Bazı Aşklar

O ilk gün

Hani bazı sabahlar olur. Ne uyanmak istersin ne uyumak. Uyandığında seni bekleyen güzel bir durum yoktur ama uyuduğunda da hiçbir şey çözülmez bilirsin. Yine öyle bir sabaha uyandım. Ne ağzımda tad vardı ne de can da huzur. Yeni bir dönem başlıyordu hayatımda ve ben hariç herkes heyecanlıydı. Yeni bir ilçeye taşınmış,liseye geçmiştim. Böyle bakıldığında heyecanlanmam gerekiyor ama sekizinci sınıfta yaşadığım o depresyondan sonra hayatta hiçbir şey bana zevk vermiyordu. Böyle bir sabaha uyanmıştım derin düşüncelerle. Yatakta dönüp duruyordum ta ki annem "Mehir sence de ilk günden okula geç kalmak ne kadar doğru?" diyene kadar. Kalktım üzerimi giyindim. Sabahları kahvaltı yapmaktan hoşlanmam. Bu yüzden çantamı alıp çıktım. Bir dolmuşa binip okula geldiğimde çok ürkütücü gelmişti. Sanki herkes çok büyüktü ve ben çok küçük kalmıştım. İlk defa bir yer bana ürkütücü gelmişti. Okuldu işte ama yapayalnız hissettirmişti. Sınıfımı bulup sıraya geçtiğimde ortaokuldan tanıdığım bir kaç arkadaşımı görmüştüm. O zaman biraz rahatladım çünkü bu koca okul beni içine yutacak gibiydi. Bilirsiniz her okulda müdürler olur ve pazartesi günleri konuşma yapmak onlar için mükemmel bir aktivitedir.  Yirmi sekiz dakika boyunca konuştu müdür bey. Ne birisi onu dinledi ne de vazgeçti konuşmaktan. Güç bela girdik sınıfa. Herkes ne garip ne tuhaf. Otuz kişiyiz ve kimsenin birbiriyle ilişkisi yok. Ortaokuldan tanıştığım arkadaşım yasemin ile yan yana oturdum. Çünkü o da yalnızdı bende. Ve en azından tanışıyorduk. Biraz sınıftakileri inceledim. Kimisi şarkı söylüyor ,kimisi herkesle samimi olmaya çalışıyor,kimisi çoktan arkadaş grubunu seçmiş, kimisi herkesten nefret ediyor,bazıları kimseyle konuşmuyor,bazıları heyecandan ölecek gibi gibi.Ve seni de orda gördüm. O zaman işte herşeyi değiştiren günlerden birisi olmuştu benim için okulun ilk günü.