Bazı Aşklar

Çıkış Saati

Ayborayla beraber oturmak halen zulüm gibi geliyor. Yasemin ile oturduğum zamanlardaki neşeli okul günlerimi özledim. Zaten canım sıkkın bu aralar. Bir de tüm dersleri sıkılarak geçirmek hiç hoş değil. Elbette öğle araları veya tenefüslerde Yasemin veya Buseyle takılıyorum. Yemek yiyoruz beraber,dolaşıyoruz, dedikodu yapıyoruz. Üçümüz en iyi arkadaş olduk. Bu üçlü gruplarda birisi hep dışlanır ama ben kimsenin kendini dışlanmış hissettiğini düşünmüyorum. Sonuçta birbirimize karşı güçlü bir sevgimiz var. Ama bu sevgi derslerde beni eğlendirmiyor. Canımın sıkkın olma durumuna gelirsek de Nur ile aramızda olan durum hayli can sıkıcı. Yakın olan bir dostumla selam dahi vermeden yanından geçmek üzüyor. Eski dost kelimesi eski sevgili kelimesinin yanında yanardağ gibi. Kalbi delip geçen. Yine böyle sıkıcı sıkıcı oturup kendi kendime düşünürken, birden yanıma Buse geldi.
-Okul çıkışı işin var mı? dedi.
-Hayır yok,neden sordun ki?
-İşin yoksa sen ben ve Yasemin okulun aşağısındaki piknik alanında oturalım mı hem de biraz sohbet etmiş oluruz.
-Olur elbette bende sıkılıyorum zaten. Dedim ve o gitti. Yanımdaki uykucu da duymuş birşeyler ve ne yapıp edeceğimizi sordu. Bende anlattım. Sonra yine uyumaya devam etti. Kızlara biraz Aybora ile oturmanın zorluklarından bahsederim okul çıkışında. Benim için de iyi olur. İçimde tuttukça daha çok sıkılıyorum. Elbette konuşuyoruz Ayborayla da. Ama işte sekiz ders varsa bunun ikisinde konuşmak bana yetmiyor. Ben konuşmayı seven birisiyimdir. Ve o da sevmiyor yani anlatmak dışında. O anlatsın ve birileri dinlesin. Son dersi de işleyip üçümüz okuldan çıktık. Biraz yürüdükten sonra bakkala ulaştık. Çekirdek,cips,kola alıp oturduk. Dünyanın en güzel şeyi arkadaşlarla yapılan çekirdek kola olabilir mi? Bence öyle. Ben çok severim. Biraz okuldan hocalardan, derslerden konuştuk. Ve konu malum kişiye geldi.