Ölümü Görebilen Gözler • Quicksilver

Stop Laughing!

Arkadan gelen bir kahkaha dikkatleri dağıttı.Gülüşler arttıkça merak arttı.Kız çekilip arkasına döndü.Alaylı bakışını suratına yerleştirdi.

"Bunun için mi beni postaladınız?"diye sordu Pietro.Wanda gülerek ikizinin yanına geldi.Sarıldılar."En iyisi sen olmalısın."dedi Pietro gülümseyerek.

Uzun süredir göz kapaklarının arkasına sıkıştırılmış olarak duran,derin mavi gözleri parlamaya başlamıştı.Tuhaf ama güzel bir histi.Sadece yapay bir yaşam olması onun için kötüydü.Kahraman olmak hayatını yaşayamamasına sebep oluyormuş gibi hissediyordu.Kahramanlık yaparken birini kaybetmişti.Kopmamalıydı.Doya doya yaşamalıydı hayatı."

En son Pietro'yu gördüğümü hatırlıyordum.Gerisi yoktu.Şimdi geri dönmüştüm ama kendimi çok kirli ve yapay hissediyordum.Daha önce hiç yaşamadığım bir histi.Her an kalp krizi geçirebileceğimi söylemişlerdi.Yaşamak zor olacaktı.Şimdilik hiç bir şeyi ona anlatmamayı tercih etmişlerdi.Tercihlerine uymak zorundaydım.Yüzümdeki değiştirmeyi düşünmediğim tebessümle şu anki hislerimi ifade etmiyordum.Kafam düşüncelerle dolu ve karışıktı.

Onlara sürpriz yapmak için uzakta indim.Gerçekten Alexander'ın düzeldiğini düşünüyordum.Arabayla arkamdan gelmişti ama.Arabadan indiğim anda İntikamcıları görmüştüm.Onlara doğru yürümeye başlamıştım ki belime bir hançer girdi.Belli etmemeye çalışmıştım.Hatırladıkça kötü oluyordum.

Wanda aklımdaki görüntüleri görmüş olacak ki suratı bembeyaz oldu.Konuşamadı.Sadece gülümsedim.Kafamı boşaltmaya çalıştım ama olmuyordu işte.Pietro bakışlarını bana çevirince gözlerimi kaçırmayı denedim."Hadi bunu kutlayalım."dedi Tony.Pietro Tony'e "Biraz sesini kesebilir misin?"dermiş gibi baktı."Güzel fikir!"dedi Wanda.Ben ikizlerin neden Tony'den hoşlanmadıklarını bilmiyordum ama ona karşı her zaman soğuklardı.

Herkes en azından bir saatlik rahatlama için odalara çekilmişti.Hazırlanma vakti de denebilir en azından.

Aynaya baktım.Kolumda bir iz vardı.Deneyin uygulandığı kolumda.

"Hadi güzel bir şeyler giyelim."dedim aynada kendime bakarak.Ama tam yana doğru eğilmiştim ki tekrar aynaya baktım.Doğrulup kendimi izlemeye başladım.

"Kızın parlak gri mavi gözleri denizin mavisi ile gümüş karışımı gibiydi.Parlıyorlardı.Mavi saçları uzamıştı ve omuzlarına dökülüyordu.Güzel bir fiziği vardı.Normal bir boyu vardı.Pietro'dan biraz kısaydı.Karnındaki büyük dikişe elini götürdü."Niye bu kadar anormalim?"diye kendine sordu kız.Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı ve yavaşça verdi."Çünkü uyumsuzum."dedi kendi kendine."

Gözlerimi açtıktan sonra üzerimi çıkardım.Dolabı açıp bir elbise aramaya başladım.Straples(kesin yanlış)bir elbise buldum.Kenarlarındaki tüller yukarıya,kemere tutturulmuştu.Saçlarımı dağınık bir topuz yaptım.Ayakkabılarımı da giydikten sonra hazırdım.