I Love To See Your Eyes

Chapter 18

Pumasok kami sa room niya at bumungad samin ang malinis at maluwang niyang kwarto. Kulay pink din ang dingding ng kwarto niya at marami siyang staff toy.

"Hehe, pasensya ka na sa kwarto ko, ah?" Nahihiyang sabi niya at sinara ang pinto. Ngumiti ako at humarap sa kaniya.

"Bakit ka humihingi ng pasensya? Ang ganda nga ng kwarto mo. It's really like a princess room"

"Really?! Sa totoo niyan umaasa pa din akong makakita ng totoong princess and prince. I wish they could exist" tumango na lang ako. "Alam mo ba, esma. Naniniwala pa din ako sa kanila kahit na ang tanda-tanda ko na. Naniniwala pa din ako sa fairytale have a happy ending. Na yung princess ay ang pwede niya lang makatuluyan ay yung prince"

"No. Princess and prince can't be together, if they want. If the princess can't love the prince. There's no happy ending between princess and prince. That's only a story, never existing"

"Pero, I just wish lang naman. Siguro masasaya yung mga princess at prince, noh? Syempre, nasa kanila na ang lahat. Pinagsisilbihan sila ng mga kawal at alipin. Tapos magulang pa nila yung reyna at hari, edi. Napaka-saya siguro ng pamumuhay ng mga princess and prince. They couldn't wish anymore" Oo, sila ezekiel. They're happy with there life. But me? I'm all alone after all. They have a happy ending and me? There's no.

"Magsimula na tayo" pag-iiba ko ng usapan, tumango naman siya at kinuha niya ang laptop niya.

"I think, hiramin mo muna yung laptop ni kuya para maka-gawa ka na din. Marami din kasi akong i-eedit, eh"

"I can wait"

"Esma, ayoko namang pinaghihintay kita, noh. Your our guest and it's my responsibility to have a worries" umiling na lang ako at tumayo.

"Kanino bang laptop?" Ngumisi siya at dumapa sa kama.

"Kay kuya drick. Nagla-laptop kasi si kuya louie, eh"

"Sige. Saan ba ang kwarto niya?"

"Doon sa pinaka-dulo. Yung black door doon" tumango ako at lumabas na sa kwarto niya "Take care" rinig kong sigaw niya.

Naglakad ako papunta doon sa dulo at may nakita nga akong itim na pinto. Napabuntong hininga muna ako bago kumatok. Naka-limang katok na ako pero hindi pa din niya binubuksan, baka naman wala siya dito?

"Come in!" Sigaw ng nasa loob kaya agad bumilis ang tibok ng puso ko. Nanginginig ko namang hinawakan ang doorknob, huminga ulit ako ng malalim bago binuksan ang pinto. Bakit ba ako natatakot sa kaniya?

Pumasok ako sa loob at halos yakapin ko ang sarili ko dahil sa lamig. Sinara ko ang pinto at lumapit kay drick, nakatalukbong ito ng kumot. Tsk, tanghali na pero tulog pa din ang loko. Nilibot ko ang paningin ko sa kwarto niya. May malaki siyang TV sa harap, may mini ref din siya at may study table sa tapat ng bintana. Kulay grey at itim din ang dingding ng kwarto niya at may aparador siya sa tabi ng banyo.

Tumingin ulit ako sa kaniya at hinila ang kumot niya, nakapikit ito habang irita ang mukha. Sinubukan niyang bawiin ang kumot pero inilalayo ko ito.

"Ano ba! Give me that damn blanket!" Sigaw niya at pilit kinukuha, ngumisi ako at mas lalo kong inilayo ang kumot niya. Inis naman siyang bumangon at tumingin sakin, halos hindi pa siya makapaniwala na andito ako. "W-What are you doing here?" Ngumiti ako at umupo sa kama niya.

"Makikihiram sana ako ng laptop mo. Kailangan na kasi naming mag-edit ni lilly" ngumuso siya at humiga ulit.

"Psh! Kunin mo diyan sa study table. Then, pwede ka ng umalis dahil kailangan ko pang matulog"

"Bakit? Hindi ka ba nakatulog kagabi?"

"O-Of course not"

"Then---"