Ölümü Görebilen Gözler • Quicksilver

You're Different.

Bu bölümü @BayanKaktus'e ithaf ediyorum çünkü en uzun bölüm bu olacak.700'den aşağı olmaz merak etmeyin...

Tatil bitmişti. SHIELD'a dönmüştük.Evimize...

Odama girdim.Aynanın karşısına geçip kulaklarıma gelen dağınık mavi dalgalı saçlarımı karıştırdım.Üzerimdeki kıyafetleri çıkarıp yara izlerine uzun uzun baktım.İstisnasız her yer yara doluydu.

Burada süper insanlar var.Belki...Olmaz ya nasıl düzeltecekler ki?

Dolabı açıp kıyafet arayışına çıktım.Bol bir pantolon,bol bir tişört ve üstüne de ceket.Harika.Yazın kışlık kıyafetler giyecek kadar harika.

Dışarı çıktım.İlk geldiğim zamanla alakası yoktu.Herkes mutluydu.

Ya da öyle görünüyorlardı.

Ne zaman Pietro'yu görsem içimden gülmek geliyordu.Yalnız kalabileceğim bir yere gidip kahkahalarımı bastıramıyordum.Wanda'nın öğrenmesini neden istemediğim hakkında kendimi sorgulamak zorunda kaldığım zamanlar oluyordu.Her seferinde tek bir karar veriyordum.

Benden nefret etmesini istemiyorum.Beni yeterince iyi bulmayabilir.sonuçta kardeşiyle aramda bir şeyler var.Bir şeyler.Adını koymak istemiyorum.

SHIELD'a ilk geldiğim zaman Steve'in yanında oturan iki çocuk geri gelmişti.

Jack ve Apprel.Onların özelliklerini bilmiyordum.Yanımdan geçen Fury'i durdurup sordum."Onlar Hayalet Sürücülerden.Kız olan soğuk,erkek olan sıcak sürücü."deyince ilginç geldiler bana.Ama ben soğuk kanlılığımı koruyacaktım.Yürüyüp geçtim.Çoğu kişi burada değildi ve aşağıdan sesler geliyordu.Ne olduğunu merak ettim.Aşağı indim.Dövüş odası gibi bir yer vardı.Kapısından içeri girdim.Herkes spor kıyafetlerini giymiş,birbirleriyle eğitim yapıyorlardı.Steve ve Pietro yumruklarla dövüş yapıyorlardı.Boks gibi değildi.Ortalıkta birbirleriyle yumruklaşıyorlardı işte.

İçeriye girdiğim zaman Pietro'nun gözleri bana kaydı ve Steve yumruğunu suratına geçirdi.Pietro sarsıldı.Kahkahalarla gülmeye başladım.Steve bana baktı bu seferde Pietro yumruğunu onun suratına geçirdi.

Tony bana yan bir bakış attı ve koşu bandında koşarken" Sen de üzerini değiş de senin marifetlerini görelim."dedi ve birden sustum.Olmazdı.Saçlarımı yüzümden çektim.Herkes bana bakmaya başlamıştı.Özellikle o."Bunu yapmak zorunda değilsin.Git."der gibi bakıyordu.Gidecektim gitmesine ama nasıl yapacaktım bunu?Umutsuzca Pietro'ya baktım.Bana bir şey söylemek için sabırsızlanıyordu.Yerinde kıpırdanıp duruyordu."Olmaz"dedim sessizce."Niye?"dedi Tony de."Çünkü olmaz!"diye bağırdım.Arkamı dönüp çıktım.Odama kendimi attım. Pietro'ya güveniyordum.

Ben odamdan çıktıktan sonra Tony merakını gizleyememişti.Önceden beni dürttüğünde sinirlenmiştim ve zayıf noktamı biliyordu.Bilerek yolda yürürken bana çarptı.Evet,kasıtlı bir çarpmaydı. Senden oyuncu olmaz Tony.

Canım çok acıyordu yine.Niye böyle bir şey yapmıştı ki?Benden nefret mi ediyordu?Tüm vücudum yine sızlamaya başladı.Derin derin nefes almaya çalışıyordum.Bağırmamak için dudaklarımı birbirine bastırdım.Sessizce inlemeye başladım. Tony meraklı gözlerle beni izliyordu.Ne yapacağımı merak ediyordu.