Ölümü Görebilen Gözler • Quicksilver

He Will Be Fine,Don't Worry.

3 Yıl Önce,HYDRA Araştırma Üssü

"Çok önemli.Bizim için."dedi bir doktor camlarla kapalı odada çırpınan kıza bakarken.Yanında duran genç adama baktı."Diğer ikizleri elimizden kaçırmışken yenilerini bulmak bizim için çok iyi."dedi doktor.Yanındaki genç adama bakarak."Onu için doğrusunu yaptığımı biliyorum."dedi kendinden emin bir şekilde."Elbette.Onun için en doğrusu."dedi doktor."Ama siz Stark'ı tanımıyorsunuz.Diğerlerinin ona karşı büyük bir nefreti vardı.Şimdiyse onun yanındalar.Ona hizmet ediyorlar."dedi doktor elindeki kağıtlara bakışlar atarak.Kız elleri ve ayakları bağlı şekilde kenarı da büzüşmüştü.Kendisine benzeyen genç adama bakıyordu.Nefretle.Kızın konuşacak gücü yoktu.Sadece nefes alıp verebiliyordu.Vücudundaki her bir işkence izi canını fena halde yakıyor,enerjisini tüketiyordu.Kız burada öleceğine kendini inandırmıştı.

Erkek kardeşi o kadar hain ve acımasız yetişmişti ki saçları koyu kahveden maviye dönüşen kız kardeşinde bir şey olduğunu sezip tüm belirtileri denetmişti.En sonunda kendine bir bıçak saplayacakken kız zamanı bükmüş ve kardeşinin yerine başkasını koymuştu.

"Ne oldu?Neden önüme mavi saçlar geliyor?"diye sayıklamaya başladı kız."Benim saçlarım kahverengiydi."diyordu sürekli."Alex nerede?"dedi gözleri kapalı kendinden geçmiş bir halde.Kıza bir iğne saplandı.Kız kafasını yere çarptı ve sesleri kesildi."Seni sordu değil mi?"dedi doktor adama."Evet.Ben onu sormuyorum ama."dedi sinirle ve nefretle."Neden ona kötü davranıyorsun?"dedi doktor.Her ne kadar HYDRA için çalışsa da çoğu kişinin ikizine değer vereceğini düşünüyordu."Onu sevmiyorum.Hiç de sevmeyeceğim."dedi yüzünde tiksinmiş bir ifadeyle.Doktor aldığı cevap karşısında şaşkınlığa uğramıştı.Onlardan önce gelmiş ya da bulunmuş demeliydi belki de ikizler birbirlerinden ayrılamıyorlardı.Şimdiki ikizler birbirlerine yaklaşamıyorlardı.

2 Yıl Önce İntikamcılar Kulesi

Kız revir odasında gözlerini merakla açtı.Daha bir çocukken girdiği HYDRA'nın camlı odasında değildi artık.Burnunu dolduran çikolata kokusu onu sersemletmiş sayılırdı.Hem merak hem korkuyla karışık duygular hissediyordu.Kafasını kaldırdığında odada iki kişi gördü.Bir kız, bir erkek.Neden burada olduğunu,nasıl geldiğini falan merak etmiyordu.Çikolata istiyordu sadece.Beyaz saçlı çocuk ona çikolata fırlatmıştı isteği üzerine.Odadan çıkarken."Heav."diye hitap etmişti ona.

Günümüz

Pietro zorlanıyormuş gibi,konuşmayı unutmuş gibi görünüyordu.Kızı endişelendirdiği doğruydu.Kız sürekli çocuğun ellerini kavrıyordu çünkü feci halde titriyorlardı.

"Bana söyleyebilirsin.Korkmam veya kızmam."dedi kız en yumuşak sesiyle.Pietro derince yutkundu."Benden nefret edeceksin ama bunu yapmak zorundaydım."dedi sonunda zorlanarak.Heaven yumuşakça bakmaya çalışsa bile merakını gizleyemediğinin farkındaydı.Odada bulunan hopörlörden Jarvis'in robotik sesi yankılandı."Saldırı altındayız.İnternet delisi geri dönmüşe benziyor."deyince kız hiç bir anlam veremedi.Pietro eskisinden daha da çok korkmuş ve paniklemiş bir ses tonuyla " Çabuk!Çık buradan!Diğerlerinin yanına git!"diye bağırdı ve kızı kolundan çekiştirerek kapıya sürükledi.Kız çırpınmaya başlamıştı.Neler olduğunu öğrenmek istiyordu.Ondan bir şey gizlenmesi onu delirtirdi.Yüzbaşı kızın kollarını arkasında birleştirip geri çekti."Sen ne yapacaksın!!?"diye bağırdı kız son bir kez daha çırpınırken."O iyi olacak"dedi Yüzbaşı.

"İyinin anlamını bildiğinden emin değilim."diye laf yetiştirdikten sonra son bir kez "Pietro!"diye bağırmıştı ama beyaz saçlı çoktan ortadan kaybolmuştu bile.