Bazı Aşklar

Yalnızlık

Aradan bir hafta geçti. Olaylar oldu bitti ve olan Mustafa'ya oldu. Disiplin cezası aldı. Bense artık sınıfta birkaç kızla düşman oldum. Aslında bu onların istediği bir şeydi. Bir sabah okula geldim ve benimle konuşmamayı seçtiklerini gördüm ve bu pek de umrumda olmadı. Sonuçta bana yetecek kadar arkadaşım var. Okulda da işler yolunda gidiyor. Halen Aybora'nın defterlerini yazıyorum. Bazen mahcup oluyor. Elimden almaya çalışıyor ama izin vermiyorum. Kendimi ona karşı borçlu hissediyorum. Ve bu borcu ödemek için yaptığım ufak bir görev sadece. Bir gün matematik dersindeydik. Aybora ile oturuyor ve sohbet ediyorduk. Birden beni sinirlendirdi ve yanından kalkıp başka sıraya geçtim. İkimizin defteriyle. Bir yandan soru çözüyor bir yandan da yazıyordum. Sonra hoca yanıma geldi ve iki defterle ne yaptığımı sordu. Bende Aybora'nın defterini doldurduğumu söyledim. Neden kendisinin yazmadığını ve ondan ayrı oturduğumu sordu. Bende burdan daha iyi gördüğümü ve onun da elinin ezildiğini söyledim. Aybora da elini gösterdi. Hoca da o zaman arkadaşının yanında otur ki ne yazıp nasıl yazdığına baksın dedi ve beni yerime geçirdi. Bende söylenerek geçtim. Aybora ve hoca birbirine bakıp sırıtmaya başladılar ve ders bitti. Evlere dağıldık. Haftasonu da Yasemin ve Buse ile buluşma ayarladık. Kalktım hazırlandım. Mavi kazağımı ve siyah pantolonumu üzerime geçirdim. Buluşma yerine doğru yola çıktım. Bu havalarda yürümeyi sevdiğim için yürüyerek gittim. Vardığımda kızlar gelmişti. Biraz havadan sudan,yaklaşan sınavlardan konuştuk. Sevmediğimiz kızlardan,sevdiğimiz hocalardan,beğendiğimiz çocuklardan. Buse ne yapıp ne edip konuyu yine Ayboraya getirdi.
-B:Ne konuşuyorsunuz Mehir? Ne anlatıyor sana benimle alakalı bir şey söylüyor mu?
-Valla pek bir şeyden bahsettiğimiz söylenemez. Kayda değer bir şey konuşmuyoruz. Havadan sudan, hocalardan bazen okulun dedikodusunu yapıyoruz. Senin hakkında hiç konuşmadık ama konuşursak elbette söylerim sana.
-B:Çok gizem dolu birisi ve bu beni ona çekiyor. Bakışı,duruşu herkesten farklı geliyor.
-Bilmiyorum bana öyle gelmiyor pek. Sıradan bir sınıf arkadaşım. Ve sıra.
-Y:Bir şey sorucam Mehir. Neden halen onun defterlerini yazıyorsun? Kendisi istediğinde yazı yazıyor eli acısa da.
-Evet ama ben yapamam ki sonuçta benim yüzümden oldu.
-Y:Sen ne yaptın ki?
-Gördüğüm şeyi ilk başta söyleseydim bütün bunlar olmayacak olay buralara kadar gelmeyecekti. Ama yapmadım ve vicdan azabı çekiyorum. En azından elimden gelen bu ve ben bunu yapmak istiyorum.
-Y:Kendini kullandırıyorsun.
-Ben senin gibi düşünmüyorum. Neyse bu konuyu kapatsak mı? Benim canım sıkkın biraz size ondan bahsetmek istiyorum.
-B:Ne oldu canım neyin var?
-Biliyorsunuz uzun zamandır Nur ile konuşmuyoruz ve ben eski zamanlarımızı çok özlüyorum. Sizinleyken de elbette mutluyum eğleniyorum ama onu da çok özlüyorum.
-Y:Bebeğim seni anlıyoruz. Zor bir durum ama elimizden ne gelir ki barışmıyorsunuz.
-B:Yasemin haklı. Biz burdayız. Seni mutlu etmek için ne yapabiliriz?
-Varlığınız yetiyor sağ olun kızlar. İyi ki tanımışım sizi. İyi ki girdiniz hayatıma.
Biraz daha böyle sohbet ettik. Kah güldük kah dertleştik. Akşam üzeri eve gitmek üzere ayrıldık. Eve geldiğimde hava kararmaya yüz tutmuştu. Bir şeyler atıştırıp odama geçtim. Kafam sürekli bulamıyordu. Kızlar yanımda olduğunu söylüyor ama onları görmediğim sürece konuşmuyoruz.  Birisinin interneti yok birisininse telefonu. Bu yüzden evde duvarlarımla konuşmaktan başka çarem yok. Sürekli şarkı dinliyor veya Aybora'nın defterlerini tamamlıyorum.  Bir de arada kitap okuyorum. Onun haricinde zamanım düşünmekle geçiyor. Okulu,Nur'u,ailevi sorunlarımı ya da Aybora'yı. O garip bir çocuk ve yavaşça çözülüyor. Benim ellerimde çözülüyor. Arada mesaj atıyor ve sohbet ediyoruz. Onunla zaman geçirmek hoşuma gidiyor. Hele de şu kimsemin olmadığı yalnız hissettiğim zamanlarda.