Uzun Boylu, Esmer Adam

20. Bölüm

Uyandığı oda kendi evine ait değildi. Süslü, altın varaklı tavan süslemeleri modern evinde olmadığının kanıtı. Üzerindeki örtüyü kaldırıp yavaşça yataktan kalktı. Hatıralar sisliydi. Bulunduğu zaman dilimi hakkında bir fikri yoktu. Üzerinde açılışta giydiği elbise yoktu. Saten uzun bir gecelik giydirilmişti. Sabahlık yatağın kenarındaki dilsiz uşağa asılmıştı.

" Siktir!" Sabahlığı giyerken odayı inceledi. Dorian' ın evindeydi. Bayılmadam önceki anılar dolmuştu zihnine. Tanıdık yabancının, onun hırsızı olma ihtimali bütün dengesini alt üstü etmişti. Ayağında klasik tüylü ev terlikleri vardı. Asil ingiliz hanımları gibi görünüyordu. Odadan çıkıp tanıdık evin içinde yürüdü. Gabriel O' Connor' ın sesi, yüzü ve kokusu zihnini meşgul ederken evin büyük salonuna vardı.

1700 lü yıllarda inşa edilmiş malikane oldukça gösterişli ve ihtişamlı bir taş binaydı. Dina korunmuş eşyaların ve modernizm ile birleştirilerek oluşturulmuş evin tarzını seviyordu. Işıklar açıktı. Gabriel adındaki adamı Dorian' a sormalıydı. Kapının kolunu çevirmiş tam itecek ve içeri girecekken adamın sesini duydu.

" O iyi, lakin kızın dünyası karıştı. Ben Dina' yı seviyorum ve onu her zaman koruyacağım. Bu yüzden onunla iş yapmanı doğru bulmuyorum kardeşim. Yarın görüşürüz." dediğini duydu. Karşı tarafla hararetli telefon konuşması son bulduğunda salona girdi Dina.

Dorian onu gördüğünde hızla oturduğu sandalyeden kalkıp koşar adım yanına gelip hızla satılmıştı. 
" Beni ne kadar korkuttuğu tahmin bile edemezsin canım. Benim yüzümden kalp krizi geçirdiğini ve öldüğü düşündüm. Doktor iyi olacağını söyleyene kadar sanırım 50 yıl kadar yaşlandım. Seni bu kadar çok sevdiğimi bilmiyordum bile." Kadının saçlarını okşarken şefkatli bir baba, korumacı bir ağabey gibiydi. Dorian' ın sesinin titrediğini hissettiğinde genç kadının gözpınarları ıslandı.

" Panin atak geçirdim." Dedi Dina. Dorian onu kendinden yavaşça uzaklaştırırdı ve gözyaşlarını sildi. " Beatrice, Ben ve Gabriel çok korktuk. Lakin hastane yerine seni buraya getirmek istedim. Aile doktorum geldi ve seni muaye etti. İyi olacağını söylediğinde sevinçten ağlayacaktım. Beatrice serumun bitene kadar buradaydı. Gitmek istemedi ama zorlada olsa onu evine gönderdim. Gabriel de burada. Aşağıda misafir odasında. Kendini suçlu hissediyor." Dedi Dorian. Kadını elinden tutup koltuklardan birine oturttu.

" Suçlu hissetmesine gerek yok. Hala atlamamışım Dorian. Bilinç altım Bay O' Canner'  ın  görüntüsünü ve beni kaçıran adamın sesini bilinç altımda birleştirdi. Kendimi yine o odanın içinde hissettim. Onun nefesini ve kokusunu hissettim. Delirmiş olduğum tescillendi." Dedi Dina. Dorian kadının çenesini tuttu. Yere eğdiğini başını yavaşça yerden kaldırırken gülümsüyordu.

" Deli değilsin. Yaşadıkların gerçekten çok kötüydü." Kadının yanağını uzanırken " Ben buradayım. Dağıtabilirsin canım. Birlikte toplarız." diye fısıldadı. Dorian' nın göğsüne sığındı. Adamın sakin nefeslerini takip ederek sakinleşti. Koltuğa yaslanırken başını adamın omzuna yasladı ve elini tuttu. 

" Bazen sen olmasan hiçliğin içinde boğulacağıma inanıyorum." Dedi genç kadın.

" Ben..." Adamın sözü ayak sesleriyle bölündü. Salonun kapısı açıldı ve içeri Gabriel O' Conner girdi. Üzerinde bir gömlek ve kumaş pantolonu vardı. Yüzünde yorgun bir ifade vardı. 

" Dostum." Dedi genç adam. Odanın içine şöyle bir bakındı ve Dorian ve Dina' yı gördü. " Uyanmışsınız." Dedi kadına. Dina arkadaşının kollarından çıktı ve başını salladı. " Evet. Burada kalıp destek verdiğiniz için teşekkürler." Dedi genç kadın. Yavaşça ayağa kalktı ve adama doğru yürüdü. Gabriel' i belki ilk kez bu kadar dikkatle bakıyordu. Gabriel onu kaçıran adam değildi.