក៏ព្រឺព្រួច ឃើញគេដេកដាក់ដៃម្ខាងសណ្តូកលើខ្នើយ ម្ខាងទៀតលើកឡើងលើដូចជាចង់ឲ្យចូលទៅដេក ហើយក៏សង្រ្គប់ឱបអ៊ីចឹង។
"ចង់ដេកលើក្បាលយើង? ចង់ឲ្យយើងដេកហិតគូទនាង?" ហេតុអ្វីក៏គេចូលចិត្តតែផ្ចាញ់នាង ដោយបែបនេះអ៊ីចឹង នាងឯណាដែលហ៊ានដល់ថ្នាក់ដេកលើក្បាលគេ គ្រាន់តែកើយទ្រូងគេក៏នាងមិនចង់ហ៊ានផង ទម្រាំតែដេកអ៊ីចឹងទៀត នាងធ្វើមិនរួចទេ។
"ខ្ញុំមិនបានមានន័យចឹងទេ" នាងលើកដៃប្រកែក បដិសេធយ៉ាងញាប់បបូរមាត់ តែក៏ត្រូវតែទៅដេកតាមបញ្ជារបស់គេ បើមិនធ្វើតាមនាងទេជាអ្នកដែលឈឺខ្លួន មិនមែនជាអ្នកផ្សេងណាឡើយ។
"ឡើងមក យប់ឡើងយើងជាអ្នកនៅពីលើដដែលទេ"នាងដាក់ខ្លួនដល់លើគ្រែ ក្បាលដាក់កើយលើដៃគេ ស្របពេលដែរគេក៏លើកដៃមកឱបនាងវឹង ដោយនិយាយស្តីដូច្នេះ នាងដឹងច្បាស់ណាស់ ថាចៀសមិនផុតពីរឿងនោះទេ បើគេមិនត្រូវការគឺមិនហៅឲ្យមកដេកកើយដៃ ឱបថើបអ៊ីចឹងឡើយ។
"ខ្ញុំ..."រ៉ូឃី ធ្មេចភ្នែកព្រឺសម្បុរ គ្រាន់តែដាក់ខ្លួនដេកមិនទាន់ដឹងអ្វីផង គេលូកដៃចូលក្នុងអាវដែលនាងពាក់ទៅហើយ ដោយច្របាច់ដើមទ្រូងរបស់នាងលេង ពីម្ខាងទៅម្ខាង ដូចមិនក្រែងចិត្តនាងសោះ កូនបំណុលដែលដាច់ថ្លៃគឺត្រូវសងដោយការធ្វើដូច្នេះមែនឬទេ?
"មិនពាក់គ្រឿងក្នុងទេឬ?" គេច្របាច់ហើយ ក៏ធ្វើជាសួរ បើរាល់លើកឲ្យតែមកបន្ទប់គេ គឺដឹងតែឲ្យដេកថ្ងូរ ដេកអង្រួនហើយ តើនាងនៅពាក់ធ្វើស្អីទៀត នាំតែគេដៀលដដែលនឹង។
"ព្រោះយប់បន្តិចលោកអាចនឹងធ្វើរឿងនោះ ទើបខ្ញុំមិនពាក់នាំតែលោកពិបាកដោះចេញ អ៊ីចឹងដេកទទេតែម្តងទៅ" គេដេកច្របាច់ ធ្វើឲ្យនាងសង្កៀរអស់មួយតួខ្លួនហើយ ហេតុអ្វីក៏ម្លឹងៗ ដូចមិនចេះឆ្អែត មិនចេះធុញសោះ។
"យើងថានាងហាច់ច្រើនជាង" ដៀលទៀតហើយ គេយ៉ាងម៉េចនឹង? ល្អមិនទាន់បានប៉ុន្មានម៉ោងផង ក៏បែបនេះទៀតហើយ ដៀលនាងហាច់ហើរ តែក៏មិនដែលទៅហាច់ដាក់អ្នកផ្សេងនោះទេ ក្រៅពីគេតែម្នាក់ដែលនាងហាច់ដាក់ បើមិនហាច់ដាក់គេខឹងទៀត ធ្វើស្អីក៏មិនចេះត្រូវចិត្ត បើមិនធ្វើសោះក៏ខុសកាន់តែខ្លាំង។
"ហាច់ដាក់តែលោកម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ" នាងតបខ្សាវៗ ប្រឹងលេបទឹកភ្នែកដែលកំពុងរៀបនឹងហូរមក បើធ្វើល្អនិយាយល្អជាមួយនាង ពេញ24ម៉ោងតែម្តង មិនកើតទេឬ?ចាំបាច់អីល្អពាក់កណ្តាល អាក្រក់ពាក់កណ្តាលនោះ ដែលគិតអាណិតស្រឡាញ់ចំពោះនាងខ្លះទេ?
"ហ៊ឹស!" គេគ្រហឹមដោយការអស់សំណើច ទាញកន្រ្តាក់ដើមដៃនាងមួយទំហឹងបង្វែរទៅរកគេ នេះកំពុងតែញញឹមហើយ ប៉ុន្តែញញឹមបែបឃោរឃៅ ឈាមត្រជាក់ អាចសម្លាប់មនុស្សបានដោយគ្មានអាវុធ។
"យើងចង់ស៊ីនាងឥឡូវនេះ មិនចង់ចាំយប់ជាងនេះទៀតទេ ដោះចេញទៅអាវលើខ្លួនរបស់នាង ហើយក៏ចេញចរិតហាច់របស់នាង ដាក់យើងមក យើងចង់ឃើញនាងហាច់" រ៉ូឃី ក្រោកអង្គុយ ដោយលើកដៃព្រឡេះឡេវអាវ រហូតទាល់តែអស់ ទើបដោះអាចចេញពីលើខ្លួនគេម្តង។ គេសម្លឹងនាង ដោយទឹកមុខស្មើ ចង់ដឹងថានាងនឹងធ្វើបែបណាមកលើគេ ហាច់របស់នាងតើហាច់របៀបម៉េច។
ដោះអាវគេចេញហើយ ក៏ឱនទៅថើបថ្ពាល់គេថ្នមៗ បង្អូសបបូរមាត់ចុះមកថើបទ្រូងរបស់គេ ដែលអ្នកមើលក៏ចាប់ក្របួចសក់នាងនៅក្នុងកណ្តាប់ដៃទៀតហើយ រ៉ូឃី មិនយំមិនសម្រក់ទឹកភ្នែកនោះទេ ប៉ុន្តែនាងបែរជាចាប់ទាញដៃគេចេញពីសក់ក្បាល រួចក៏ឱនទៅថើបបបូរមាត់របស់គេ លើកដៃអង្អែលទ្រូងគេជារឿយៗ រហូតចុះមកដល់ត្រឹមចង្កេះខោ នាងក៏លូកដៃចូលទៅក្នុងខោ អង្អែលថ្នមៗពីលើរបស់ហាប់ណែនដែលកំពុងតែចាប់ផ្តើមខឹងបន្តិចម្តងៗ។
"ហ្ហឺ" ថេយ៉ុង ដែលបម្រុងលើកដៃបោចសក់នាងនោះ ក៏ត្រូវទម្លាក់ចុះវិញ មកក្រសោបឱបកាយរបស់នាងដែលសង្កត់នៅពីលើគេ។
"អ្ហឹម!" នាងលូកដៃចូលទៅកាន់តែជ្រៅដល់ក្នុងខោលីអូ ហើយក៏អង្អែល រួចក៏ច្របាច់ថើរៗ ហៅសំឡេងថ្ងូររបស់គេ ឲ្យបន្លឺចេញពីបុរសផ្តាច់ការ មាត់ក៏ត្រូវនាងថើបជាប់ ថ្ងូរបានតែក្នុងបំពង់ក ដូចជាត្រូវនាងដាក់ទោសហើយមែនទេ នៅក្នុងពេលនេះ។
រ៉ូឃី ដកមាត់ចេញ ដោយឱនទៅស្រាតខោឲ្យគេ ពេលស្រាតរួចនាងក៏អង្គុយសម្លឹងមើល មុខក៏ចាប់ផ្តើមក្រហម តែក៏ស្ទុះមកលើវិញ នាងមិនហ៊ានទេ មិនហ៊ានសាកល្បងឡើយ។
"ឈប់ធ្វើអី? ចាត់ការទៅ" គេទាញនាងចេញពីទ្រូង ដែលនាងមកឱបគេស្អិតដល់ថ្នាក់នេះ កំពុងតែស្លុងអារម្មណ៍ផង មកលេងអីតាណើបៗ ឈប់ពាក់កណ្តាលទីអ៊ីចឹង។
"ខ្ញុំចុកពោះណាស់! អ្ហឺ!" នាងលើកដៃមកឱបពោះ ធ្មេចភ្នែកម្ខាង បើកភ្នែកម្ខាង កុំប្រាប់ឲ្យសោះថាលេងល្បិចដាក់គេទៀតណា៎ ថេយ៉ុង ដាក់នាងឲ្យដេកផ្ងា គេក៏មកអង្អែលពោះនាងថើរៗ សម្លឹងនាងដោយការបារម្ភ។
"ឈឺខ្លាំងទេ? យើងនាំនាងទៅមន្ទីរពេទ្យ"
"ឈឺពោះមករដូវ" ឈឺពោះមករដូវ? គេជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នា ថ្ងៃនេះមករដូវ? ហើយចុះម្តេចក៏គេមិនដឹង បើមិនឃើញប្រឡាក់ស្អីផង លើពូកក៏មិនឃើញ។
"អ្ហាយ៎! ធ្វើអី?" នាងស្រែកដោយការភ្ញាក់ផ្អើលពិតមែន ពេលគេលើកជើងនាងឡើងលើទាំងពីរដូច្នេះ ហើយគេក៏ឱនទៅសម្លឹងមើលទៀត កាន់តែរោគចិត្តពិតមែនហើយ។
"មករដូវស្អី បើយើងមើលមិនឃើញស្អីផង នាងបោកយើងមែនទេ?" គេគំហកសួរ ប៉ុន្តែមិនបានទម្លាក់ជើងនាងចុះឡើយ បន្តលើកឡើងលើដដែល ដូចព្យួរសាច់ជ្រូកអ៊ីចឹង រ៉ូឃី ខាំបបូរមាត់ស្រក់ទឹកភ្នែកទប់មិនជាប់ ព្រោះតែភាពអាម៉ាស់របស់នាង ដែលត្រូវគេមកធ្វើដូច្នេះ។
"ទម្លាក់ជើងចុះ កុំលើកបែបហ្នឹងខ្ញុំខ្មាសណាស់ ដាក់ចុះ អ្ហឹកៗ ម៉ាក់អើយជួយកូនផង អ្ហឹកៗ" លើកទីមួយហើយដែលគេឮនាងយំស្រែកហៅម្តាយដូច្នេះ គេនៅតែសម្លឹងជើងនាងដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងដៃ នាងក៏រឹតតែយំ វាយពូកឌឹបៗ គេចាប់ផ្តើមហួសចិត្តនឹងនាងហើយដែលមកយំវាយតប់ពូកដូច្នេះ គិតថាខ្លួនឯងជាកូនក្មេងមែនទេ កញ្ចាស់ក្បាលអាយុ20ឆ្នាំហើយនឹង។
"នាងក្មេងឡប់"

________
រោគចិត្តមែនតើ!