ភាគ១៩:ទើបងើបពីឈឺតា៎នឹង!
គេយកនាងមកដាក់នៅលើគ្រែដេកវិញ ពេលខ្នងដល់គ្រែភ្លាមនាងស្រាប់តែបើកភ្នែកសម្លឹងមុខគេភ្លឹះៗ ទាំងដែលគេក៏នៅតែធ្វើមុខដដែលដាក់នាង ទម្លាប់មុខបែបនេះ មិនគិតថាផ្លាស់ប្តូរវាចេញខ្លះទេ។ រ៉ូឃី ក្រោកអង្គុយវិញម្តង នាងមិនសូវជាទម្លាប់នៅដេកស្ងៀមៗនោះទេ ព្រោះតែត្រូវគេប្រើឡើងសឹងសឹកម្រាមដៃអស់ទៅហើយឲ្យធ្វើនេះធ្វើនោះ ការងារក្នុងផ្ទះធ្វើតែនាងម្នាក់ឯង ហត់ហើយនៅមិនពេញចិត្តនាងទៀត អ្វីដែលពិសេសបំផុតនោះគឺហៅឲ្យចូលបន្ទប់របស់គេធ្វើតែរឿងលើគ្រែ ប៉ុន្តែឥឡូវនាងមានលេសឈឺយកមកបាំងមុខទើបគេមិនធ្វើរឿងដូច្នោះចំពោះនាង។
"ដេកទៅ មិនបាច់សម្លឹងមុខយើងទេ" គេបម្រុងរុញនាងឲ្យរាបខ្នងទៅលើគ្រែវិញ ព្រោះចង់ឲ្យនាងបានសម្រាកយកកម្លាំង នឹងឆាប់បានចេញពីមន្ទីរពេទ្យ តាមដែលដឹងមក នាងក៏មិនចូលចិត្តមន្ទីរពេទ្យដូចគ្នាដែរ។
"លោក! ខ្ញុំចង់ចេញទៅខាងក្រៅនាំខ្ញុំទៅបានទេ?ខ្ញុំអផ្សុកណាស់" គេត្រូវចុះចាញ់ក្រោមទឹកមុខកម្សត់ៗរបស់នាងបែបនេះតើមែនទេ? នាងអង្វរឱបដើមដៃគេ លេងទាំងទឹកមុខ ទាំងពាក្យសម្តី។
"នាងចេញក្រៅមិនបានទេត្រូវសម្រាកមើលថែខ្លួនឲ្យជា" ស្តាប់ប្រយោគគេបដិសេធហើយ ធ្វើឲ្យនាងរលីងរលោងទឹកភ្នែក ស្រក់ចុះមកម៉ាត់ៗបានយ៉ាងងាយ រួចក៏យល់ព្រមដេកវិញ ប៉ុន្តែក៏ដេកបែរខ្នងដាក់គេ ទាញភួយដណ្តប់ទាំងកំពុងយំមិនសុខចិត្តសោះឡើយ ត្រូវហើយនាងភ្លេចគិតថាត្រឹមជាស្រីកំណាន់របស់គេ មិនមានសិទ្ធិទាមទារអ្វីច្រើនជាងនេះឡើយ។
"យំ?រំអួយទៀតហើយ" គេដើរទៅឈរពីមុខនាង សម្លឹងមុខនាងយំ ប៉ុន្តែក៏មិនបានធ្វើឲ្យទឹកមុខរបស់គេប្រែប្រួលឡើយ ធ្មឹងៗដូចរាល់ដង។
"មិនបានរំអួយទេ ប៉ុន្តែចង់ដើរលេង ចង់ឲ្យលោកនាំចេញទៅខាងក្រៅ អ្ហឹកៗ!" នាងពេបមាត់យំយកៗ នៅលើគ្រែ ចរិតនាងដូចជាកូនក្មេងខ្លាំងម៉្លេះ តាំងពីភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមក ហេតុអ្វីក៏នាងប្រែប្រួលចង់តែយកតាមចិត្តខ្លួនឲ្យតែបានដូច្នេះ។
"ជូតទឹកភ្នែកឲ្យស្អាត ហើយក្រោកមកចាំយើងនាំនាងចេញក្រៅ ប៉ុន្តែចាំឲ្យសុងហូទៅយកសម្លៀកបំពាក់នាងមកសិនចាំទៅ" នាងងក់ក្បាលយល់ស្របទាំងទឹកភ្នែកកំពុងតែហូរ ដោយក្រោកហក់ទៅក្រសោបកគេសឹងតែចាប់មិនចង់ទាន់ទេតើ។
•••
បន្ទាប់ពីស្លៀកពាក់រួចហើយ អ្នកទាំងពីរក៏លួចចេញទៅខាងក្រៅដោយស្ងាត់ៗ ព្រោះគ្រូពេទ្យមិនទាន់អនុញ្ញាតឲ្យនាងចេញពីពេទ្យនោះទេ នៅតាមដានមើលស្ថានភាពឲ្យជាក់លាក់សិនទើបអាចចេញបាន។
ថេយ៉ុង បើកឡានចេញពីមន្ទីរពេទ្យ ដោយទៅជាមួយនឹងសំណព្វចិត្តរបស់ខ្លួន នាងសម្លឹងមើលតាមដងផ្លូវដោយព្រិចភ្នែកញាប់ស្អេក បេះដូងរបស់នាងលោតឌឹបៗ ព្រោះតែរំភើបពេក កម្រនឹងបានដើរចេញក្រៅជាមួយគេខ្លាំងណាស់ នាងត្រូវជាប់ឃុំឲ្យនៅតែក្នុងផ្ទះ4ខែហើយ ពេលយូរៗបានចេញម្តងដូច្នេះគឺច្បាស់ជាសប្បាយអរហើយ។
"ពួកយើងទៅដើរលេងឯណា?លោកនាំខ្ញុំទៅណា?"បន្ទាប់ពីសម្លឹងតាមដងផ្លូវអស់ចិត្តហើយនោះ ទើបនាងងាកមកសួរគេវិញ ថេយ៉ុង ចាប់ប្រអប់ដៃនាងទៅដាក់លើភ្លៅរបស់គេ បណ្តាលឲ្យក្មេងរំភើបមួយតង់ថែមទៀត នឹងទង្វើរដែលគេកំពុងតែធ្វើដាក់ខ្លួន គេនៅល្អបែបនេះរហូតទៅតើបានទេ ចង់ឲ្យគេក្លាយជាបុរសដែលផ្តល់តែភាពកក់ក្តៅមកកាន់នាង មិនមែនជាទឹកភ្នែកឬការវាយដំ ប្រមាថមាក់ងាយនោះទេ។
"ទៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលអាចនាំនាងទៅដល់" គេតបមករឹតតែធ្វើឲ្យនាងរំជួលចិត្ត ទើបក្បាលក៏ងាយចិត្តក៏ងាយ ផ្តេកក្បាលកើយលើស្មារបស់គេភ្លាម ។
•••
នៅថ្ងៃនេះផងដែរ ពួកគេបានបង្កើតអនុស្សាវរីយ៍ជាច្រើន ដែលមិនធ្លាប់បានធ្វើវាសោះកាលពីមុន មិនថាស្នាមញញឹមដែលផ្តល់ឲ្យគ្នា ការឱបក្រសោប ក៏មិនមានពាក្យថាប្រកែកឬក៏បង្ខំចិត្តឡើយ។ តាំងតែពីថ្ងៃត្រង់រហូតដល់យប់ពួកគេមិនទាន់ត្រលប់ទៅមន្ទីរពេទ្យវិញឡើយ ថេយ៉ុងបាននាំនាងឡើងមកលើអគារមួយកន្លែងដែលអាចមើលពីទីនេះទៅឃើញអគារតូចធំផ្សេងៗបានយ៉ាងច្បាស់ត្រជាក់ភ្នែកតែម្តង នាងឈរសម្លឹងមើលដោយបេះដូងលោតញាប់ញ័រខុសចង្វាក់ វាពិតជាស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ នាងមិនដែលបានឃើញពីទិដ្ឋភាពទាំងអស់នេះពីមុនមកឡើយ។
"ស្អាតខ្លាំងណាស់" នាងញញឹមរលីងរលោងទឹកភ្នែក មិនបានចង់រំអួយ ហូរទឹកភ្នែកឲ្យគេបានឃើញនោះទេ ប៉ុន្តែនាងទប់មិនជាប់ មិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងពីទិដ្ឋភាពទាំងអស់នេះ មិនឲ្យចិត្តរំភើបកញ្រ្ជោលបានមែនណា៎។
"យើងថានាងស្អាតជាង" គេសម្លឹងមើលតែមុខរបស់នាងនោះទេ ឃើញនាងរំភើបញាប់ញ័រដូច្នេះ គេក៏សប្បាយតាមនាង អាចធ្វើឲ្យគេបំភ្លេចរឿងកូនបានមួយឆាវៗ សារភាពតាមត្រង់តាំងតែពីដឹងថានាងរលូតកូនមក គេចាប់ផ្តើមខ្លាចនឹងបាត់បង់នាងទៅដូចជាកូនដែរ សុខៗបាត់ទៅទាំងមិនដឹងខ្លួនវាពិតជាឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់។
"លោកថាយ៉ាងម៉េច?" នាងបែរមកសួរគេដោយឮមិនសូវជាច្បាស់ ចំពោះសម្តីអម្បាញ់មិញ ប៉ុន្តែក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើឫកពាហីៗដាក់នាង លែងសម្លឹងមុខនាង ខ្លាចនាងចាប់បាន គេបាក់មុខ ដើរតួធ្វើប្រុសផ្តាច់ការមិនសម។
"យើងចាប់ផ្តើមធុញហើយ ល្មមដល់ពេលត្រលប់ទៅវិញបានហើយមែនទេ?" ដៃស៊កចូលក្នុងហោប៉ៅខោ បែរមុខសម្លឹងទៅកាន់ទីក្រុងដ៏មមាញឹក ភ្លើងអគាររត់លឿនខ្វាត់ខ្វែងប្តូរពណ៌ ប្តូរម៉ូតចាប់មិនទាន់មើលមិនចាំឡើយ ប៉ុន្តែគេចាំតែម្យ៉ាងគត់គឺស្រីដែលឈរក្បែរខ្លួនរបស់គេ ក្លិនអ្វី កម្ពស់ប៉ុន្មាន លេខខោក្នុង អាវក្នុង សំឡេងនាងថ្ងូរគឺចាំបានទាំងអស់។
"អរគុណដែលនាំខ្ញុំមកដើរលេងឲ្យស្គាល់ពិភពលោកខាងក្រៅដូចគេដូចឯងដូច្នេះ" នាង ឈរសម្លឹងមុខគេ ញញឹមទាំងបបូរមាត់ទាំងភ្នែក ហើយក៏បម្រុងចំតើតជើងទៅថើបគេផងដែរ ប៉ុន្តែគេបែរជាលើកដៃខ្ទប់មាត់នាងវិញ។
"កុំដាច់ដាបចង់ថើបយើងដោយសេរីពេក ទោះយើងជាប្រុសតែយើងក៏ចេះចង់បានសិទ្ធិដូចគ្នា នាងថើបរហេតរហូតផ្តេសផ្តាសពេក យើងសឹកបបូរមាត់អស់ហើយ" រ៉ូឃី ភាំងនឹងសម្តីរបស់គេពិតមែន ចេះកំណាញ់ខ្លួនតាំងពីពេលណា គ្រប់ពេលតែងតែទាមទារឲ្យនាងជាអ្នកថើបគេមុន ប៉ុន្តែពេលនេះហេតុអ្វីឃាត់ឃាំងនាងបែបហ្នឹង។
"បើចឹងរំលោភវិញមែនទេ?"នាងសួរផ្គើន ព្រោះក៏រាងអន់ចិត្តបន្តិចបន្តួចដូចគ្នាដែលគេបដិសេធការថើបរបស់នាងចំពោះគេ។
"បើនាងហ៊ានក៏ធ្វើទៅ...នែ៎! ដាច់ឡេវអាវយើងអស់ហើយ"គេនិយាយមិនទាន់ចប់ស្រួលបួលនោះទេ នាងបែរជាមកចាប់ទាញកន្រ្តាក់អាវគេឲ្យរបូតចេញពីគ្នា ជ្រុះឡេវសឹងតែអស់ពីអាវទៀត ចិត្តហ៊ានម៉្លេះកូនហ្នឹង លេបថ្នាំអ្វីច្រឡំមែនទេ?
"ខ្ញុំរំលោភលោកហើយណា៎" នាងលើកដៃឱបខ្នងគេ ខិតបបូរមាត់ទៅរកដើមទ្រូងគេ ដោយសង្កត់ថើបថើរៗពីលើសាច់ទ្រូងរបស់គេ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងឡើយ នាងលានអណ្តាតលិឍចុងទ្រូងស្រួចៗរបស់គេថែមទៀត ញើសហូរតាមជើងសក់ ក្នុងខ្លួនក៏ចេញចំហាយក្តៅភាយៗ គេទ្រាំមើលសកម្មភាពរបស់នាងបន្តទៀតលែងបានហើយ។ ទើបចាប់ទាញកញ្ចឹងរបស់នាង ឲ្យងើបមុខសម្លឹងគេ។
"ដេកផ្ងាលើឥដ្ឋទៅ ហើយក៏ស្រាតលីអូចេញផង" រ៉ូឃី លេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ សម្លឹងមុខគេ ដោយបង្ហូតកញ្ចឹងកចេញពីក្នុងដៃគេថ្នមៗ រួចក៏ទៅដេកផ្ងាលើឥដ្ឋតាមគេប្រាប់ ព្រមទាំងទាញលីអូមកទុកនៅលើក្បាល រង់ចាំឲ្យគេចូលមកចាត់ការជាមួយនាង។
ថេយ៉ុង លុតជង្គង់ចុះនៅលើឥដ្ឋ ដោយទាញស្រាតខោខ្លួនឯងចេញ រួចក៏លើកបញ្ឈរជង្គង់របស់នាងឡើង ដោយចាប់ផ្តើមស៊កបញ្ចូលអាវុធខ្នាតសាច់ណែនៗចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់នាងសន្សឹមៗ។
"អ្អាស៎!" នាងលើកដៃទៅខ្ទប់មាត់ ថ្ងូរចេញមកល្វើយៗ ពេលចូលដល់ក្នុងស៊ប់នាងងើយក្បាលសម្លឹងមើលមេឃ រលាក់ខ្លួនតាមកម្លាំងគេធ្វើចលនានោះមិនឈប់។
"អ្អាស៎!"
"សឺត!" គេថ្ងូរឱនមុខទៅរកដើមទ្រូងរបស់នាង ប្រើមាត់ជញ្ជក់សាច់ទ្រូងនាង បង្កើនអារម្មណ៍ស្រៀវឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយវិនាទីបន្ទាប់ នាងក៏នៅពីលើគេម្តង អុកអង្រួនដោយមិនខ្វល់ថាខ្លួនឯងទើបតែងើបពីឈឺឡើយ នាងខាំមាត់ស្រៀវស្រើបមិនចាញ់គេនោះទេ ល្បែងស្នេហាដ៏ក្តៅគគុកវាយលុកឥតស្រាកស្រាន្ត កណ្តាលវាលលើដំបូលអគារក៏មិនខ្វល់ដែរ។
ប្រហែលជា1ម៉ោងកន្លងផុតទៅ ល្បែងក្តៅរោលរាលមួយនេះក៏បានបញ្ចប់ទៅយ៉ាងរលូន រ៉ូឃីក្រោកចេញពីលើខ្លួនគេ ដោយទាញយកខោលីអូរបស់គេមកកាន់ ទើបគេលោដៃទៅក្បែរ ដោយចង់យកខោលីអូមកស្លៀកវិញ។
"ឲ្យលីអូយើងវិញមក"
"អ្ហឹម...ក្រអូបឈ្ងុយដ៏ហើយលីអូរូបខ្លាឃ្មុំនេះ" ថេយ៉ុងក្តាប់មាត់សម្លក់មុខនាង ដែលនាងឈ្លើយ ហើយក៏រោគចិត្ត ហិតលីអូគេ ហើយក៏និយាយស្តីថាគេស្លៀកខោលីអូរូបខ្លាឃ្មុំអ៊ីចឹងទៀត។
________
